พรหมพิศวาส

“วันสัมภาษณ์ มินจูเห็นคุณนิพูดอยู่คนเดียวเลยนะ ไม่เห็นคุณปพลพูดสักคำว่าเป็นแฟนคุณนิ นักข่าวไปตีความมั่ว ชัวร์” มินจูเม้าท์สนุกปาก ป๊อบสรุปนั่นเท่ากับปนิตามัดมือชกปพล แล้วนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรพูดรีบปิดปากตัวเองหันซ้ายหันขวากลัวใครจะมาได้ยิน แต่ไม่ทันเพราะปัทมาได้ยินเต็มสองหู เข้ามาดึงนิตยสารไปอ่าน

“เชอะ ไฮโซสาวขี้ตู่ไล่จับผู้ชายล่ะไม่ว่า หน้าด้าน” ปัทมาเห็นทั้งสามคนจ้องตัวเองเป็นตาเดียวกัน แหวใส่มองอะไรไม่เคยเห็นคนหรืออย่างไร แล้วถามว่าเห็นคุณปพลไหม คุณสาส่ายหน้าไม่รู้เหมือนกัน ปัทมาตำหนิเธอว่าเป็นเลขาฯประสาอะไรถึงไม่รู้ว่าเจ้านายอยู่ไหน

“คุณสาเป็นเลขาฯทำงานให้เจ้านาย ไม่ได้มีหน้าที่เฝ้าเดินตามตูด 24 ชั่วโมงนะคะคุณ” ประชดเสร็จคุณสาผละไป ปัทมามองตามไม่พอใจ เดินแยกไปอีกทางพร้อมกับหยิบนิตยสารฉบับนั้นติดมือไปด้วย มินจูกับป๊อบได้แต่ส่ายหน้าทำไมปัทมากับปานตะวันถึงได้นิสัยต่างกันลิบลับขนาดนี้...

ปานตะวันถูกปนิตาราวีหนักเข้าเริ่มวิตกจริตไม่กล้าอยู่ลำพังกับปพล แม้เขาจะมาคุยเรื่องงานเพลงก็ตาม โดยอ้างว่าไม่เหมาะที่เราจะอยู่ด้วยกันสองต่อสองไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดแล้วเดินหนี เขาพยายามร้องเรียกให้กลับมาคุยกันก่อน เธอก็ไม่สนใจ เขาต้องตามมาคว้าแขนไว้ ปานตะวันหน้าเลิ่กลั่ก เหลียวซ้ายแลขวากลัวใครมาเห็น ขอร้องให้เขาปล่อย ปพลเห็นตั้มกับเดี่ยวเดินมาแต่ไกลๆก็นึกสนุกดึงเธอไปหลบในซอกหลืบ

“ทำอะไรของคุณเนี่ย” ปานตะวันโวย ปพลรีบจุ๊ปากให้เธอเงียบๆ อึดใจตั้มกับเดี่ยวเดินคุยกันมาใกล้จุดที่ทั้งคู่ซ่อนตัว ปานตะวันได้ยินเสียงเพื่อนก็หน้าเสียเพราะตอนนี้เธอยืนเบียดอยู่กับปพลชนิดหายใจรดกัน หากตั้มมาเห็นต้องเป็นเรื่องแน่ๆ รีบซุกตัวหลบ ปพลแอบยิ้มพอใจที่ได้ใกล้ชิดเธอ ครั้นเสียงเดี่ยวกับตั้มเงียบไป ปานตะวันค่อยๆยื่นหน้าออกมาดูไม่เห็นใครจะผละจากปพล แต่เขากอดไว้แน่นขึ้น เธอเงยหน้ามองเขา

“คุณปล่อยได้แล้ว”

ปพลก้มลงมาหา ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบต่างใจเต้นไม่เป็นส่ำ เขาค่อยๆก้มลงจะจูบ ปานตะวันตั้งสติได้ ดันตัวออกห่างขอร้องให้ปล่อยได้แล้วนี่เขาคิดจะทำอะไรกันแน่ เขายอกย้อนไหนเธอบอกเองไม่ใช่หรือว่ากลัวคนอื่นมาเห็นเราสองคนอยู่ด้วยกันเขาก็เลยพาเธอหลบจะได้ไม่มีใครเห็น เธอว่าเขาว่าทำอะไรน่าเกลียด เขาโวยวายตกลงจะเอาอย่างไรกันแน่คนเห็นก็ไม่ได้หลบก็ไม่ได้

แล้วเราจะทำงานด้วยกันได้อย่างไร

“อยากทำงานกับไอ้นนท์คนเดียวงั้นหรือ สรุปเธอชอบไอ้นนท์ทั้งๆที่มีแฟนอยู่แล้วเธอนี่มันหลายใจชะมัด”

“ฉันจะบอกคุณรอบที่ร้อย ตั้มเป็นเพื่อนฉันไม่ใช่แฟน”

เขาอยากรู้แล้วอานนท์ใช่แฟนเธอไหม เธอไม่จำเป็นต้องตอบคำถามของเขา สั่งให้ปล่อยเธอได้แล้ว เขาไม่ปล่อยจนกว่าเธอจะตอบมาก่อนว่าอานนท์เป็นอะไรกับเธอแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ เธอใจเต้นโครมครามรีบบอกว่าอานนท์เป็นเพื่อนร่วมงาน รู้คำตอบแล้วปล่อยเธอได้หรือยัง เขายิ้มๆก่อนจะคลายมือออก เธอรีบเดินหนี กลัวใจตัวเองที่หวั่นไหวทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้เขา

ooooooo

ปัทมาเดินหาปพลไม่เจอ ถามคนในบริษัทก็ไม่มีใครเห็น จึงตัดสินใจเข้าไปนั่งรอในห้องทำงานของเขา อ่านนิตยสารที่เอามาจากมินจูฆ่าเวลาไปด้วย ปนิตาจะมาหาเขาเช่นกันเห็นเธอนั่งอยู่ในห้องก็ไม่พอใจ

“น้องสาวกับพี่สาวคงเหมือนกันสินะ ชอบไล่จับผู้ชายของคนอื่น”