พรหมพิศวาส

“ค่ะ” ปานตะวันยิ้มกว้าง รู้สึกดีกับสิ่งที่ปพลพูด เขาเห็นรอยยิ้มสดใสของเธอก็หวั่นไหวใจสั่น ต้องหันกลับไปทำงานต่อกลัวเธอจะเห็น...

เมื่อนักร้องร้องเพลงได้ถึงอารมณ์ การอัดซิงเกิลแรกดำเนินการทันที ทำเพลงเสร็จ ปานตะวัน เดี่ยวและตั้มต้องไปสตูดิโอเพื่อถ่ายภาพนิ่งสำหรับโปรโมตวงและซิงเกิลใหม่ที่กำลังจะออนแอร์ทางโซเชียล

ปานตะวันกับเพื่อนๆถ่ายภาพกันอย่างมีความสุข เธอหันไปเห็นปพลยืนดูอยู่ก็ส่งยิ้มให้ แต่เขาทำเก๊กไม่สนใจ ทำให้เธอยิ้มเก้อ ปนิตาเห็นเขามองเธออยู่รีบเข้าไปเกาะแขนเขาแสดงความเป็นเจ้าของ...

เมื่อได้เงินค่าตัวงวดแรกหลังจากอัดซิงเกิลเสร็จ นั่นเท่ากับปานตะวันเป็นศิลปินเต็มตัว เธอจึงต้องเคลียร์ทุกอย่างให้หมด ทั้งไปลาออกจากเป็นเด็กเสิร์ฟ ทั้งเอาเงินที่เคยหยิบยืมไปคืนน้ำหวานที่ค็อกเทลเลานจ์ และเอาเงินไปซื้อมอเตอร์ไซค์คืนจากเจ้าของอู่รถให้ตั้ม

เงินส่วนที่เหลือซึ่งมีจำนวนไม่มากนัก ปานตะวันเอาไปใช้หนี้บางส่วนให้ปพล แต่เขาไม่รับคืนอ้างไม่อยากได้เป็นเบี้ยหัวแตกไว้เธอมีครบเต็มจำนวนเมื่อไหร่ค่อยเอามาใช้คืน เธอคะยั้นคะยอให้เขารับไว้ เขากลับเอาซองใส่เงินยัดใส่มือเธอ เป็นจังหวะเดียวกับปนิตาเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาเห็นเหมือนเขาจับมือปานตะวันอยู่ก็ไม่พอใจ เธอตกใจที่เห็นปนิตารีบชักมือกลับทำให้ซองเงินร่วงตกพื้น ปนิตามองเหล่

“นี่จ่ายค่าตัวอะไรกันอยู่เหรอคะพี่พล”

“เปล่า” ปพลทำไม่รู้ไม่ชี้ ปานตะวันไม่อยากมีปัญหาจึงขอตัวกลับก่อน เขาสั่งให้เธอเอาเงินของเธอไปด้วย เธอก้มจะเก็บเงิน ปนิตามือไวกว่าคว้ามาได้ก่อนถามว่าเงินอะไรแล้วถือวิสาสะเปิดนับ 

ถ้านี่เป็นค่าตัวของเธอถือว่าไม่แพง ออกจะกระจอกด้วยซ้ำ เขายอมรับว่านี่เป็นเงินค่าตัวของเธอที่เพิ่งได้รับจากบริษัท ปนิตาเอาเงินคืนให้ปานตะวัน  พลางกระซิบเบาๆว่าอย่าให้รู้ว่าเธอมาขายตัวให้พี่พลกินถึงห้องทำงาน

ปานตะวันพยายามระงับความโกรธรับเงินไว้แล้วเดินออกจากห้อง เจอมินจูเดินผ่านมาพอดี ชวนกันไปสมทบกับคนอื่นที่เตรียมไปเลี้ยงฉลองซิงเกิลใหม่ที่เพิ่งทำเสร็จและกำลังจะปล่อยเพลงวันพรุ่งนี้...

อีกมุมหนึ่งหน้าบริษัท ระหว่างที่ป๊อบกับคุณสายืนรอคนอื่นๆอยู่ รถของปราการแล่นมาจอด ปราการต้องคะยั้นคะยอรพีพรถึงได้ยอมลงมาด้วย ขณะจะเดินเข้าไปด้านในบริษัทปานตะวันกับมินจูเดินสวนออกมา ป๊อบหันมาเห็นก็ร้องบอกคุณสาว่าคุณปานกับมินจูมาแล้ว รพีพรได้ยินคนเรียกชื่อปานก็หยุดกึก พยายามมองว่าใครชื่อปาน ปราการเห็นเธอยืนนิ่งไม่ขยับถามว่ามีอะไรหรือเปล่า เธอส่ายหน้าไม่มีอะไร

“เข้าไปข้างในกันเถอะ” ปราการเดินนำเข้าไป รพีพรเดินตามแต่อดมองไปยังกลุ่มของปานตะวันไม่ได้

ooooooo

อานนท์ที่รอท่าอยู่เห็นปราการกับรพีพรเดินเข้ามาในบริษัทรีบเข้าไปต้อนรับ ปราการแนะนำให้เขารู้จักกับรพีพรในฐานะภรรยาของท่าน 

เขายกมือไหว้เธอแล้วบอกปราการว่าปพลอยู่ที่ห้องทำงานเดี๋ยวเขาจะพาไป

รพีพรไม่อยากเผชิญหน้ากับลูกเลี้ยงจึงขอ

รออยู่แถวนี้แล้วเดินไปนั่งที่โซฟารับแขก ปล่อยให้ปราการไปพบกับปพลเพียงลำพัง เธอมองไปรอบๆ บริเวณเห็นพนักงานสองคนกำลังช่วยกันเปลี่ยนภาพที่ผนังเป็นโปสเตอร์วงของปานตะวัน ก็มองผ่านๆไม่ได้สนใจอะไรเพราะมัวแต่นึกถึงลูกสาวของตัวเองที่ทิ้งไว้กับจันทนี...