พรหมพิศวาส

ระหว่างเดินไปที่ห้องทำงานของปพล ปราการซึ่งรู้เรื่องนักร้องคนแรกของค่ายเพลงเคยเป็นนักร้องมาจากค็อกเทลเลานจ์ บอกกับอานนท์ไม่อยากเชื่อว่าปพลจะยอมรับผู้หญิงแบบนี้เข้ามาทำงานด้วย

“คุณอาครับ คุณอาอยากจะให้ไอ้พลมันเลิกทำค่ายเพลงจริงๆเหรอครับ”

“อาก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้ แต่อาอยากให้มันกลับไปบริหารงานที่เกาหลี ให้มันเรียนรู้เรื่องธุรกิจหลักให้มั่นคงก่อน หลังจากนั้นอยากทำอะไรก็ทำ” ปราการหน้าเครียดเพราะรู้ดีว่าปพลไม่มีทางยอมง่ายๆแน่...

เป็นอย่างที่ปราการหวั่นใจ ปพลไม่ยอมเลิกทำค่ายเพลง และไม่ยอมกลับไปบริหารงานโรงแรมที่เกาหลีใต้ ยืนกรานจะพิสูจน์ให้ท่านเห็นว่าเขาสามารถทำในสิ่งที่เขารักได้สำเร็จโดยไม่ต้องพึ่งเงินของท่าน ที่สำคัญท่านมีคนที่ไว้ใจที่สุดคอยช่วยงานที่นั่นอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องมีเขาก็ได้ แล้วเดินออกจากห้องทำงานโดยมีปราการตามมาติดๆ เขาเห็นรพีพรนั่งอยู่ที่โซฟารับแขกพุ่งไปกระชากแขนลากไปที่ประตูบริษัท

“ใครให้เธอเข้ามา ออกไป” ปพลผลักรพีพรออกไปข้างนอก ปราการรีบเข้าไปประคองเธอ  พลางต่อว่าลูกว่าทำเกินไปแล้ว เขาไม่สนใจสั่งห้ามเธอมาเหยียบที่นี่อีก ขี้เกียจล้างคราบสกปรก แล้วเดินกลับห้องทำงาน

ปราการเครียดจัดเริ่มหายใจติดขัด รพีพรเป็นห่วงเขามากถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เขายกมือเป็นทำนองว่าไม่เป็นอะไร ครู่ต่อมา ปราการกับรพีพร มาถึงห้องพักในโรงแรมหรู เธอรีบไปเอายาโรคหัวใจมาให้เขากิน พร้อมกับบอกให้เขาใจเย็นๆ ถอยให้

ปพลสักก้าวจะดีกว่า เขาก็รู้ว่าปพลเป็นคนใจร้อน ถ้าเราไม่ใจเย็นด้วยมีแต่จะพังกับพัง ขอร้องเขาให้เวลาปพลทำในสิ่งที่อยากทำ ให้ได้ลองใช้ชีวิตที่อยากเป็น

“แล้วมันจะใช้เวลาขนาดไหน ถ้าผมเป็นอะไรขึ้นมาแล้วมันยังเป็นแบบนี้อยู่ มันไม่มีทางประสบความสำเร็จในชีวิตเพราะความเจ้าคิดเจ้าแค้นจะทำลายชีวิตมันเอง”

“คุณต้องใจเย็นกับคุณพลให้มากๆ ส่วนเรื่องของพร คุณไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น อย่าให้เรื่องของพรต้องมาทำลายความสัมพันธ์ของคุณพ่อลูก”

“แต่มันต้องรู้พร ต้องรู้ว่าคุณเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมมีวันนี้” ปราการหวนคิดถึงเรื่องในอดีต ตอนนั้นธุรกิจโรงแรมของเขาในเกาหลีใต้ประสบปัญหาทางการเงินกำลังจะถูกยึด รพีพรตัดสินใจขายไนต์คลับและขายตัวตัวเองให้มิสเตอร์โฮซึ่งตามตื๊อเธอมานานทำให้ได้เงินจำนวนมากพอจะพยุงกิจการของเขาไว้ได้ ปราการซาบซึ้งใจที่เธอยอมเสียสละเพื่อเขามากมายขนาดนี้ ให้สัญญาว่าจะรอเธอกลับมาเมื่อมิสเตอร์โฮปล่อยเธอเป็นอิสระ

คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาเมื่อไหร่ยิ่งทำให้ปราการรักรพีพรมากขึ้น เพราะถ้าไม่มีเธอ เขาก็คงไม่มีวันนี้ ตั้งใจมั่นจะต้องทำให้ปพลรู้ให้ได้ว่าเธอเสียสละเพื่อเขาแค่ไหน

ooooooo

งานเลี้ยงฉลองจัดขึ้นที่ผับซึ่งปานตะวันกับเพื่อนๆมาเล่นดนตรีเป็นประจำ เจ้าของผับแสดงความยินดีกับความสำเร็จของทั้งสามคน แต่อดเสียดายไม่ได้ที่เธอกับเพื่อนคงไม่ได้มาเล่นดนตรีที่นี่อีกแล้ว

“งั้นเอาอย่างนี้ไหมพวกเรามาเล่นทิ้งท้ายให้หน่อยแล้วกัน” เดี่ยวเสนอ ปานตะวันยินดีเป็นอย่างยิ่งเพราะถึงอย่างไรที่นี่ก็ถือว่ามีบุญคุณกับพวกเรา

ทุกคนต่างส่งเสียงเชียร์ลั่นผับให้ทั้งสามคนขึ้นไปร้องเพลง ปพลเดินเข้ามาเห็นเธอกำลังร้องเพลงอยู่บนเวทีหยุดฟังอยู่ที่มุมหนึ่ง ปานตะวันเห็นเขามองมาทางตัวเองก็ส่งยิ้มให้