พรหมพิศวาส

หนึ่งก็ยิ่งขุ่นข้องหมองใจ ครั้นปพลถามว่าไม่ดีใจที่จะได้มาทำงานด้วยกันหรือ ตั้มโพล่งขึ้นทันทีว่าไม่

“นายมีเหตุผลอะไร”

“เพราะผมไม่อยากให้ปานทำงานกับคุณ” พูดจบตั้มลุกหนีออกจากร้าน เดี่ยวขอโทษปพลแทนเพื่อนด้วยแล้ววิ่งตามเขา ปานตะวันขอโทษปพลเช่นกัน ขอเวลาเธอคุยกับเพื่อนก่อนจากนั้นวิ่งตามไปอีกทอดหนึ่ง

ทางด้านเดี่ยวตามตั้มจนทันขอเหตุผลทำไมถึงไม่อยากให้ปานตะวันกลับไปทำงานกับปพล เขาไม่อยากพูดถึงเรื่องคลิปที่ปนิตาเอาให้ดู จึงบอกเพียงว่าปพลไม่ได้คิดแค่จะให้ปานตะวันเป็นนักร้องในสังกัด

“แล้วถ้าเขาคิดอย่างอื่นแล้วมันจะทำไมวะ แกหึง แกรักไอ้ปานแล้วไง ไอ้ปานมันคิดแบบนั้นกับแกเหรอ ถ้าไอ้ปานจะชอบใครก็เป็นสิทธิ์ของมันหรือเปล่าวะ แกมันแค่เพื่อนไอ้ตั้ม แกมันเป็นแค่เพื่อน” เดี่ยวตอกย้ำให้เพื่อนได้สติ ตั้มกลับโกรธที่ถูกพูดแทงใจดำกระชากคอเสื้อเดี่ยวเข้ามาจะต่อย เดี่ยวท้าให้เขาต่อยได้เลยถ้าทำแล้วสบายใจ แต่อย่าใช้ความรักที่ปานตะวันมีให้เขาในฐานะเพื่อนทำให้เธอต้องลำบากใจจะดีกว่า

“ฉันแค่ไม่ชอบกับสิ่งที่มันทำกับปานแล้วปานยอมให้มันทำแบบนั้นเพราะไอ้ปพลมันมีแฟนแล้ว”

“ทำอะไร ไอ้ปานมันทำอะไร” เดี่ยวคาดคั้น จังหวะนั้นปานตะวันมาทันได้ยินพอดีถามคำถามเดียวกันว่าเธอไปทำอะไร แล้วตั้มไม่พอใจอะไรเธอ เขาไม่ตอบได้แต่บอกเดี่ยวว่าขอกลับก่อนแล้วเดินหนี ปานตะวันวิ่งไปดักหน้า มีอะไรทำไมไม่บอก ถ้าเธอทำอะไรให้เขาไม่พอใจเธอต้องขอโทษด้วย เขา

ไม่สนใจเดินเลี่ยงไปอีกทาง เธอตามไปคว้าแขนไว้ มองเขาอย่างคาดคั้น

“อยากรู้ใช่ไหม ได้...ตั้มจะบอก วันนี้ที่ยัยปนิตา เขาไปตบปานถึงร้านเพราะเขาหึงที่ปานไปจูบกับ แฟนเขา ปานบอกตั้มสิว่ามันยังไง ปานจะแก้ตัวยังไง”

“ปานว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ปานไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น”

“ตั้มเห็นคลิปที่ยัยปนิตาเอามาให้ดูแล้ว

มันโคตรชัดเจนเลย แต่ที่ตั้มอยากรู้คือปานเต็มใจหรือเปล่า แล้วไอ้กีตาร์นั่นไอ้ปพลมันซื้อให้ใช่ไหม มันมีอะไรมากกว่านี้อีกหรือเปล่าปาน”

ปานตะวันยืนยันคำเดิมว่าไม่รู้เรื่องอะไรด้วย ตั้มคาดคั้นแล้วเมื่อวานเกิดอะไรขึ้นที่ห้องซ้อมเต้น เธอยอมรับว่าอยู่กับปพลแต่เธอไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น เธอไม่รู้ว่าคลิปนั่นคืออะไร แต่มันไม่ใช่อย่างที่เขาพูดแน่นอน ตั้มเห็นสายตาของเธอก็รู้ว่าไม่ได้โกหกแต่ยังไม่มั่นใจเพราะสิ่งที่ตัวเองเห็นในคลิปเป็นคนละเรื่องกันเลย

“ใครจะไม่ไว้ใจไม่เชื่อปาน แต่ปานเชื่อมาตลอดว่าตั้มจะเชื่อใจและไว้ใจปานมากกว่าใครทั้งหมด”

ปพลยืนมองเหตุการณ์อยู่ห่างๆ เห็นเหมือนปานตะวันกับเพื่อนๆทะเลาะอะไรกันอยู่ จึงเดินเข้าไปถามตั้มว่าที่มีปัญหากันเพราะเขาหึงตนใช่ไหม ถ้าเขาคิดอย่างนั้นจริงๆก็ให้เลิกคิดได้เลย ตนไม่มีทางชอบแฟนของเขา ปานตะวันจะปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นแฟนตั้มแต่ปพลไม่เปิดโอกาสให้พูด ชิงพูดตัดหน้า

“ไม่ต้องปฏิเสธเพราะกลัวเสียภาพลักษณ์หรอก ค่ายฉันใจกว้างพอที่จะให้ศิลปินมีแฟนได้ สำหรับนายถ้าหึงมากนักก็มาทำงานกับฉันสิ จะได้มาคุมแฟนนาย ไม่ให้นอกลู่นอกทางไม่ดีเหรอ” ปพลมองตั้มอย่างท้าทาย

“ได้ ผมจะทำงานกับคุณ อย่างที่คุณบอกผมจะได้ดูแลปานอย่างใกล้ชิดมากขึ้น” ตั้มจ้องปพลตอบแบบพร้อมมีเรื่องด้วย

ooooooo