เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 14
เสี่ยภุชงค์ไม่เห็นด้วยที่ดนัยจะไปตามพวกหินกับเปรียวด้วยตัวเอง ตามไปรั้งที่บ้านพัก
“ผมว่าคุณปลัดไม่ควรทำตัวเป็นตุ๊กแกกินปูนร้อนท้องนะ หมวดรำพึงติดต่อเพื่อนที่อยู่กำแพงเพชรเป็นการส่วนตัวเพื่อขอกำลังตามจับเสือหิน หมวดรำพึงสั่งไปแล้วให้จับตายเท่านั้น!”
ดนัยลังเล เสี่ยภุชงค์เห็นดังนั้นก็รีบย้ำ “หน้าที่รักษาการแทนนายอำเภอยังเป็นของคุณปลัด แต่อย่าลืมว่าทันทีที่ทางการส่งนายอำเภอคนใหม่มา คุณปลัดจะหมดสภาพรักษาการแทนทันที”
คำขู่ของเสี่ยภุชงค์ทำให้ดนัยหน้าเจื่อน เสี่ยภุชงค์เลยได้ใจทิ้งท้ายเสียงเข้ม
“อยู่รักษาเก้าอี้ไปก่อน เรื่องเสือหินให้เป็นธุระของหมวดรำพึง...จับตาย!”
หาญยังมุ่งหน้าค่ายทหารโดยไม่ยอมบอกเหตุผลแท้จริงกับน้ำหวาน กระทั่งใกล้ถึงที่หมายก็ปะทะกลุ่มโจรขนยาเสพติด...เครือข่ายของเสี่ยภุชงค์โดยไม่รู้ตัว
ดนัยคิดหนักถึงคำขอของเสี่ยภุชงค์ให้รักษาการตำแหน่งปลัดอำเภอบ้านโคก รอจนทุกอย่างเรียบร้อย... กวาดล้างเสือหินเสือหาญและผลการเลือกตั้งออกจึงค่อยขยับขยาย แต่สุดท้ายก็รอไม่ไหวเมื่อมีหนังสือด่วนจากทางการเรื่องนายอำเภอคนใหม่ซึ่งก็คือ...หิน ท่าลาด!
ooooooo
หาญตัดสินใจพาน้ำหวานหนีเข้าป่าลึกอีกครั้งเพราะไม่อยากปะทะกับกลุ่มค้ายาเสพติดที่ยังไม่รู้ที่มาที่ไป เช่นเดียวกับหินที่หลบเลี่ยงเส้นทางหลัก
ใช้เส้นทางเดินป่าที่เขาค่อนข้างคุ้นเคยแต่กลับโชคร้ายเพราะเปรียวมีอาการไข้ป่า
ระหว่างทางหินสังหรณ์ใจว่ามีคนสะกดรอย แล้วก็จริงดังคาด...บุคคลลึกลับที่เคยเกือบปรากฏตัวให้เขาเห็นแอบส่งข่าวให้ดนัยที่มุ่งมั่นจะฆ่าปิดปากหิน
“เสือหินใช้เส้นทางอุทัยธานีมุ่งไปแม่วงศ์ ที่นั่นมีค่ายทหาร มีกำลังจะช่วยเสือหินให้รอด”
“ฉันยอมให้เสือหินไปถึงที่นั่นไม่ได้ เพราะถ้าเสือหินไปถึงที่นั่น...”
“ความลับของคุณปลัดก็จะไม่ใช่ความลับ”
ดนัยกัดฟันแน่น โพล่งเสียงเครียด “ฉันต้องถูกออกจากราชการ ถูกสอบสวน อาจจะถูกลงโทษสถานหนัก เพราะฉะนั้น...ฉันจะยอมให้เสือหินพูดความจริงเรื่องของฉันไม่ได้!”
“คุณปลัดถึงต้องไล่ล่า กำจัดเสือหินก่อนที่ความชั่วของตัวเองจะถูกเปิดเผย”
“ใช่...ฉันต้องฆ่าเสือหินเพราะฉันรู้แล้วว่ามันเป็นใคร!”
หินยังไม่รู้ตัวว่าความลับถูกดนัยล่วงรู้ มัวพะวงกับอาการไข้สูงของเปรียว
“เปรียว...พี่หาใบควินินป่ามาต้มให้...มันขมมาก แข็งใจดื่มมันรวดเดียวไล่ไข้ป่าออกไป”
เปรียวพึมพำ ตัวสั่นเพราะอาการไข้ “ฉัน...ฉันหนาว”
“หนาวแต่เหงื่อออกเต็มตัวไปหมด เปรียวต้องแข็งใจดื่มยานี่ คนป่าส่วนใหญ่ก็รอดมาได้เพราะต้มใบไม้กิน”
จบคำก็ประคองให้ดื่มยาแต่เธอก็สำลักเพราะยาขมและร้อนมาก หินสงสารให้กำลังใจ
“แข็งใจกินเข้าไป...มันขมหน่อย กลั้นใจดื่มรวดเดียว นี่แหละที่คนโบราณว่าไว้...หวานเป็นลมขมเป็นยา”
เปรียวส่ายหน้าปฏิเสธแต่หินก็คะยั้นคะยอ “คนดี... ดื่มเข้าไปแล้วนอนหลับสักพัก...ตื่นมาจะสบาย ไม่ต้องห่วงพี่จะนั่งอยู่ใกล้ๆเปรียว...กอดเปรียวไว้ทั้งคืน พี่จะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเปรียวได้ กินยานะ...คนดีของพี่”
น้ำเสียงอ่อนหวานปนด้วยความห่วงใยของเขาทำให้เปรียวแข็งใจกินยาจนหมด หินปลื้มใจมากและให้รางวัลคนเก่งด้วยการจูบหน้าผากเธอเบาๆด้วยความรักเต็มหัวใจ
ooooooo
