เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 14
สังหรณ์ของเปรียวเป็นจริงวันเดียวกัน เมื่อเสี่ยภุชงค์ส่งสมุนไปสอดส่ายพวกชาวบ้านจนรู้ว่าเหล่าแนวร่วมของเสือหินเสือหาญกบดานที่ไหน ไม่รอช้าส่งคนไปถล่ม!
เหล่าแนวร่วมเสือหินเสือหาญแยกย้ายกันหนี หาญแยกไปกับน้ำหวานเหมือนเคย
“เสือหาญ...มันรู้ได้ยังไงว่าเรากบดานอยู่ที่เรือนแพ”
“มันตามเสบียงที่ชาวบ้านทิ้งให้เราน่ะสิ ลุงสัปเหร่อฉุยกับพวกเราล่ะ”
“ฉันไม่เห็นใครเลย ต่างคนต่างกระโดดน้ำหนีเอาตัวรอดกัน”
“แล้วถ้าเสือหินกลับไปที่นั่นล่ะ...”
หินกับเปรียวกลับมาแพริมน้ำด้วยความช่วยเหลือของพวกชาวบ้านที่แอบเอารถเครื่องมาทิ้งไว้ให้ แต่อารมณ์ดีๆ ก็ต้องเปลี่ยนเป็นแค้นจัดเมื่อเห็นแพริมน้ำถูกระเบิดไฟไหม้!
เหล่าแนวหน้าเสือหินเสือหาญแยกย้ายกันหนีคนละทิศละทาง หาญไปกับน้ำหวาน น้ำแข็งไปกับบัวบาน ดำกับดินไปด้วยกันและสัปเหร่อฉุยก็ไปกับมัคนายกผวน หมวดรำพึงที่รับหน้าที่กวาดต้อนแนวร่วมของสองเสือรู้ดี สั่งกองกำลังตำรวจในสังกัดเสียงเข้ม
“เราจะแบ่งกำลังกันออกไปสี่สาย แยกย้ายกันไปทั้งสี่เส้นทาง เราจะกวาดล้างพวกเสือหินเสือหาญให้สิ้นซาก เราจะมีกำลังคอยผลัดเปลี่ยนทั้งกลางวันกลางคืนจนกว่าจะจับตายเสือหินเสือหาญให้ได้ เอาแต่ศพของมันกลับมา...มันจะได้พูดไม่ได้...อย่าให้มันพูดแม้แต่คำเดียว!”
หาญพาน้ำหวานหนีเข้าป่าลึก หญิงสาวเหนื่อยมากทำท่าจะทรุดเขาเลยช่วยประคอง น้ำหวานสะบัดตัวออกตามประสาคนหวงตัว หาญไม่ถือสาแต่อดดุไม่ได้
“ยังจะอวดดีอีก คุณแทบจะยืนไม่ไหวแล้วนะ เมื่อคืนคุณก็ไม่ได้นอนแม้แต่งีบเดียว”
“ใครจะนอนลง ลูกปืนกับลูกระเบิดมันถล่มจนเกือบจะย่างสด”
“คุณนั่งลงก่อน เรามาไกลแล้ว ยังไม่มีวี่แววว่ามันจะตามมาทัน”
“น้ำแข็ง บัวบานแล้วคนอื่นๆล่ะ”
“คงต่างคนต่างหนีเอาตัวรอด ใครจะคิดว่ามันจะรู้ที่กบดานของพวกเรา”
น้ำหวานร้องไห้โฮ “บ้านเมืองเป็นอะไร ทำไมคนทำดีถึงไม่มีที่ยืนแต่คนชั่วกลับมีที่ว่างให้อยู่อย่างสุขสบาย นี่เป็นเพราะกลไกของคนที่ต้องแก้ระบบด้วยระบบ...เอื้ออวยพวกพ้องเดียวกัน บ้านโคกถึงไม่มีคนดีมาให้ชาวบ้านพึ่งพา”
หาญถอนใจยาว อดยอกแสยงในอกไม่ได้
“คุณก็คงจะโทษว่าเป็นความผิดของนายอำเภอคนใหม่”
“ผู้กองด้วย...มัวทำอะไรอยู่ บ้านโคกกำลังลุกเป็นไฟทำไมไม่มาเสียที”
น้ำเสียงไม่พอใจของเธอทำให้หาญสะดุ้ง แต่ไม่ทันพูดอะไรเธอก็โพล่ง
“ฉันถึงบอกว่ามันต้องแก้ที่ระบบด้วยคนด้วยไม่รู้ล่ะ...ถ้าฉันตายฉันจะโทษว่าเป็นความผิดของนายอำเภอกับผู้กองคนใหม่ ฉันจะขอสาปแช่งให้เขาเป็น...เป็นหมัน!”
ooooooo
