เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 14
ดนัยไม่รอช้าจับเปรียวไปให้เสี่ยภุชงค์ หวังใช้เป็นเครื่องต่อรองหินแต่เปรียวก็สู้สุดใจ
“ไอ้ปลัดโฉด...เขารู้ไส้ของแกหมดแล้ว”
พูดพลางกระโดดถีบเต็มแรง ดนัยเสียหลักเล็กน้อย ไม่นานก็ตั้งหลักได้จับมือเธอไพล่หลัง
“แล้วไง...รู้ไส้เห็นพุงแล้วไง มีปัญญาประกาศให้โลกรู้ไหมว่าอะไรคือชั่ว...อะไรคือดี!”
เปรียวแค้นมากโพล่งอย่างเหลืออด “ฉันเสียดายอำนาจที่มีในมือแก แทนที่จะใช้มันเพื่อประโยชน์ส่วนรวม แกกลับใช้มันสนองประโยชน์ของตัวเอง แกจะไม่มีวันเจริญ!”
“ปากน่ะ...ดี...ฉันจะใช้ปากของเธอเรียกเสือหินออกมาจากที่กบดาน”
ดนัยตอกด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม เปรียวหน้าเสียกลัวตนเองทำให้หินตกอยู่ในอันตราย ไม่รู้เลยว่าเจ้าตัวไม่ได้หวั่นแม้แต่น้อย หลังรู้เรื่องเธอหายตัวจากกลุ่มแจกทองก็ปลีกตัวมาตามหา
กลุ่มแนวร่วมเสือหินกับเสือหาญแยกกันตามหาเปรียว หินตัดสินใจไปคนเดียวเพราะสังหรณ์ใจบางอย่างบอกว่าตนอาจพาคนที่เหลือไปลำบาก ดนัยไม่รู้และไม่สนเรื่องนี้ จับเปรียวมัดกับกิ่งไม้สูงให้มองเห็นจากระยะไกล
“ที่นี่...ตรงนี้...เสือหินจะได้มองเห็นผู้หญิงของมันถูกทรมาน ให้มันรู้ไปว่าไอ้เสือหินมันจะหินสมชื่อทนเห็นผู้หญิงของมันถูกเผาทั้งเป็นได้”
เปรียวกัดฟันแน่น แค้นแทบกระอัก “ไอ้ปลัดชั่ว!”
ดนัยมองเปรียวด้วยสายตายิ้มเยาะ “รักเสือหิน... สาบานว่าจะรักกันจนตาย...ได้ตายสมใจแน่เปรียว ตายก่อน ตายให้เสือหินดู แล้วจากนั้น...ฉันจะส่งเสือหินตามไปอยู่ด้วย”
“ไม่มีวัน...ฉันจะยอมตายเพื่อพี่หิน ฉันรักเขา...ฉันจะตายแทนเขา ขณะที่คนอย่างแกตายไปนรกยังถุยน้ำลายรดหน้าแก...ไอ้ชาติชั่ว!”
ooooooo
ระหว่างที่กลุ่มแนวร่วมเสือหินเสือหาญตามหาเปรียว สีดานั่งกระวนกระวายที่ร้านเสริมสวย หวาดระแวงกลัวเสี่ยภุชงค์จะแวะมาค้างด้วยอย่างที่ชอบทำเสมอในระยะหลังเพราะคฤหาสน์ถูกพวกหินกับหาญเผา
เหล่เข้าใจและเห็นใจเจ้านายสาวแต่ไม่อยากให้หมกมุ่นเกินไปโดยเฉพาะเรื่องหิน
“เราได้เงินตั้งเยอะแล้ว...หนีกันเถอะเจ๊ เงินแค่นี้ก็ตั้งตัวได้แล้ว อย่าอยู่ให้เสี่ยจับได้เลย”
“ไม่...ฉันยังไปตอนนี้ไม่ได้ ฉันเป็นห่วงคุณหิน ฉันไปคุณหินต้องไปด้วย...ฉันรักเขา”
หินไม่ได้คิดถึงสีดาเลย มัวบุกป่าฝ่าดงตามหาเปรียว ดนัยมั่นใจว่าหินจะเจอเปรียวอีกไม่นานแต่อยากแกล้งข่มขวัญหญิงสาวเลยเอามะพร้าวมาเฉาะตรงหน้า
เปรียวประสาทเสียมากท้าให้เขาฆ่าเธอแต่ดนัยกลับส่ายหน้ายิ้มเยาะ
“จะรีบตายไปไหน อยู่รอไอ้เสือหินมาพิสูจน์รักแท้ให้สมกับที่ลงทุนสาบานรักกับเจ้าพ่อลานทุ่ง เป็นผู้หญิงของเสือหินต้องรอได้ เอ้า...กินน้ำมะพร้าวนี่ช่วยชีวิตไปก่อนรอให้เสือหินมาตายพร้อมกัน”
พูดพลางบีบปากเธอบังคับให้กินน้ำมะพร้าวแต่เปรียวเบี่ยงหน้าหนีแถมบ้วนน้ำมะพร้าวใส่หน้าเขา
