เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 14
หาญชะงักมองหน้าน้ำหวานด้วยสีหน้าครุ่นคิด
“คุณพูดเหมือนกับคุณไม่ใช่คนขายเสื้อยกทรงหรือขายเครื่องสำอาง”
“ฉันจะเป็นใครก็ช่างเถอะ...แต่ฉันช่วยนายได้นะ”
“ผมขอคิดดูก่อน ผมจะตัดสินใจก็ต่อเมื่อคุณพูดความจริงกับผมว่าคุณเป็นใคร”
ขณะที่หาญกับน้ำหวานสบตาวัดใจ ดนัยกับคนลึกลับก็แกะรอยจนเจอหินกับเปรียว ปลัดหนุ่มไม่รอช้า ควักปืนขู่
“ไอ้เสือหิน...ในที่สุดแกก็หนีไม่พ้น ฉันรู้แล้วว่าแกเป็นใคร แกเข้ามาบ้านโคกทำไม”
หินหน้าเสียแต่เพียงไม่นานก็โต้เสียงเข้ม “แกต้องการอะไร”
“ฆ่าเสือหิน...ปิดตำนานเสือปล้นแล้วก็ปิดฐานะที่แท้จริงของแกให้มันเป็นความลับตลอดไป”
เปรียวจับต้นชนปลายไม่ถูก “พี่หิน...นี่มันอะไรกัน ปลัดดนัยพูดถึงอะไร”
หินอึกอักแก้ตัวไม่ถูก ดนัยสะใจ แกล้งท้าทาย “พูดความจริงกับเปรียวสิว่าแกเป็นใคร...เพราะนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่แกจะได้พูดความจริงกับผู้หญิงของแก...ผู้หญิงที่แกรัก เปรียวควรจะตายตามแกไปพร้อมกับความจริงที่ใครๆไม่มีวันรู้ว่านายอำเภอคนใหม่คือแก!”
จบคำก็เหนี่ยวไกจะฆ่าหินแต่ไม่มีใครคาดคิดคนลึกลับก็เปลี่ยนข้างถีบปืนในมือดนัยกระเด็น!
หินฉวยจังหวะนั้นโถมตัวหาดนัย ซัดกันนัวกระทั่งดนัยควักมีดพกเสียบคาท้องคนลึกลับเพื่อล้างแค้นก่อนหนีไป ทิ้งหินให้ถลาประคองคนลึกลับก่อนเบิกตาโพลงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายคือส่างเปา...อดีตคนขนยาของดนัยที่เขาเคยช่วยชีวิต
เปรียวตกใจมาก หินจึงเล่าเรื่องส่างเปากลับใจแถมช่วยแจ้งค่ายทหารเรื่องตนในฐานะนายอำเภอคนใหม่ถูกทำร้าย ส่วนดนัยก็ไม่ใช่ปลัดอำเภอมือสะอาด แต่เคยต้องคดีค้าเฮโรอีนจึงถูกย้ายจากเมืองเหนือมาประจำบ้านโคก
ooooooo
