เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 11
หินกับหาญไม่อาจดูดายเรื่องอิทธิพลเสี่ยภุชงค์ ตัดสินใจหาแนวร่วมต่อต้านด้วยการเอาปืนที่ขโมยจากเสี่ยภุชงค์ออกจากที่ซ่อนและให้ดินกับดำนำไปแจกพวกชาวบ้าน
หาญสีหน้าฮึกเหิม “ฉันจะไปหาคน มีคนถูกเสี่ยภุชงค์บีบจนไม่มีที่ยืนในบ้านโคก เราจะตั้งกองโจรขึ้นมา”
สัปเหร่อฉุยรับหน้าที่ดูต้นทาง เห็นดีเห็นงามกับแผนของหาญ ดำก็คิดเช่นเดียวกันแต่อดบ่นไม่ได้
“ถ้านายอำเภอคนใหม่กับผู้กองคนใหม่ย้ายมา เราต้องประกบไว้ก่อนที่เสี่ยภุชงค์จะล้างสมองเหมือนปลัดดนัย”
หินกับหาญออกอาการพิรุธแต่รีบกลบเกลื่อน ดิน ดำและสัปเหร่อฉุยไม่ทันสังเกต มัวตื่นเต้นกับแผนการของหินกับหาญจะปล้นหมวดรำพึงเพื่อส่งสารท้ารบถึงเสี่ยภุชงค์!
หมวดรำพึงมัวลำพองใจกับอิทธิพลของเสี่ยภุชงค์ เมาแอ๋ไม่เว้นแต่ละวัน หินกับหาญฉวยโอกาสในคืนหนึ่งลักพาตัวตำรวจกังฉินกับจ่าคนสนิทไปปลดทรัพย์ในป่าละเมาะ
หินจัดการหมวดรำพึงเสร็จก็แยกจากพวกหาญไปหาเปรียวที่บ้านด้วยความคิดถึง เปรียวเห็นหน้าหินก็ยิ้มกว้าง
“หิน...คุณไปทำอะไรมา มีอะไรหรือ”
“มีการปล้นเล็กๆแบบป่วนๆล้วงคองูเขียวอย่างหมวดรำพึง พวกเราเพิ่งจะแยกย้ายกันผมเลยมาหาคุณ”
“ฉันไม่เป็นไร ดีขึ้นมากแล้วล่ะ มีคุณน้ำหวานกับน้ำแข็งมาอยู่เป็นเพื่อนก็อุ่นใจไปได้ระดับหนึ่ง”
“ถ้าจะย้ายเปรียวไปซ่อนตัวที่อื่นผมก็ยังมองไม่เห็นว่าที่ไหนจะปลอดภัยเท่าบ้าน”
“ฉันไม่ทิ้งบ้านหรอก ห่วงกระดูกพ่อแม่...กระดูกที่ยังไม่ได้รับความเป็นธรรม แล้วฉันก็ยังไม่ได้แก้แค้นให้พ่อแม่”
“หมวดรำพึงยังไม่ได้ตั้งประเด็นเรื่องการตายของน้าแก้ว คดียังไม่คืบหน้าไปไหน ต้องอดทนนะเปรียว ...ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณดีว่าคุณเจ็บปวดแค่ไหน”
เปรียวน้ำตาคลอ หันมองภาพถ่ายพ่อแม่ “ฉันสาบานไว้แล้วจะต้องแก้แค้นให้พ่อแม่ ถ้าทวงความเป็นธรรมทางด้านกฎหมายไม่ได้ ฉันจะใช้มือของฉันกำหนดบทลงโทษไอ้คนที่ฆ่าพ่อแม่ของฉันเอง!”
หินดึงตัวเปรียวมากอด น้ำหวานผ่านมาเห็นพร้อมน้ำแข็งกับบัวบานก็สะเทือนใจ ผละไปสงบจิตสงบใจ
น้ำแข็งตามไปด้วยความเป็นห่วง เตือนสติเสียงอ่อน “อย่าเสียใจเลยค่ะคุณน้ำหวาน เรื่องความรักน่ะบังคับกันไม่ได้ ยัดเยียดกันไม่ได้ คุณต้องไม่ลืมนะคะ...เรามาที่นี่ทำไม”
คำพูดเตือนสติของน้ำแข็งทำให้น้ำหวานคิดได้ พึมพำกับตัวเอง
“ใช่...ฉันต้องไม่ลืมว่าฉันมาที่นี่ทำไม”
ooooooo
ดินกับดำอยากจัดการหมวดรำพึงขั้นเด็ดขาด ตั้งท่าจะกลับไปป่าละเมาะแต่หาญรั้งตัวไว้
“เราจะฆ่าคนเพื่อป้องกันตัวเอง เราจะปล้นคนรวยเพื่อคนยากไร้เท่านั้น!”
สัปเหร่อฉุยเห็นด้วยเพราะไม่อยากให้ดินกับดำสร้างบาปเพราะคนเลวๆอย่างหมวดรำพึง
