เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 11
นับวันเสี่ยภุชงค์ก็ยิ่งกร่าง เหล่าสมุนก็ระรานพวกชาวบ้านไม่เว้นแต่ละวัน ใครคิดหือหรือขัดขวางก็ถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมและเลือดเย็น
เจ้าของร้านกาแฟก็ถูกยิงตายเพราะไม่ตามใจพวกสมุนของเสี่ยภุชงค์ พวกหินกับหาญคิดช่วยหาตัวคนร้ายเพราะรอให้หมวดรำพึงทำงานไม่ไหว
“เราต้องสืบเองเพราะพลเมืองทุกคนมีหน้าที่ดูแลชุมชน เราจะปล่อยให้บ้านเมืองถูกปกครองโดยอันธพาลไม่ได้”
หาญถอนใจเบาๆ “ฉันเป็นห่วงเปรียวนะหิน เราไม่ควรปล่อยเปรียวให้ห่างสายตานะ”
“คุณน้ำหวานกับน้ำแข็งไปดูแลเปรียวแล้ว ถ้าเสี่ยภุชงค์เกี่ยวข้องกับการตายของน้าแก้วจริงมันคงไม่หยุดแค่นี้”
“แกหมายความว่า...”
“มันต้องรุก!”
หินคาดการณ์ไม่ผิดเพราะเสี่ยภุชงค์คิดจัดการเปรียวขั้นเด็ดขาดจริงๆ
“ตอนนี้แผนคุณปลัดดนัยพลาดไปหมด ไม่ต้องมีแผน...เสียเวลาเปล่า นังเปรียวมันไม่ยอมใจอ่อนหรอก”
ดนัยซึ่งแวะมาแจ้งข่าวเรื่องที่ดินของเปรียวนิ่วหน้า “เสี่ยจะทำยังไง”
“ปล้น...ฆ่านังเปรียวแล้วยึดที่ดินของมัน!”
สีดาได้ยินทุกอย่างเพราะมาปรนนิบัติเสี่ยภุชงค์เหมือนเคย กลัวแทนเปรียวจนต้องแอบไปบอกหินเรื่องแผนการร้ายของเสี่ยภุชงค์ หินกับเปรียวจึงตั้งรับทันเวลาโดยมีพวกหาญกับน้ำหวานช่วยด้วย
หินไม่ได้บอกใครว่าเอาข่าวเรื่องแผนของเสี่ยภุชงค์ มาจากไหน หาญสงสัยแต่ไม่คาดคั้นอยากให้เพื่อนรักบอกด้วยตัวเอง เสี่ยภุชงค์รู้เรื่องแผนการล้มเหลวแล้วหัวเสียมาก
“พวกมันเตรียมรับมือเหมือนรู้ว่าจะมีการปล้น คนของเราทั้งตายทั้งบาดเจ็บหลายคน หมวดรำพึงเพิ่งจะเก็บกลับมาฝังรวมกัน นังเปรียวมันมีกำลังของพวกไอ้หินไอ้หาญคุ้มกัน แต่ข่าวปล้นนี่สิ...มันรู้ถึงหู
นังเปรียวได้ยังไง”
สีดาทำไม่รู้ไม่ชี้ เก็บอาการพิรุธสุดความสามารถ เสี่ยภุชงค์ไม่ได้เอะใจ เช่นเดียวกับดนัย
“ถึงไม่มีข่าวรั่วเปรียวก็ต้องระวังตัวอยู่แล้ว เสี่ยต้องระวังอย่าให้คนพวกนี้มีแนวร่วม”
“คนบ้านโคกมันจะมีน้ำยาอะไร ค่ำลงก็หดหัวอยู่แต่ในมุ้ง คุณปลัดไม่ต้องกลัวว่าชุมโจรของพวกไอ้หินไอ้หาญ...โอ...ผมนึกออกแล้วว่าจะจับไอ้พวกนี้โยนเข้าคุกได้ยังไง”
ดนัยเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วอยากรู้แต่เสี่ยภุชงค์ไม่ยอมบอก “ผมจะยังไม่บอกคุณปลัดวันนี้ คืนนี้เป็นคืนที่เราต้องหาความสนุกในชีวิต...น้องๆพวกนี้มาจากกรุงเทพฯเพื่อทำให้พวกเราสนุก เราต้องสนุกให้เต็มที่”
ooooooo
