เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 11
สีดาคิดหนักเพราะต้องรับรู้เรื่องราวทุกอย่างเกี่ยวกับเสี่ยภุชงค์ ยิ่งได้รู้ถึงแผนการชั่วร้ายและวีรกรรมขูดรีดชาวบ้านยิ่งทำให้เมียเก็บคนสวยคิดตีตัวออกห่าง
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเราต้องเริ่มเก็บผลประโยชน์ส่วนของเราเอามาให้หมด ทั้งหวยเถื่อน ค่าคุ้มครองในตลาด ค่านายหน้าหรือแม้แต่งานรับเหมากับหน่วยงานราชการ ฉันจะไม่ยอมเปลืองตัวให้เสี่ยภุชงค์อีกแล้ว ดูสิ...ถือว่ามีเงิน อยากทำอะไรก็ทำได้ทุกอย่าง ไม่เคยคิดถึงจิตใจของฉันเลย”
เหล่รับฟังเจ้านายสาวระบายแล้วถอนใจยาว “เจ๊ตัดสินใจแล้วจริงๆหรือ นี่ถ้าเจ๊ไม่ปลีกตัวเหล่ก็จะลา
กลับบ้าน เราจะอยู่ในเมืองที่มีแต่คนเกลียด เราจะรู้ไหมว่าเราจะตายเมื่อไหร่”
“รีบเก็บหนี้ เก็บดอกเบี้ย อะไรที่เป็นผลประโยชน์ของเราเก็บให้หมด ฉันจะค่อยๆยักย้ายถ่ายเทเงินในธนาคารไปไว้ที่อื่น แกต้องปิดปากให้เงียบ อย่ากระโตกกระตากให้ใครรู้ว่าเรากำลังจะหนีจากวงจรอุบาทว์นี่”
“เจ๊เองก็ต้องระวังตัวนะ คุณปลัดดนัยรู้ว่าเจ๊คิดยังไงกับนายหิน”
“ปลัดดนัยเองก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดยังไง เขาไม่ใช่คนที่พึ่งได้ เขาทำทุกอย่างที่คนโกงทำแต่เขาทำหน้าตาดีเก่งกว่าคนอื่น จัดการตามที่ฉันสั่ง...เราต้องหลุดจากวงจรของเสี่ยภุชงค์ให้ได้ก่อนที่เราจะถูกฆ่า!”
ขณะที่พวกสีดาคิดหาทางตีจากเสี่ยภุชงค์ เปรียวยังเศร้าโศกเรื่องแก้วตาย น้ำหวานสงสารและเห็นใจ ยอมมาอยู่เป็นเพื่อนและช่วยปลอบใจ
“ร้องไห้เถอะเปรียว น้ำตาไม่ใช่เครื่องหมายของความอ่อนแอหรอกแต่มันเป็นเครื่องหมายของความอาลัยรัก งานศพของแม่แก้วผ่านไปแล้วแต่ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเปรียว”
“ฉันไม่มีใครอีกแล้ว พ่อแม่...ทุกคนตายจากไปบนที่ดินที่เรารักษากันมาหลายชั่วโคตร แต่ดินผืนนี้
ซับแต่น้ำตาไว้ มันเก็บเรื่องราวของคนหลายรุ่นที่ล้วนแต่ทำให้เราเจ็บปวด”
“เปรียว...เปรียวต้องสู้ต่อไปนะ เพื่อสิ่งดีๆ เพื่อลูกหลานของเปรียวจะได้มีเรื่องดีๆไว้เล่าขานกัน เปรียวต้องเข้มแข็งยิ่งกว่าเมื่อตอนที่พ่อแม่ยังอยู่ มันไม่ใช่แค่เราโตแล้วแต่มันเป็นชีวิต...มันเป็นอนาคตของเปรียว”
“ค่ะคุณน้ำหวาน เปรียวจะเข้มแข็งขึ้น เปรียวจะไม่อ่อนข้อให้ความชั่วแค่เพราะมันแข็งแรงกว่า คนที่ทำกับแม่จะได้รับการล้างแค้น เปรียวจะจับมันส่งมันเข้าคุกด้วยมือของเปรียวเอง!”
ooooooo
