ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "เพชร"

“พ่อก็เลยทำร้ายความรู้สึกของคนที่ยังอยู่กับพ่อเพื่อแก้แค้นที่พ่อถูกหลอกหรือครับ พ่อจะทำอย่างงั้นกับผมก็ได้ แต่ผมขอเว้นย่าของผมไว้สักคนได้ไหมครับ”

ไกรสรบอกว่าตนทำย่าเขาเจ็บ ย่าคงไม่มีวันยกโทษให้ตน คร่ำครวญว่าตนไม่มีค่า ไม่มีความหมายในสายตาของเขาหรอก

“ขี้ขลาด!!!” รินทร์โพล่งขึ้น “ลุงไม่มีค่าเพราะลุงขี้ขลาดไม่ใช่เพราะลุงเป็นขี้เหล้า เมียทิ้งหรอก” ไกรสรตวาดให้หยุด รินทร์ยังคงพูดต่อว่า “เด็กมันขี้ขลาดก็เพราะกลัวเจ็บตัว แล้วลุงล่ะ ลุงกลัวอะไร ลุงกลัวที่จะขอโทษย่าหรือไง”

“ย่าถามถึงพ่อนะครับ ถ้าย่าเห็นว่าพ่อไม่ได้เป็นอะไรย่าคงสบายใจ หายวันหายคืนนะพ่อ”

ไกรสรส่ายหน้า พิมที่นั่งฟังอยู่ตลอดเวลาเริ่มรู้สึกตัวเองผิดอยากขอโทษพ่อ พิมเดินเข้าไปหาไกรสรแล้วก้มกราบที่อกพ่อ

“พ่อจ๋า...หนูพิมขอโทษที่ทำให้พ่อเสียใจ หนูพิมขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำลงไป พ่อยกโทษให้หนูพิมได้ไหมจ๊ะ”

ไกรสรอึ้งมองพิมอย่างสะท้อนใจเมื่อนึกถึงตัวเองและพร้อมยกโทษให้ พิมกอดพ่อไว้แน่น ไกรสรกอดพิม มองเพชร รินทร์และแก้วตาแล้วถอนใจหนักหน่วง

ปริมมองภาพนั้นจากไกลๆอย่างปวดใจ

ย่าพุดยังอยู่ในห้องฉุกเฉิน ต้องกะพริบตาถี่ๆ เมื่อเห็นไกรสรเดินเข้ามา ถามเสียงอ่อนโยน

“สร...เอ็งเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”

ไกรสรมองแม่ที่นอนบนเตียงมีอุปกรณ์ช่วยชีวิตรอบตัว แต่น้ำเสียงที่ทักตนเต็มไปด้วยความอบอุ่นห่วงใย ไกรสรกำมือแน่นทำอะไรไม่ถูก

“เอ็งไม่ได้กินเหล้าใช่ไหม แม่ไม่ได้กลิ่นเหล้าจากเอ็งเลย...แล้วเอ็งให้หมอตรวจหรือยัง หัวหูเอ็งเป็นอะไรบ้างหรือเปล่า ว่าไงล่ะลูก”

ความห่วงใยของแม่ทั้งที่ตัวเองเจ็บหนักทำให้ไกรสรถึงกับเข่าทรุด ร้องไห้เข้าไปหาแม่พร่ำบอก

“แม่...แม่อย่าเป็นอะไรนะ แม่อย่าทิ้งฉันไปนะ ฉัน...ฉันขอโทษ แม่อย่าตายนะแม่...”

ไกรสรฟุบหน้าลงข้างเตียงร้องไห้เหมือนเด็ก

“แม่ยังไม่ไปไหน...แม่จะอยู่กับเอ็ง แม่จะอยู่ดูแลเอ็ง ดูลูกชายคนเดียวของแม่กลับมาเหมือนเดิม...นะสรนะ...กลับมาเป็นไกรสรคนเดิมนะลูกนะ”

ไกรสรไม่ตอบได้แต่จับมือแม่ที่ลูบหัวตัวเองร้องไห้สะอึกสะอื้น เพชร พิมมองพ่อกับย่าอย่างตื้นตันใจ

ooooooo

ปริมเดินออกจากโรงพยาบาลอย่างขุ่นมัวใจ เห็นรินทร์กับแก้วตาเดินมาก็เข้าไปชมประชดว่า

คุณรินทร์เก่งจังที่ทำให้ครอบครัวของเพชรกลับมาเหมือนเดิมอีก แก้วตาตอบแทนว่าเรื่องแบบนี้มันจะสำเร็จได้ก็เพราะความจริงใจเท่านั้น มีเงินมากก็ใช่ว่าจะเอาชนะใจใครได้เสมอไป

รินทร์เรียกแก้วตาปรามๆ ปริมไม่สนใจบอกว่าตนชื่นชมด้วยใจจริง  แต่หยอดว่าคุณรินทร์คงไม่ยกเรื่องนี้มาทวงบุญคุณพี่เพชรใช่ไหม เราควรจะคบหากันเพราะรักกันด้วยหัวใจจริงใช่ไหม