ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "เพชร"

แก้วตาตัดบทชวนรินทร์ไปกันเถอะเพราะต้องไปเตรียมตัวร้องเพลงอีก อย่าฟังเทศน์ให้เสียอารมณ์เลยบอกปริมว่าถ้าเศร้ามากก็เชิญที่ร้าน เผื่อจะสบายใจขึ้น ไม่วายยั่วปริมว่า

“อ้อ...คราวหน้าถ้าอยากสั่งสอนใครล่ะก็แก้วแนะนำให้ไปเขาดินนะคะ ลิงค่างบ่างชะนีมันคงอยากมีเพื่อนคุยด้วย จะสั่งสอนอะไรก็เชิญค่ะ” พูดแล้วเดินไปอย่างสะใจ

“ดีอย่างเดียวก็คิดว่าจะได้ใจเขาเหรอ...มันง่ายไปมั้งรินทร์...”

ปริมมองตามพึมพำอย่างหมายมาด...

ooooooo

เพชรต้องดูแลทั้งพ่อและย่า ศักดิ์บอกเพชรไม่ต้องห่วงเรื่องงานตนจะบอกตี๋ให้ และฝากเงินไปซื้อส้มเยี่ยมย่าพุดกับไกรสรด้วย โต้งกับโก้ควักเหรียญจากกระเป๋าสมทบซื้อส้มด้วย ณรงค์เห็นแล้วหมั่นไส้เพชรมาก

ในยามยากลำบากเช่นนี้ ยายปรุงก็ให้ยุทธพายุวดีมาช่วยพิมทำขนมก่อนแล้วค่อยไปช่วยที่ร้าน ทั้งยังฝากอาหารมาให้ด้วยเพื่อพิมจะได้ไม่ต้องเสียเวลาทำ ยุทธมาส่งยุวดีแล้วก็รีบไปซื้อผลไม้ไปเยี่ยมย่าพุดกับไกรสรตามที่ศักดิ์ฝากมา

รินทร์ช่วยหาร้านที่จะรับขนมไปขายได้ถึง 7 ร้าน กะว่าตนตระเวนส่งได้หมดก่อนไปทำงาน พิมเห็นตัวเลขแล้วตาโตถามว่าเยอะขนาดนี้เลยเหรอ ขณะนั้นเองปริมก็เข้ามาบอกว่าวันก่อนที่สั่งขนมไปถูกปากถูกใจมากวันนี้จะมาสั่งอีก แต่พิมขอเป็นพรุ่งนี้เพราะวันนี้ต้องทำส่งถึง 7 ร้าน ปริมบอกว่าไม่เป็นไรรอได้

รินทร์ขอโทษปริมเพราะวันนี้ต้องรีบทำขนมส่งตามร้านก่อนไม่อย่างนั้นจะไม่มีเงินไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลย่าพุดกับลุงไกรสร ปริมหยิบเงินปึกใหญ่ออกมาบอกพิมว่าถือว่ายืมก่อนมีเมื่อไหร่ค่อยเอามาคืน ตนอยากเห็นคุณย่ากับพ่อของเพชรออกจากโรงพยาบาลเหมือนกัน

“พิมรับไม่ได้ค่ะ พิมอยากสู้ด้วยความรู้ความสามารถที่เรามี ถึงคุณจะเห็นว่ามันเป็นเงินไม่มากแต่พิมรู้ว่าย่าคงภูมิใจที่พิมทำแบบนี้ ขอบคุณนะคะที่คิดจะช่วยเหลือ เก็บเงินของคุณไว้ช่วยคนอื่นดีกว่าค่ะ”

พูดแล้วพิมหันหลังให้จนปริมหน้าเสียเดินออกไป รินทร์ลุกตามไปขอโทษปริม ขออย่าโกรธพิมเลย ปริมบอกว่าตนไม่โกรธ ที่ให้เพราะเห็นว่าครอบครัวเพชรเหนื่อยมากแล้วและไม่ได้คิดจะเอาเงินซื้อใครทั้งนั้น รินทร์รับปากจะอธิบายให้พิมเข้าใจว่าคุณปริมตั้งใจ จะช่วยจริงๆ

“คุณรินทร์นี่ช่างเข้าใจความรู้สึกของคนบ้านนี้จริงๆนะคะ สอนปริมหน่อยสิว่าเอาชนะใจพี่น้องคู่นี้ได้ยังไง” รินทร์บอกว่าเราเข้าใจกันมากกว่าคิดจะเอาชนะใจกัน ถูกปริมเหน็บว่า “ฟังดูดีนะ แต่เพ้อเจ้อไปหน่อย”

“คุณปริมจะคิดอย่างนั้นก็ได้ค่ะ เอาเป็นว่าคุณปริมไม่ติดใจคำพูดของหนูพิมนะคะ รินทร์จะได้สบายใจ” ปริมพยักหน้า รินทร์จึงขอตัวกลับไป ปริมมองตามอย่างขัดใจ