ตอนที่ 1
เย็นนี้ครูหมายคุยกับเอที่มุมหนึ่งในสลัม แต่เอเดินหนี ครูเดินไปดักหน้า
“เอ...ครูรับปากกับแม่ของเอ็งไว้นะ ว่าต้องทำทุกอย่างเพื่อให้เอ็งมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เอ็งจะต้องไม่จบลงในสลัมนี้ แม่ของเอ็ง...”
“แม่ตายไปแล้ว ครูไม่จำเป็นต้องรักษาสัญญาบ้าๆบอๆ ของผู้หญิงหากินที่ติดโรคจนเสียสติแบบนี้หรอกนะ”
ครูหมายดุว่าทำไมพูดถึงแม่แบบนั้น ยังไงก็เป็นแม่นะ เอยกมือไหว้ครูบอกว่าไม่ต้องพยายามช่วยอะไรตน ตนอยู่ได้ เด็กสลัมอย่างตนจะมีชีวิตที่ดีงามสวยหรูแบบที่ครูต้องการไม่ได้หรอก ครูหมายบอกว่าได้ ให้ดูอย่างเพชรสิ
เอบอกว่าเพชรอายุแค่นั้นครูจะแน่ใจได้ยังไง เอพูดอย่างเจ็บปวดกับชะตาชีวิตตัวเองว่า
“ครูเป็นครูมวย เป็นนักมวย เป็นอะไรหลายๆอย่างที่ใครๆก็นับถือ แต่คนอย่างพวกผม อย่างไอ้เพชรจะมีใครมานับถือยกย่อง ถ้าไม่มีเงิน ไม่มีอำนาจ ไม่มีบารมี...สำหรับเศษเดนอย่างพวกเราที่อยู่ในสลัมนี้ เราสูงส่งไปกว่านี้ไม่ได้หรอกครู แม้แต่ไอ้เพชรเองก็เถอะ มันจะอดทนได้สักเท่าไหร่ โลกนี้ไม่มีที่ยืนให้เด็กสลัมหรอกครู อย่าพยายามให้เสียเปล่าเลย”
เอพูดเคร่งขรึมแล้วเดินผ่านครูหมายที่นิ่งอึ้งไปอีกทาง ครูหมายได้แต่มองเออย่างผิดหวังเสียใจ
พอครูหมายกลับถึงบ้านก็เจอย่าพุดกรองกำลังนั่งคุยกับสร้อยภรรยาครูอย่างร้อนใจ ครูถามว่าน้าพุดมีเรื่องอะไร ไอ้สรเป็นอะไรหรือเปล่า ย่าพุดบอกว่าเปล่าแต่เพชรที่วิ่งตามพวกทวงหนี้หายตัวไป
ครูหมายทำท่าจะบอกแต่ยั้งปากไว้ ย่าพุดถามว่ามีอะไรหรือเปล่า ครูทำหน้ายุ่งยากใจเพราะรู้ว่าบอกไปแบบไหนย่าพุดก็ต้องไม่ชอบใจอยู่ดี
เพชรเดินวนเวียนอยู่หน้าบ้านไม่กล้าเข้าบ้านในสภาพหน้าตายับเยิน แต่ในที่สุดตัดสินใจเป็นไงเป็นกันทำผิดแล้วต้องกล้ารับผิด พอเข้าบ้านก็ปะเหลาะ ย่าถามว่า ทำไมหน้าตาบูดบึ้งอย่างนี้ หยอกหนูพิมว่าทำอะไรให้ย่าโกรธหรือเปล่า
หนูพิมตกใจ ย่าจ้องหน้าเพชรเขม็ง เพชรตลกไม่ออก ยิ้มแหยทำท่าหาไม้เรียวจะให้ย่าตี ถูกย่าปรามว่าอย่ามาประจบ ถามหน้าตึงว่า “ทำไมเอ็งขัดคำสั่งย่า” เพชรบอกว่าเพราะไอ้โบ้มันหาเรื่องตนก่อน
“แต่ทุกครั้งเอ็งก็หลบมันได้ แล้วทำไมครั้งนี้เอ็งถึงไปมีเรื่องกับมัน”
“เพชรโกรธ เพชรโมโห” เพชรตะโกนอย่างเจ็บแค้น “เพชรอยากต่อยมัน อยากกระทืบมัน พวกมันทุกคน ทั้งไอ้โบ้ ไอ้พวกเจ้าหนี้ แล้วก็ไอ้พวกที่มาทำร้ายย่ากับหนูพิม เพชรอยากทำให้มันรู้ว่าคนที่โดนทำร้ายรังแกมันเจ็บปวดแค่ไหน ถ้ามันรู้ว่าเราสู้ เราไม่กลัว พวกมัน จะได้ไม่ทำร้ายเราอีก เพชรอยากให้มันรู้ว่าเพชรไม่ยอม เพชรไม่กลัวพวกมัน”










