ปีกหงส์

เช้านี้ขิ่นแวะเอาของกินของใช้มาส่งให้ทินภัทรที่หน้ากระท่อม รวมทั้งปืน เตาแก๊สพร้อมแก๊สกระป๋อง ทินภัทรถามถึงแม่ของเขาว่าเป็นอย่างไรบ้าง ได้ความว่ามยุรีไปคอยดูแลตลอด ท่านยังนอนนิ่งเหมือนเดิมไม่มีอะไรแย่ลง เขายังถามขิ่นอีกว่ามีใครสงสัยอะไรไหม ขิ่นส่ายหน้าไม่มีใครสงสัย

“ระวังตัวให้ดี หนึ่งอาทิตย์มาหาฉันครั้งหนึ่ง” ทินภัทรกำชับ ขิ่นรับคำแล้วผละไป...

ฝ่ายลินินฝันร้ายว่าถูกทินภัทรดึงเชือกที่มัดมือเธอลากมาตามทางในป่า เจอเสือตัวใหญ่ขวางหน้าอยู่ เสือโดดใส่เขาเหมือนเป็นศัตรูมาแต่ชาติปางก่อน มีเสียงปืนดังขึ้น เธอสะดุ้งตื่นคิดว่าเสือกัดเขาร้องเรียก “ทินภัทร” ลั่นด้วยความตกใจ ทินภัทรนั่งก้มหน้ามองปืนอยู่นอกกระท่อมได้ยินเสียงเธอร้องเรียกอย่างห่วงใยก็แอบดีใจ

“ทินภัทร อยู่ไหน ตอบฉัน...ตอบฉัน”

เงียบไม่มีเสียงตอบ ลินินใจคอไม่ดีวิ่งออกมานอกกระท่อมเห็นทินภัทรนั่งก้มหน้าอยู่ปรี่มากอดจากด้านหลังนึกว่าเขาเป็นอะไรไป เขาหันมาเอ็ดเธอจะโวยวายทำไม เธอเห็นเสือกระโจนใส่เขา มันหนีไปแล้วหรือ เขาแปลกใจเสือที่ไหนไม่เห็นมีสักตัว เธอยิ้มอายๆก่อนบอกว่าตัวเองคงฝันไป

“ขอบใจที่กลัวผมโดนเสือกัดตาย”

“ก็ถ้าคุณตาย ฉันก็ไม่มีใครอยู่ที่นี่ด้วยสิ”

ทินภัทรตั้งข้อสังเกตหากเธอร้องดังขนาดนี้คงรู้สึกดีขึ้นแล้วใช่ไหม เธอค่อยยังชั่วแล้ว นี่เขาไปเอาปืนมาจากไหน เขาเลี่ยงที่จะตอบ ย้อนถามว่าหิวไหม เธอส่ายหน้ายังไม่หิว

“แต่ผมหิว” ว่าแล้วทินภัทรดึงลินินมาจูบอย่างดูดดื่ม

ooooooo

ตั้งแต่ปักใจเชื่อว่าแมคเป็นอิสระไม่มีพันธะใดๆ กับปรางทิพย์ เจ้าแสงแก้วไปไหนมาไหนกับเขาเหมือนเขาเป็นเงาตามตัว ยอมให้เขาจับมือถือแขน อีกด้วย...

ระหว่างทินภัทรกำลังทำอาหารจากเตาแก๊ส ลินินทวงถามไหนเขารับปากจะบอกเธอว่าทำไมถึงโกรธแค้นเธอหนักหนาถึงต้องทำกับเธอแบบนี้ เขายอมเปิดปากบอกว่าวันที่เธอไปเสนอตัวเล้าโลมพลอดรักกับสิโรจน์ถึงบ้านของมัน คู่หมั้นของมันมาเห็นภาพบาดตาพอดี ลินินพยายามอธิบายว่าวันนั้นเธอไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเธอโดนวางยา ทินภัทรไม่เชื่อหาว่าเธอแก้ตัว แล้วเล่าเพิ่มเติมว่าคู่หมั้นของสิโรจน์ท้องสามเดือน

“สิโรจน์ไล่เธอออกจากบ้าน เธอช้ำใจอับอายผิดหวังจึงไปยิงตัวตายในสวนสาธารณะแต่เราปิดข่าว”

“คุณแม่ของเธอคงหัวใจสลาย โธ่ บาปกรรมของฉันจริงๆ”

“คุณแม่ของเธอตอนนี้เป็นอัมพาตพูดไม่ได้ ได้แต่นอนตาปริบๆพร้อมกับหัวใจที่แหลกยับเยินรอวันตาย”

ลินินถึงกับเข่าทรุดน้ำตาร่วง ทินภัทรเดินเข้าไป จิกผมเธอให้หงายหน้าขึ้นมา ตะคอกใส่ว่าคู่หมั้นของสิโรจน์คือน้องสาวของเขาเอง ลินินปล่อยโฮทรุดลงกราบเท้าเขาสะอึกสะอื้นจนตัวโยน

“ฉันขอโทษ ฉันยอมรับผิด ฉันยอมรับโทษทัณฑ์ทุกอย่างที่คุณต้องการจะทำ ฉันจะไม่ปริปากร้องขอความปรานี จะทำให้ฉันเสียโฉม พิการตบตีผูกมัดกระชาก ลากดึง ฉันยอมแล้วและจะไม่ขอให้คุณอภัยให้ฉัน”

“ทำไม...ทำไมถึงทำอย่างนั้น หลอกล่อปั่นหัวสิโรจน์ให้เขาหลงรักคุณแล้วทิ้งขว้างน้องสาวผมทำไม” ทินภัทรร้องไห้ออกมาราวกับคนขาดสติ ลินินลุกขึ้นโอบกอดเขาไว้พร้อมกับส่งมีดให้ บอกให้เขาฆ่าเธอ แทงที่หัวใจให้เธอค่อยๆตายอย่างทรมานตรงหน้าเขาได้เลย เขาผลักเธอออกอย่างแรงจนล้มหน้าคะมำ