ปีกหงส์
ตอนที่ 15
พลันภาพในอดีตผุดขึ้นมาในความคิดคำนึงของทินภัทร ตอนนั้นอรนุชยังเป็นแค่เด็กตัวน้อย ทินภัทรถักเปียให้เธอเสร็จจับไปส่องกระจกให้ดูว่าฝีมือเขาเป็นอย่างไร เธอชมเขาไม่หยุดปากว่าเก่งมากจะไปคุยอวดเพื่อนๆว่าพี่ชายถักเปียให้ คิดถึง
น้องสาวขึ้นมาทินภัทรอารมณ์บูดทันที หวีผมให้ลินินแบบไม่ปรานีปราศรัย
“โอ๊ย เจ็บนะ บ้าหรือเปล่า ไม่ต้องมาหวีให้ฉันแล้ว”
“เออ ใครอยากหวีให้คุณ” ทินภัทรปาหวีทิ้งแล้วหันหลังเดินหนีลืมไปว่าข้อมือตัวเองผูกติดกับเชือกที่มัดมือลินินอยู่กระชากเธอหน้าคะมำตกจากโขดหิน เขาได้สติวิ่งไปประคองเธอเห็นหัวปูดก็ตกใจรีบอุ้มกลับกระท่อมเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะได้ถักผมเปียให้
ooooooo
มยุรีรู้เรื่องที่ทินภัทรจับตัวลินินไปไว้ที่กระท่อมกลางป่า แถมยังเป็นธุระช่วยจัดหาข้าวของจำเป็นทั้งปืน อาหารและเสื้อผ้าตามที่ขิ่นแจ้งมาเพื่อเอาไปให้ทินภัทรอีกทอด เธอถามว่าจะเอามือถือด้วยไหม
“ไม่ได้ครับ จะโดนจับสัญญาณได้ครับว่าอยู่จุดไหน”
“เอาอย่างนี้ มีอะไรอีก บอกมาให้หมดแล้วจะรีบจัดการให้”
ปรางทิพย์เดินมาพอดี มยุรีรีบขยิบตาให้ขิ่นหยุดพูด เขารู้งานยกมือไหว้ลามยุรีแล้วรีบออกไป ปรางทิพย์มองตามเขาก่อนถามแม่ว่าเขาเป็นใครแม่ไปเอามาจากไหน มาๆหายๆเป็นประจำ มยุรีเล่าว่าเขาเป็นคนของทินภัทร เธอถึงบางอ้อทันทีว่าทำไมเขาถึงดูลับๆล่อๆนัก เขาน่าจะรู้ว่าพี่ทินอยู่ไหน
“อย่าเที่ยวพูดไป ตอนนี้ตำรวจและอีกหลายๆคน ท่านผู้ว่าฯ นายแมค คุณบัณฑูรกำลังจับตาจ้องกันอยู่ คุณทินจะเดือดร้อน” มยุรีกระซิบ ขณะที่ปรางทิพย์พยักหน้ารับคำ...
ด้านสิโรจน์ผลาญเงินไปกับยาเสพติดจนหมด บ้านที่เคยอยู่ก็โดนยึดจนเทวีต้องเก็บข้าวของเตรียมย้ายไปเช่าบ้านอยู่และหางานทำ สิโรจน์ที่กำลังเมายาโวยวายแม่ตัวเองจะอยู่ได้อย่างไรห้องเช่าเล็กเท่ารูหนู
“ช่างหัวแก แต่ฉันไม่ยอมงอมืองอตีนอดตายหรอก ได้โอกาสพบคุณทินตอนไหน ฉันจะไปสารภาพความจริงเรื่องลินินเผื่อเขาจะโยนเศษเงินมาให้สักล้านสองล้านเอาไปทำทุน”
“ผมจะฆ่ามัน...มันนั่นแหละพาลินินของผมไป” สิโรจน์บ้าไม่เลิก เทวีไล่ตะเพิดให้ไปฆ่าทินภัทรได้เลย ตำรวจจะได้จับเขาเข้าคุกอดเสพยาเป็นหมา หัวเน่าตายคาคุก สิโรจน์แบมือของเงินแม่จะไปซื้อยามาเสพ เทวีไม่ยอมให้ สิโรจน์อยากยามากไม่สนใจอะไรทั้งนั้นกระชากกระเป๋าถือของแม่มา
รื้อค้นเอาเงินไปแล้ววิ่งหนี เทวีได้แต่มองตามร้องไห้ ถ้ารู้ว่าโตแล้วเป็นแบบนี้จะเอาขี้เถ้ายัดปากตั้งแต่ตอนเกิดให้รู้แล้วรู้รอด...
ในเวลาไล่เลี่ยกัน ทินภัทรถักเปียให้ลินินเสร็จพากลับมาที่ลำธารเพื่อดูเงาสะท้อนจากน้ำแทนกระจกเงา เธออ่อนล้ามากแต่ไม่ได้แสดงอาการอะไร สองคนด่ากันไปมา เธอด่าเขาว่าคนใจชั่ว เขาด่าตอบว่าเธอเองก็ชั่วไม่แพ้เขาเช่นกันที่แย่งผู้ชายคนอื่นมาเป็นของตัวเอง ลินินไม่พอใจกำเศษทรายปาใส่หน้าเข้าตาเต็มๆ เขาฉุนขาดไล่ต้อนเธอจนถอยกรูดลงไปในน้ำแล้วแก้เชือกที่ผูกข้อมือตัวเองไปผูกกับหินก้อนใหญ่แล้วผลักลงน้ำ
ก้อนหินทับเชือกที่มัดข้อมือลินินทำให้หนีไปไหนไม่ได้ ทินภัทรมองอย่างสะใจก่อนเดินจากไป เธอร้องไห้ไปตะโกนด่าเขาไล่หลังไปด้วย เขาด่าเธอกลับโดยไม่หันมามอง เธอพยายามยกหินที่ทับเชือก
แต่มันหนักเกินไปยกไม่ไหว ค่อยๆตะกายขึ้นจากน้ำเห็นฟืนสำหรับก่อไฟวางอยู่ใกล้ๆเตะมันทิ้งน้ำระบายแค้น
ooooooo
