ปีกหงส์
ตอนที่ 15
แมคพาเจ้าแสงแก้วมาเดินทอดอารมณ์แถวริมแม่น้ำ ยังคงพูดปลอบใจให้เธอคลายความเศร้า แล้วถือโอกาสคว้ามือเธอมากุมไว้ ให้สัญญาว่าจะทำทุกวิถีทางนำทินภัทรกลับมาคืนเธอให้ได้
“คุณแมคขอบคุณมากค่ะ แต่อย่าลำบากเลยค่ะ”
“ไม่มีคำว่าลำบากสำหรับผมที่จะทำสิ่งถูกต้องให้เจ้า มันไม่ยุติธรรมกับเจ้ามากนะครับ ถ้าเขาไปกับบอสจริงเขาก็แย่มากที่ทำกับเจ้าแบบนี้และผมไม่คิดว่าบอสจะไปกับเขาง่ายๆ 80% เขาบังคับให้บอสไปกับเขา”
“ทำไมมั่นใจอย่างนั้นคะ มันจะกลายเป็นปรักปรำเขา”
“เจ้าครับ ตั้งแต่ที่กรุงเทพฯ มีพฤติกรรมหลายอย่างของเขาที่ไม่น่าไว้ใจ เขาเข้าไปในห้องของบอส”
“มันเป็นสิทธิ์ของเขานะคะ”
“สิทธิ์ที่เขาไม่พึงมีนะครับ”
เจ้าแสงแก้วอยากจะดึงมือออกจากแมคแต่เกรงใจเพราะเขาอุตส่าห์หวังดีต่อเธอ...
ในขณะเดียวกัน ลินินประคองทินภัทรกลับมาที่หน้ากระท่อม อดถามไม่ได้ทำไมถึงไม่ปล่อยให้เธอตายจะได้ไม่ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ เขาไม่ยอมให้เธอตายจนกว่าจะทรมานให้สาแก่ใจเสียก่อน เธอน้อยใจขึ้นมาอีกครั้งแต่ต้องเก็บอารมณ์ไว้ บอกให้เลิกพูดได้แล้วตอนนี้ต้องรีบทำแผลให้เขาก่อน เขาจะทำเอง ไล่ให้เธอไปหาอะไรกินกำลังหิวไม่ใช่หรือ เธอจะทำแผลให้เขาก่อน อีกอย่างหนึ่งกองไฟมอดหมดแล้ว เธอกินของดิบไม่เป็น
“เปิดดูในคูลเลอร์สิ ในนั้นน่าจะมีของที่คุณกิน ได้เพียบ ปล่อยผม ผมจะเข้าไปหยิบอุปกรณ์ทำแผล”
“นั่ง ฉันไปหยิบเอง” ลินินปล่อยทินภัทรลงนั่งแล้วหายเข้าไปในกระท่อม เขาเห็นกองไฟยังมีเชื้อไฟคุกรุ่นอยู่ เตะเศษใบไม้แห้งใส่ สักพักลินินกลับมาพร้อมอุปกรณ์ทำแผล ชะงักที่เห็นกองไฟลุกโชนอีกครั้ง ถามเขาว่าไฟติดใหม่ได้อย่างไร เขาสั่งไม่ให้พูดมากจะกินอะไรก็ให้ทำกินเร็วๆเข้า เธอหันไปหยิบไก่ที่เขาเสียบไม้ไว้แล้วมาวางบนตะแกรงปิ้ง ไม่ได้เปิดดูคูลเลอร์อย่างที่เขาแนะ แล้วลงมือทำแผลให้เขา
ooooooo
แมคมาส่งเจ้าแสงแก้วถึงในคุ้ม ครั้นเจอสายตาจ้องเขม็งของเจ้าแม่รีบก้มหน้าไม่กล้าสบตาด้วย
“ขอบใจที่มาส่งลูกแสงแก้ว...ไปนานไปนิดหนึ่งนะลูก แม่มีอะไรจะให้ดู ขอโทษด้วยนะคะคุณแมค”
“ครับผม ผมกำลังจะกลับครับ ผมกราบลาเจ้าแม่ครับ” แมครู้ว่าถูกไล่ทางอ้อม ยกมือไหว้ลาก่อนรีบออกมา เจ้าแม่เตือนเจ้าแสงแก้วให้ระวังจะตกเป็นเหยื่อคารมผู้ชายคนนี้
“โธ่ เจ้าแม่ขา แสงแก้วโตป่านนี้กำลังเสียใจเรื่องทินทำร้ายน้ำใจ แสงแก้วไม่เป็นเหยื่อคารมใครหรอกค่ะ”
เจ้าแม่เตือนเธอว่ายังอ่อนต่อโลกรู้จักธาตุแท้ของผู้ชายน้อยมาก ผู้ชายมีสัญชาตญาณของนักล่า ยิ่งยากยิ่งอยากล่า มันตื่นเต้นเร้าใจเอาชนะเหยื่อได้มันภาคภูมิใจ เธอยกตัวอย่างเหมือนที่ทินภัทรอยากล่าลินินใช่ไหม
“ล่าแล้วจบมันก็จบ ล่าแล้วไม่ยอมเลิกรา
แม้ว่าปากแข็งแต่ใจละลายไปแล้ว มันก็ไม่จบ”
“เจ้าแม่กำลังจะบอกว่าทินชอบลินิน” เจ้าแสงแก้วพูดจบโผกอดแม่ร้องไห้โฮ
“ค่อยๆปรับใจค่อยๆคิด จงรักตัวเองให้มากกว่ารักคนอื่น ระวังตัวอย่าให้เจ็บปวดมากกว่าที่เป็น”...
ทางด้านลินินตั้งใจทำแผลโดนมีดบาดให้ทินภัทรอย่างดี แต่กลับถูกเขาค่อนขอดต่างๆนานา เธอทนไม่ไหวตบปากเขาฉาดใหญ่ เขาดึงเธอมากอดระดมจูบไม่ยั้ง เธออ่อนเป็นขี้ผึ้งถูกไฟลน แถมกอดเขาตอบ ทินภัทรผลักเธอออกห่างหัวเราะเยาะที่เธอเองก็มีใจให้เขาแต่ทำปากแข็ง เธอทั้งอายทั้งโกรธ เงื้อมือจะตบ เขาขู่ขืนตบโดนจูบอีกแน่ เธอลดมือลงทันที ทำเนียนหันไปจะกินไก่ที่วางไว้บนกองไฟ ปรากฏว่าวางนานไปหน่อยไก่ดำปี๋
