ปีกหงส์
ตอนที่ 15
เจ้าแม่ตกใจ คาดไม่ถึงว่าทินภัทรจะเป็นได้ถึงเพียงนี้ ถ้านี่เป็นเรื่องจริงลูกก็ควรดีใจที่เขาออกไปจากชีวิตของลูก แล้วเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าลูกมีเรื่องจะถามเกี่ยวกับผ้าปูที่นอนอะไรสักอย่าง เธอไม่ติดใจสงสัยใคร่รู้อีกแล้ว ท่านยังคาใจไม่หาย ตกลงเป็นผ้าปูที่นอนของใคร
“ช่างมันเถอะค่ะเจ้าแม่” เจ้าแสงแก้วไม่อยากพูดถึงเรื่องของทินภัทรอีกทำใจไม่ได้ที่เขาทำปรางทิพย์ท้อง
ooooooo
แสงแดดแยงตาทำให้ลินินรู้สึกตัวตื่นขึ้น พบว่าตัวเองยังอยู่ในอ้อมกอดของทินภัทร พยายามดันตัวเองออกห่างแต่เขายิ่งกอดไว้แน่น เธอจึงโกหกว่าปวดปัสสาวะจะราดอยู่แล้ว
เขาลุกพรวดขึ้นนั่งอาสาจะพาไปเองแล้วเดินไปหยิบกรวยสำหรับผู้หญิงใช้ปัสสาวะมายื่นให้เสนอตัวถ้าเธอใช้ไม่เป็นจะสอนวิธีใช้ให้ เธอตวาดแว้ดว่าไม่ต้อง แล้วถามเขาว่าเมื่อไหร่จะบอกสักทีว่าเธอไปทำอะไรให้
“บอกแน่ กำลังหาโอกาสเหมาะหลังจากทรมานคุณให้สาสมก่อน”
“ใจแคบเห็นแก่ตัวมัวเมาอำนาจ สักวันฉันจะทำให้คุณรู้สึกว่ากำลังแก้แค้นคนผิดแล้วมันคงสายเกินไปที่จะมาประนีประนอม มีสถานเดียวคือแตกหัก”
“ไม่มีวัน” ทินภัทรปากไม่ตรงกับใจเพราะหวั่นไหวกับคำขู่ของเธอไม่น้อย
“ทำไมคุณไม่กลับไปรับผิดชอบคู่หมั้นของคุณ เจ้าเธอรอคุณอยู่ ดูก็รู้ว่าเธอรักคุณหมดหัวใจ”...
ฝ่ายเจ้าแม่บอกกับเจ้าแสงแก้วว่าแมคอาจกุเรื่องปรางทิพย์ท้องกับทินภัทรก็ได้ เธอต่อว่าท่านว่ายังเชื่อใจทินภัทรอีกหรือในเมื่อเขากล้าทิ้งเธอพาลินินหนีหายไปขนาดนี้ ท่านยอมรับว่าระหว่างเขากับแมคท่านเชื่อเขามากกว่า ที่สำคัญหากเด็กในท้องปรางทิพย์เป็นลูกของแมคจริงเธอควรแสดงมโนสำนึกให้ทั้งคู่คืนดีกันมากกว่าทำให้ศักดิ์ศรีของตัวเองและตระกูลสูญสิ้นเพราะไปแย่งสามีคนอื่นทั้งที่มีคู่หมั้นไม่ว่าคู่หมั้นจะพาใครหนี
“มันคือคนละประเด็น เห็นแก่ตระกูลของเรานะลูก แม่เริ่มได้ยินคนซุบซิบกันแล้ว”
“ค่ะเจ้าแม่” เจ้าแสงแก้วรับปากอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก...
นอกจากจะหุงหาอาหารเช้าให้กินแล้ว ทินภัทรยังป้อนอาหารให้ลินินอีกด้วยเนื่องจากเขาไม่ยอมแก้มัดมือให้เธอ ทั้งคู่กินอาหารเช้าไปต่อปากต่อคำกันไปอย่างไม่มีใครยอมใคร...
ในเวลาต่อมา เจ้าแสงแก้วแวะมาหาปรางทิพย์ที่บ้านมยุรีเพื่อมาคุยเรื่องเธอกับแมค อยากให้ทั้งคู่ได้อยู่ร่วมกันพร้อมหน้า แต่เธอไม่ต้องการ ขออยู่อย่างโดดเดี่ยวดีกว่าที่จะให้ลูกของเธอมีพ่ออย่างเขา...
กินมื้อเช้าเสร็จ ทินภัทรพาลินินที่ยังถูกมัดมือมาที่ลำธารเพื่อสระผมโดยไม่ถามสักคำว่าเธออยากสระหรือเปล่า ลากเธอลงน้ำที่เย็นจัดกดหัวขึ้นๆลงๆหลายครั้งเพื่อให้ผมเปียก คว้าแชมพูจากในกระเป๋ามาขยี้ผมแรงมากจนเธอหัวสั่นหัวคลอนทั้งที่เขาใช้แค่มือเดียว เธอบอกว่าหนาวเขาก็ไม่เชื่อหาว่าฟอร์มจัด จากนั้นจับเธอกดน้ำซ้ำๆเพื่อล้างแชมพูออก เธอโวยวายให้พอได้แล้วพร้อมกับเตะน้ำใส่เขา
“อย่าซ่าให้มากนัก ที่นี่กลางป่า ไม่ใช่คฤหาสน์หรูของคุณและคุณกำลังอยู่กับคนเถื่อนอำมหิต”
“ฉันจะฆ่าคุณถ้ามีโอกาสอีกครั้ง”
“ตามสบาย ชายเถื่อนย่อมเป็นคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมกับหญิงเถื่อน” ทินภัทรพูดไปจับลินินกดน้ำล้างแชมพูจนเกลี้ยงจึงพาเธอขึ้นมานั่งตากแดดบนโขดหิน เอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดผมให้ ดมหัวเธอไม่ได้กลิ่นเหม็นก็ยิ้มพอใจ เธอยังคงบ่นว่าหนาวเพราะเสื้อผ้าที่สวมอยู่เปียกปอน เขาไม่สนใจเอาหวีมาหวีผมให้เธอจะรอจนผมแห้งจะได้ถักเปียให้ เธอมองเหล่หน้าอย่างเขาถักเปียเป็นได้อย่างไร
