ปีกหงส์

แมคเลวได้โล่จะเข้าไปทำร้ายปรางทิพย์เพื่อชิงมือถือของลินิน แม้นทนไม่ไหวคว้าไม้เบสบอลฟาดเขาเต็มแรง แมคโกรธหันไปเล่นงานแม้น เตะไม้เบสบอลกระเด็น แล้วตามเข้าไปต่อยซ้ำ ปรางทิพย์ฉวยไม้เบสบอลได้ตีหลังเขาแบบกลัวๆกล้าๆ เขาโวยวายลั่น

“หยุด...เจ็บนะ เจ็บโว้ย นังปรางแกอย่ากำแหง”

แม้นลุกขึ้นมาได้ถ่ายคลิปแมคที่เข้าไปยื้อแย่งไม้เบสบอลจากปรางทิพย์พร้อมกับขู่ว่าตำรวจกำลังมา จะกลับไปดีๆไหม แมคยังไม่ทันพูดอะไรมีเสียงรถแล่นมาจอดหน้าบ้าน ตำรวจตะโกนสั่งให้เปิดประตู

“เชิญค่ะ ออกไปด้วยกันหรือจะให้เชิญตำรวจเข้ามาเจอว่าคุณปรางโดนทำร้าย”

“จำไว้นะปราง ถ้าคลิปนี้มีใครเห็น เธอตายแน่” แมคขู่เสร็จเดินออกจากบ้านโดยมีแม้นตามประกบ

ooooooo

ลินินวิ่งหนีทินภัทรมาถึงลำธาร ลุยน้ำลงไปก่อนหันมาเย้ยเขาหากตามลงมารับรองมือเน่าโดนตัดทิ้งแน่

“ไม่ต้องมาขู่มาแช่ง จะนั่งเฝ้าตรงนี้จะทนแช่น้ำได้นานแค่ไหนจะรอดู” ทินภัทรนั่งรออยู่บนโขดหิน

“นึกว่ากลัวเหรอ” ลินินว่ายน้ำเล่นยั่วประสาท เขายกสารพัดสัตว์ป่าดุร้ายที่เธออาจเจอในน้ำขึ้นมาขู่ ทั้งงู จระเข้และเต่ายักษ์ เธอหวาดๆไม่น้อยแต่ทำเป็นแกร่งไม่กลัว ว่ายน้ำเล่นแถมฮัมเพลงอย่างมีความสุข...

เจ้าแสงแก้วคุยกับเจ้าแม่เรื่องของทินภัทรกับลินิน อดนึกถึงผ้าปูที่นอนมีหยดเลือดของทินภัทรไม่ได้ ยังไม่ทันได้ถามเรื่องนี้กับท่าน มีเสียงมือถือของเธอดังขึ้นเสียก่อน แมคโทร.มาฟ้องเจ้าแสงแก้วว่าตอนนี้อยู่โรงพัก นังแม้นกับปรางทิพย์เอาไม้เบสบอลตีเขาและเรียกตำรวจมาจับ พูดได้แค่นั้นมีเสียงร้อยเวรร้องเรียกเขาดังขึ้น

“วางสายก่อน มาตกลงกันตรงนี้ให้จบ”

แมคจึงต้องวางสาย ส่วนเจ้าแสงแก้ววางสายแล้วหันมาบอกเจ้าแม่ว่าแมคโดนแม่บ้านของลินินแจ้งตำรวจจับไปโรงพัก เธออยากไปดูเขาหน่อยเพราะเขาช่วยปลอบเธอตอนมีปัญหาเธอก็เลยอยากแสดงน้ำใจตอบแทนเขาบ้าง ท่านไม่ขัดข้อง แต่อยากเตือนเธอว่าอย่าเผลอให้เขาล่วงเกินจนเสียสิ่งที่ควรรักษา

“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ แสงแก้วจะเชื่อเจ้าแม่ค่ะ” เจ้าแสงแก้วกอดแม่ก่อนเดินออกไป เจ้าแม่มองตามอดเป็นห่วงไม่ได้...

แมคโกรธปรางทิพย์มากที่เอาคลิปที่เขาทำร้ายเธอให้ตำรวจดู จนทำให้เขาถูกปรับและยังถูกตำรวจให้ลงชื่อในบันทึกประจำวันว่าจะไม่เฉียดไปใกล้บ้านลินินทุกหลังในระยะสิบเมตร แม้นขอร้อยเวรเพิ่มเติมบางอย่าง

“ขอไม่ให้เข้าใกล้คุณปรางในระยะสิบเมตรด้วยค่ะ เพราะคุณปรางกำลังท้อง อันตรายมากค่ะ”

“เชอะ ลูกในท้องของทินภัทร มันน่ะแอบไปนอนกับบอสของฉันแล้วก็แอบหมั้นกับเจ้า ลูกเธอหาพ่อไม่ได้”

“คุณกำลังใส่ร้ายฉัน คุณลินิน แล้วก็พี่ทิน”

ปรางทิพย์มองแมคอย่างเอาเรื่อง ร้อยเวรถามเธอว่าจะแจ้งความข้อหาหมิ่นประมาทเขาเพิ่มไหม เธอส่ายหน้า แม้นมองเขาเย้ยหยันก่อนจะพูดขึ้นลอยๆว่าหมาเห่าใบตองแห้ง แมคฉุนกึกถลาจะเข้าไปเอาเรื่อง ร้อยเวรต้องเข้าไปขวางไว้...

ตะวันใกล้ลับขอบฟ้าความมืดค่อยๆคืบคลานเข้ามา ลินินยืนอยู่ในลำธาร หมดสนุกไปแล้วเพราะหนาวสั่นไปทั้งตัวเนื่องจากแช่น้ำมาหลายชั่วโมง ทินภัทรที่นั่งรออยู่บนโขดหินเห็นฟ้าเริ่มมืดก็ยกสารพัดสัตว์ร้ายที่ชอบออกหากินตอนกลางคืนขึ้นมาขู่ เธอไม่สะดุ้งสะเทือน ครั้นเขาขู่ว่าคืนนี้จันทร์แรมเป็นคืนที่เหล่าผีและวิญญาณในป่าจะออกมาขอส่วนบุญ เธอกลัวลนลานรีบขึ้นจากน้ำคนละด้านที่เขารอท่าอยู่