ตอนที่ 11
“ความทุกข์เอาไว้ในใจ เก็บมันเอาไว้แต่ไม่ลืมมัน คนเราสามารถหาความสุขได้แม้อยู่บนกอง ทุกข์ ถ้าเราแยกแยะมันออกได้ จำไว้นะปราง” ลินินจับมือปรางทิพย์ไว้อย่างเป็นกำลังใจให้ เธอรู้สึกดีกับลินิน ขอบคุณมากที่ให้กำลังใจเธอ ลินินยังคงยุให้ปรางทิพย์ลุกขึ้นมาสู้แมคบ้างและขอให้เธอรับปาก เธอได้แต่ยิ้มแหยๆไม่กล้ารับปาก ลินินหัวเราะขำ ปรางทิพย์สงสัยว่าเกิดมาลินินไม่เคยกลัวอะไรเลยหรือ
“กลัวสิ ตอนเด็กๆเวลาโดนรังแก แต่ฉันคือหมาจนตรอกต้องหันหน้าสู้พวกมัน แล้วฉันก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆจนดูเป็นคนใจกล้าหน้าไม่อาย แต่ฉันไม่แคร์ไม่สนใจหรอก รู้ไหมว่าฉันยังมีความกลัวสิ่งเดียวเท่านั้นที่ฉันไม่รู้ว่าจะชนะได้ไหม” ลินินเห็นปรางทิพย์อึกอักไม่กล้าถามก็บอกว่าสักวันไว้เราสนิทกันมากกว่านี้ เธอจะรู้เองว่าตนกลัวอะไร รถมาจอดหน้าโรงแรมพอดี พนักงานเข้ามาเปิดประตูรถให้ลง ลินินกระซิบกับเธอ
“ฉันคิดว่าพี่ทินของเธอมาที่นี่เพราะห่วงเธอ อยากมาดูแลเธอ” ลินินว่าแล้วเดินลิ่วออกไป ปรางทิพย์ มองตามเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแต่ก็แอบดีใจที่ทินภัทรยังเป็นห่วง
ooooooo
ถึงวันจัดงานเลี้ยงฉลองโรงแรมครบรอบ 32 ปี เสี่ยบัณฑูรเห็นทินภัทรยังพักอยู่ที่นี่จึงยุให้ลินินชวนเขามาร่วมงานฉลองด้วย เธออยากให้เขามาใจจะขาด แต่ลีลาท่ามากอ้างว่าอยากชวนแต่กลัวเขาจะไม่สนุก
“ถ้าชวนผมก็จะไป จะชวนไหมครับ”
“เชิญค่ะ เชิญไปที่ห้องจัดเลี้ยงของเราชั้นสองนะคะ”
“ขอบคุณ”
“ขอบคุณคนที่คุณอยากเจอดีกว่า จะจัดให้”
ลินินกระซิบกับทินภัทรจบเดินไปสั่งพนักงานให้โทร.บอกแมคให้รีบพาปรางทิพย์ลงมาที่ห้องจัดงาน เขาวางสายแล้วหันไปทางปรางทิพย์
“บอสต้องการให้เธอไปงานคืนนี้ รีบแต่งตัวเร็วๆ เสื้อผ้ามีมาบ้างไหม”...
สิโรจน์ดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อเทวีบอกว่าลินินโทร.มาชวนเขาไปงานเลี้ยงฉลองของโรงแรมคืนนี้ เทวีไม่วายเตือนว่าลินินอาจมีแผนการอะไรบางอย่าง
“แผนอะไรก็ช่าง เธอเชิญผมไปงานของเธอ ผมจะไปพร้อมดอกไม้สวยสุดๆ”...
เมื่อเห็นปรางทิพย์เข้ามาในห้องจัดเลี้ยงพร้อมกับแมค ลินินที่ยืนต้อนรับแขกโดยมีเสี่ยบัณฑูรยืนเคียงข้างราวกับเป็นเจ้าของงานอีกคน ร้องเรียกให้มาช่วยรับแขก แล้วสั่งให้แมคพาแขกที่เพิ่งมาถึงไปนั่งโต๊ะตามรายชื่อที่วางไว้ เธอรีรอไม่กล้ามา มองแมคเป็นเชิงขออนุญาต ลินินต้องเรียกซ้ำเธอถึงยอมเดินมาหา ทินภัทรแอบมองอยู่อีกมุมหนึ่งไม่วางตาไม่ไว้ใจลินินกลัวจะทำอะไรร้ายๆกับปรางทิพย์ ลินินเห็นทินภัทรมองอยู่ก็ร้องบอก
“คุณทินภัทรคะ เชิญไปนั่งที่ที่จัดไว้ให้ดีไหมคะ”
“ผมไม่ทราบว่าจัดให้ผมนั่งที่ไหน”
“ปรางพาไปทีสิ โต๊ะวีไอพี 1 มีชื่อเธอด้วย เธอนั่งรอกับเขาที่โต๊ะนั่น อีกสักพักฉันจะตามไป”
ปรางทิพย์อึกอักเพราะกลัวแมคไม่พอใจ ลินินรับรองว่าแมคไม่กล้าทำอะไรบ้าๆตอนนี้แน่นอนแล้วจูงมือเธอไปหาทินภัทร ด้านแมคพาแขกไปนั่งโต๊ะ เรียบร้อย เห็นปรางทิพย์เดินไปกับทินภัทรก็หันมองบอสสาวขวับ ลินินส่ายหน้าเป็นทำนองปรามไม่ให้มีเรื่อง แม้จะไม่พอใจแต่แมคไม่กล้าหือเนื่องจากยังมีคดีเก่าค้างอยู่ จำใจแยกไปทำหน้าที่ของตัวเอง ขณะที่ลินินกับเสี่ยบัณฑูรยืนต้อนรับแขกต่อไป...
อีกมุมหนึ่งในล็อบบี้ สามสาวตัวแสบได้รับเชิญมางานนี้ด้วย ดารณีอดตั้งข้อสังเกตไม่ได้ ทำไมลินินถึงกล้าเชิญพวกเรามางานนี้ พัดชาเห็นด้วยหรือมันมีแผนหลอกล่ออะไรเรา
“ถ้ามันคิดจะหลอกล่ออะไรเราก็ช่างมัน ฉันมีแผนส่งไม้เด็ดคลิปมันเมาเสื้อผ้าหลุดลุ่ยให้คนทั้งงานดู จะเอาขึ้นโปรเจกเตอร์ในงานเลย”
พัดชาสงสัยจะทำได้อย่างไรในเมื่อคนของลินินคุมทุกอย่างอยู่ ธัญญาขอให้เพื่อนเชื่อมือว่าตนจัดการได้ จังหวะนั้นดารณีหันไปเห็นสิโรจน์ยิ้มหน้าระรื่นถือดอกไม้ช่อใหญ่เดินมาจากอีกทาง รีบสะกิดเพื่อนๆให้ดู
ooooooo










