ปีกหงส์

“สำหรับฉันไม่เห็นความสำคัญของการแต่งงานหรอกค่ะ เราเป็นกันอย่างนี้ ฉันก็สุขพอแล้ว”

“แต่ผมอยากแต่งงานกับคุณ อยากให้ทุกคนรับรู้ว่าเราคือสามีภรรยา เราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดเวลา”

“คุณกำลังทำให้ฉันสำลักความสุข” ลินินตื้นตันใจน้ำตาคลอ ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นข้างเก้าอี้เขา กอดเอวซบหน้ากับตักเขา ทินภัทรใจหวั่นไหวแต่ต้องฝืนทน บอกเธอว่าต้องการจะแต่งงานกับเธอจริงๆ แล้วดึงเธอขึ้นมาโอบกอดเพื่อไม่ให้เธอเห็นสีหน้าหม่นหมองของเขา ขณะที่เธอยิ้มมีความสุขสุดๆ...

อีกมุมหนึ่งในล็อบบี้ แมคกำลังหงุดหงิดกับความแปลกๆของบอสตัวเอง เดินมาเจอสิโรจน์พร้อมช่อดอกไม้ในมือและเสี่ยบัณฑูรจะมาขอพบลินิน เขาโวยใส่ว่าระยะนี้บอสไม่รับแขกไม่มีเวลาพบใครทั้งนั้น สิโรจน์ยืนกรานจะขอพบเธอให้ได้ แมคของขึ้นทันที

“เออแน่ะเหมือนฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง ดอกไม้นั่นฝากไว้ คุณบัณฑูรจะฝากโน้ตหรืออะไรก็เชิญตามสบาย ผมไม่มีเวลาพูดเล่นกับใคร ขอตัวก่อน” ว่าแล้วแมคเดินจากไปเลย...

ลินินเดินโอบเอวทินภัทรมาที่ประตูห้องพัก ย้ำกับเขาว่าคืนนี้เธอจะรอเขามาหา แล้วเอื้อมมือจะเปิดประตู เขาหันมากอดเธอไว้ กระซิบว่าไม่อยาก ก้าวขาออกจากห้องนี้เลย

“แหม อย่าพูดให้ฉันสำลักความสุขความดีใจอีกเลยนะคะ ไปพักนะคะ...รักนะคะ เกิดมาฉันไม่เคยรักใคร จะรักคุณคนแรกคนเดียวและรักตลอดไป...” ลินินยังพูดไม่ทันจบทินภัทรทนไม่ได้เอามือปิดปากเธอไว้

“พอแล้ว ผมทนฟังไม่ไหวแล้ว” ทินภัทรตัดใจเปิดประตูห้องออกไปไม่เหลียวกลับมามอง ลินินงงมากกับท่าทางของเขา คิดว่าคงไม่ค่อยสบายก็เลยไม่ติดใจสงสัยอะไร

แมคเลี้ยวพ้นมุมตึกกำลังจะไปห้องพักของลินิน เจอทินภัทรกำลังเดินสวนมาไม่วายแขวะ ไม่ได้เจอหน้าเขามาพักหนึ่งแล้ว ทำไมถึงช่างเก็บตัวเงียบเชียบนัก เขาไม่มีอารมณ์จะพูดด้วยเดินต่อไป ไม่สนใจ ลินินเปิดประตูจะมาเรียกทินภัทรแต่ต้องชะงักเมื่อเห็นแมคกำลังเดินมาหา

“ทุกคนกำลังถามหาบอสกันทั้งประเทศแล้วนะครับ”

“ฉันกำลังจะลงไปดูงานข้างล่าง” พูดกับแมคแต่สายตาของลินินมองข้ามไหล่เขาไปยังทินภัทรที่เดินหลังไวๆ แมคเหลียวมองตามสายตาเธอแต่ไม่เห็นใครเพราะทินภัทรเลี้ยวพ้นมุมตึกไปเสียก่อน...

ในเวลาต่อมา ระหว่างลินินเดินออกจากลิฟต์ เลขาฯเข้ามารายงานว่าเสี่ยบัณฑูรกับสิโรจน์มารอพบหลายครั้งแล้ว วันนี้ก็มาอีกยังไม่กลับทั้งสองคนตอนนี้รออยู่ที่ล็อบบี้

“ฉันจะไปพบพวกเขา” ลินินว่าแล้วเดินแยกไป...

ขณะที่ลินินตรงไปหาเสี่ยบัณฑูรกับสิโรจน์ ทินภัทรซึ่งอยู่ในห้องพักหยิบรูปถ่ายของอรนุชขึ้นมาคุยด้วย

“พี่ทำสำเร็จแล้วน้องรัก คนที่ทำร้ายน้องจะได้รับความเจ็บช้ำทุกข์ทรมานจนถึงที่สุด” ทินภัทรเก็บรูปถ่ายของน้องไว้ที่เดิมแล้วเปิดรูปลินินในมือถือขึ้นมาดู รู้สึกผิดต่อเธอมากมาย

“ลินิน ผมขอโทษ”...

ลินินมานั่งอยู่ตรงหน้าสิโรจน์และเสี่ยบัณฑูร บอกทั้งคู่ว่าต่อจากนี้ไปเธอจะไม่ไปไหนกับใครอีกแล้ว อยากหยุดเที่ยวเตร่ เสี่ยบัณฑูรขอเหตุผล เธอคิดว่าเธออยากจะมีครอบครัวสักที สองหนุ่มถึงกับอึ้ง

อีกมุมหนึ่งห่างออกมา ทินภัทรแอบมองลินินอยู่ด้วยสายตาอาวรณ์ พึมพำบอกลาแล้วเดินจากไป

ooooooo