ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ปัทม์"
ตอนที่ 1
ตนคงรับไว้ไม่ได้ ตนช่วยน้องเพราะต้องช่วยจริงๆ ครูอัญบอกว่าสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆครูอยากให้ ป้าแป้นก็ลุ้นว่าปัทม์อยากได้เงินไปช่วยครอบครัวไม่ใช่หรือ
“ขอบคุณครับ แต่เปลี่ยนจากให้เปล่าๆมาซื้อน้ำแทนเถอะครับครู...ผมตั้งใจแต่แรกแล้วว่าผมจะช่วยที่บ้านหาเงินจากการทำงาน ขอโทษด้วยนะครับครูที่ผมรับเงินนี้ไม่ได้จริงๆ”
ป้าแป้นจะรับแทน พฤกษ์บอกครูอัญว่าเราช่วยอุดหนุนเขาก็แล้วกัน ครูอัญขอบใจปัทม์อีกครั้งแล้วซื้อน้ำสามแก้วของครูอัญ พฤกษ์ที่เป็นพี่ชายและหนูตุ่น พอทั้งสามเดินไป ป้าแป้นบ่นว่า
“โอ๊ยยยย ไอ้นี่มันโง่หรือมันซื่อวะเนี่ย?”
ooooooo
คืนนี้ขณะปัทม์นอนอยู่ในบ้านเช่า ได้ยินเสียงแม่เข้ามา ท่าทางแม่เหนื่อยกว่าทุกวัน ลินจงขอไปอาบน้ำก่อน ปัทม์เห็นที่ปากแม่แตกและแขนมีรอยถูกกัด ถามแม่ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ลูกค้าขี้เมากลัดมันน่ะ”
ปัทม์สงสาร บ่นว่าแม่ต้องเจอลูกค้าทำร้ายบ่อยๆ แม่เลิกอาชีพนี้เถอะ ลินจงถามว่าเลิกแล้วแม่จะไปทำอะไรกิน ปัทม์ถามว่าแม่รู้ใช่ไหมว่าแม่ของแก้วเป็นซิฟิลิส
“มันไม่ดูแลป้องกันตัวเอง แม่ทำงานตั้งแต่ลูกยังไม่เกิดแม่ยังไม่เป็นอะไรเลย” ปัทม์บอกว่าตนเป็นห่วง ลินจงตัดบทว่า “แม่เหนื่อยมาก ขอนอนก่อนนะ”
ลินจงนอนแล้ว แต่ปัทม์เครียดสงสารแม่จนไม่อาจข่มตาหลับได้
ooooooo
วันต่อมามีเหตุที่ทำให้ชีวิตของปัทม์เปลี่ยนไป เมื่อบรรจบเพื่อนคนหนึ่งมาคุยอวดว่า
“กูเพิ่งไปขึ้นครูมา” ปัทม์ถามว่าตื่นเต้นไหม บรรจบบอกว่า “ก็งั้นๆ แต่กูตื่นเต้นที่รู้ว่าแม่มึงทำงานอยู่ที่นั่น” ปัทม์อึ้งถามว่าใครบอก “ก็ไอ้หมึกน่ะสิ มันไปกับกูแต่มันซวยเจอแม่มึง”
ปัทม์ทนฟังไม่ได้เดินหนี บรรจบตามจิกถามว่า “ตกลงใช่แม่มึงจริงๆใช่ไหม”
“ไม่ใช่” บรรจบบอกว่าตนจำได้ ปัทม์สวนทันทีว่า “มึงจำคนผิดแล้ว”
แต่พอกลางวันปัทม์เห็นเพื่อนๆมองตนแล้ว ซุบซิบกัน เขาถามบรรจบว่าบอกเรื่องแม่ตนทั้งโรงเรียนแล้วใช่ไหม บรรจบไม่ตอบแต่ทำท่าแบบช่วยไม่ได้ ซ้ำพูดให้บาดใจว่า
“กูเพิ่งเข้าใจว่าทำไมมึงไม่มีพ่อ ฮ่าๆๆ”
ปัทม์ทนไม่ไหวพุ่งเข้าต่อย บรรจบตวาดว่า “กูพูดความจริงต่อยกูทำไมวะ ไอ้ลูกกะหรี่” ปัทม์เลยต่อยไม่ยั้ง จนปัทม์ถูกลงโทษ ครูอัญสั่งให้พักการเรียนสามวัน ปัทม์บอกครูว่าดีใจที่ถูกสั่งพักการเรียน เพราะตนจะได้มีเวลาทำงานหาเงินมากขึ้น
แต่ครบสามวันแล้วปัทม์ก็ยังไม่ไปเรียน ครูอัญจึงไปคุยกับลินจง ลินจงบอกว่าเห็นปัทม์ไปโรงเรียนทุกวัน ครูอัญบอกว่าปัทม์ขาดเรียนจนแทบจะหมดสิทธิ์สอบแล้ว
“ฉันขอร้องครูให้ช่วยเหลือปัทม์หน่อยได้ไหมคะ ที่บ้านฉันจะตักเตือนเอง”
“ขอบคุณคุณแม่นะคะ แต่ครูอยากจะบอกว่าปัทม์เป็นคนดีนะคะ” ลินจงบ่นว่าดียังไงไม่รักเรียนแบบนี้ “เขาอยากให้แม่พัก อยากทำงานเลี้ยงดูแม่ค่ะ”
ลินจงฟังแล้วน้ำตาไหล...
ooooooo
