ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ปัทม์"

พ.ศ.2528...

บนถนนในกรุงเทพฯที่รถติดเป็นพืดนิ่งสนิทอยู่นานท่ามกลางอากาศที่ร้อนอบอ้าวจนเห็นไอแดดระยิบ...

ในรถตู้คันหนึ่งสีสันสะดุดตา ปัทม์ชายหนุ่มมาดดีในรถดูนาฬิกาข้อมือเห็นว่ารถติดมา 15 นาทีแล้วเขาเปิดหน้าต่างมองไปรอบๆเห็นคนในรถสีหน้าเบื่อหน่าย บ้างหน้ามันเหงื่อไหล บ้างงัวเงียโงกเงกจะหลับมิหลับแหล่ บ้างลงจากรถมาชะเง้อไปข้างหน้าว่าเมื่อไหร่รถจะขยับเสียที

ปัทม์คะเนว่ารถต้องติดอีกนาน เขาดึงกุญแจรถออก เอ้เด็กสาวที่นั่งอยู่ข้างๆถาม

“พี่ปัทม์เอาจริงเหรอ”

“ถ้าไม่กล้าก็นั่งอยู่ในรถ”

ปัทม์ตอบพลางพับแขนเสื้อถึงศอก เปิดประตูข้างรถตู้ไปเปิดถังน้ำแข็งใบใหญ่หยิบขวดน้ำสมุนไพรที่แช่อยู่เป็นสิบๆขวดแล้วเดินไปยังรถข้างๆที่ติดหนึบอยู่ เคาะกระจกเรียก พอคนในรถเปิดกระจก ปัทม์เอ่ย...

“รถติดร้อนขนาดนี้ แจกน้ำสมุนไพรฟรีครับ ดื่มแก้กระหายได้จับใจเลยครับ”

คนในรถรับไปงงๆแล้วเปิดดื่มรวดเดียวหมดขวด ปัทม์กับเอ้เดินแจกน้ำสมุนไพรต่อไปอย่างขยันขันแข็ง ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ท่ามกลางแดดร้อนจ้า

ไวสมกับเป็นสื่อ...ภาพและข่าวการแจกน้ำสมุนไพรของปัทม์กับเอ้เป็นข่าวทั้งบนหน้าหนังสือพิมพ์และทีวี เสียงผู้ประกาศข่าวในจอทีวีรายงานอย่างชื่นชม ไม่เพียงมองแค่น้ำสมุนไพรดับกระหายแต่มองลึกไปถึงแผนการตลาดว่า

“เมื่อชายหนุ่มขับรถตู้คันนี้ไปทั่วกรุงเทพฯที่มีรถติดแล้วลงไปแจกน้ำดื่มสมุนไพรท่ามกลางอากาศที่ร้อนนับเป็นความอัจฉริยะของคนคิด ที่วางแผนการตลาดจนคนจดจำไปทั่วประเทศแล้ว”

ไม่นาน น้ำสมุนไพร “ไฟต์” ของปัทม์ก็ติดตลาด มีวางขายอยู่ทั่วไปทั้งในร้านขายของชำและในตู้แช่ ลูกค้ายืนรอซื้อจนส่งแทบไม่ทัน เสียงผู้ประกาศกล่าวอย่างชื่นชมว่า

“และแน่นอนว่า ตอนนี้เครื่องดื่มชนิดนี้กลายเป็นชีวิตประจำวันของคนกรุงในเวลานี้ไปแล้ว”

ปัทม์กับเอ้ดูข่าวที่บ้านแล้วเปิดประตูออกมาเห็นผู้คนเดินไปมาต่างถือขวดน้ำสมุนไพรกันมากมาย ปัทม์นักธุรกิจหนุ่มหน้าใสกับเอ้พนักงานคู่ใจ มองภาพนั้นอย่างสุดปลื้ม...

ooooooo

30 กว่าปีต่อมา...

วันนี้...ที่ห้องรับรองในโรงแรมหรู...ปัทม์ในวัย 60 เศษเป็นนักธุรกิจท่าทางภูมิฐาน ดูภาพถ่ายของตัวเองในวัยหนุ่มหน้าใส กำลังนั่งให้สัมภาษณ์นักข่าว

“ตลอดระยะเวลากว่าสามสิบปีมีอะไรที่ท่านได้เรียนรู้”

“จากจุดเริ่มต้นที่ทำน้ำสมุนไพรด้วยการเดินแจกให้กับคนในรถตามสี่แยกไฟแดงทั่วกรุงเทพฯวันนั้น ผมเรียนรู้ว่า ผมยังต้องทำงานหนักอีกต่อไป”

“ท่านคิดว่าอะไรที่เป็นแรงบันดาลใจให้ท่านประสบความสำเร็จในวันนี้คะ”

ปัทม์นิ่งนึก ยิ้ม มองไปที่ประตูห้อง หญิงสูงวัยหน้าตาดีและหญิงหน้าตาดีอีกคนยืนยิ้มอยู่ นักข่าวถามว่าครอบครัวของท่านใช่ไหม ปัทม์ตอบอย่างภูมิใจว่า