ตอนที่ 1
ปัทม์กลับถึงบ้านเห็นแม่กำลังนั่งนับเงินที่ได้มาวันนี้ ปัทม์เดินเข้าไปหาบอกแม่อย่างภูมิใจว่า
“ผมไปช่วยป้าคนนึงขายน้ำที่งานวัดได้เงินมาไม่มากแต่ก็เป็นเงินที่ผมทำงานแลกมา ผมให้แม่”
“เงินของปัทม์ ปัทม์เก็บไว้ใช้สิ”
“ผมรักแม่นะ ผมอยากทำงานหาเงินเลี้ยงแม่”
“แม่ดีใจนะ แต่แม่ยังทำงานไหวอยู่ ปัทม์ทำงานเก็บเงินให้ตัวเองไว้ใช้เถอะ”
“ผมอยากให้แม่รู้ว่า ‘ผมเลี้ยงแม่’ ได้”
“ลูกทำให้แม่รู้สึกว่าชีวิตแม่มีความหมายมาก” ลินจงกอดปัทม์น้ำตาซึม
ooooooo
ที่งานวัดนี่เอง คืนนี้หนูตุ่นวัย 15 ปี ลูกสาวครูอัญ เดินมาซื้อน้ำเก๊กฮวยจากปัทม์ เร่งให้เร็วๆ พอรับน้ำจ่ายเงินแล้วหนูตุ่นก็แหวกผู้คนวิ่งไปยังซุ้มปาลูกโป่ง
ครู่หนึ่งพฤกษ์ลุงของหนูตุ่นเดินมาถามปัทม์ว่าเห็นหนูตุ่นไหม ปัทม์ชี้ว่าน้องไปเล่นทางโน้น ครูอัญเดินมาเห็นปัทม์ขายน้ำถามว่าปัทม์มาขายน้ำที่นี่เหรอ ปัทม์บอกว่า “หารายได้พิเศษครับ”
“ดีๆ ต่างจากเพื่อนๆเธอที่ไปจับกลุ่มแซวสาวแถวโน้น” ครูอัญชม พฤกษ์ถามว่าหนูตุ่นไปคนเดียวใช่ไหม “ครับ ท่าทางจะรีบมากเลย”
ครูอัญกับพฤกษ์ขอบใจปัทม์ แล้วรีบเดินไปตามหนูตุ่น พฤกษ์บ่นหนูตุ่นว่าโตเป็นสาวแล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆอยู่เลย
พอครูอัญกับพฤกษ์เดินออกจากร้านขายน้ำก็ได้ยินเสียงร้องโวยวายจากซุ้มปาลูกโป่งว่านั่งร้านล้มทับคน! ปัทม์บอกป้าแป้นให้ดูร้านก่อนเดี๋ยวตนมาแล้ววิ่งอ้าวไปทันที ครูอัญกับพฤกษ์รีบวิ่งตามไปดู
ทั้งสามวิ่งไปถึงเห็นนั่งร้านที่ซุ้มปาลูกโป่งพังทับหนูตุ่นที่กำลังกระเสือกกระสนดึงตัวออกจากซากนั่งร้าน ครูอัญตะโกนให้ปัทม์ช่วยหนูตุ่นด้วย
ปัทม์รีบเข้าไปช่วยดึงหนูตุ่นออกมา แต่เจ้ากรรม! นั่งร้านพังลงมาอีกตัวเสียงครืนสนั่น ปัทม์บอกให้หนูตุ่นที่เพิ่งรอดจากนั่งร้านตัวแรกออกมาให้วิ่ง ปัทม์ช่วยประคองหนูตุ่นที่เจ็บขาพาไปมอบให้ครูอัญกับพฤกษ์แล้วปัทม์ก็เดินหายไปในกลุ่มคน กลับไปขายน้ำตามเดิม
“ปัทม์ แกนี่กล้ามากเลยนะที่เข้าไปช่วยหนูตุ่นแบบนั้น เกือบจะไม่รอดออกมาซะแล้ว” ป้าแป้นชม
“ผมเห็นแต่คนร้องให้คนช่วยแต่ไม่มีใครเข้าไปช่วย” พอดีครูอัญกับพฤกษ์พาหนูตุ่นมาที่ร้าน ปัทม์ถามหนูตุ่นดีขึ้นแล้วยัง แล้วตักน้ำจากโถให้แก้วหนึ่ง “เอ้า...แทนแก้วที่หล่นนะ”
หนูตุ่นไหว้ขอบคุณรับแก้วน้ำไปดื่ม ครูอัญขอบคุณปัทม์ที่ช่วยหนูตุ่น พฤกษ์บอกว่าเราปรึกษากันแล้ว เราอยากตอบแทนปัทม์ที่ช่วยหนูตุ่น ยื่นเงินให้บอกว่านี่เป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆ
ป้าแป้นรีบขอบคุณ แต่ปัทม์คืนเงินให้บอกว่า










