ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ปัทม์"

“ครับ ภรรยาและลูกก็เป็นส่วนหนึ่ง” นักข่าวถามว่าแสดงว่ายังมีอีกหรือ “แม่ของผมครับ ถ้าไม่มีท่าน ผมก็ไม่มีวันนี้ จริงๆแล้วผมเติบโตมาในซ่องนะ แม่ผมทำงานอยู่ในนั้น เป็นประสบการณ์ชีวิตที่ทำให้ผมมีวันนี้”

“นี่เรื่องจริงเหรอคะท่าน” นักข่าวเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

“ผมไม่มีอะไรจะต้องปิดบังแล้วนี่ครับ คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตเริ่มต้นจากความยากลำบากทุกคน แต่ความยากลำบากของผมมันเริ่มที่นั่น”

แล้วอดีตในปี 2498 เมื่อ 64 ปีก่อน ก็กลับมาสู่ความทรงจำอีกครั้ง...

ooooooo

ลินจง หญิงสาววัย 20 เศษที่ยังสวยมีเสน่ห์ เป็นโสเภณีอยู่ซ่องป้าอบที่แพร่งสรรพศาสตร์ ลินจงเดินกุมมือสุภาพ ลูกค้าที่มีความรู้สึกพิเศษต่อกันออกมา เพื่อนๆทำท่าแซวจนลินจงเขิน

ป้าอบมองแล้วพูดเซ็งๆว่า “มันบอกฉันว่ามันจะเลิกทำงานนี้แล้ว” หญิงสาวฟังป้าอบแล้วบอกว่า

“ถ้าฉันเป็นมันฉันก็เลิกนะป้า ผู้ชายหน้าที่การงานดี ฐานะมั่นคงและรักลินจงโดยที่ไม่รังเกียจว่าทำอาชีพนี้” ป้าอบบ่นเสียดายเพราะลินจงคือดาวของที่นี่ “โธ่ป้า...ปล่อยมันไปเถอะ มันคบกับเขาเป็นปีแล้ว เพื่ออนาคตของมัน”

ลินจงเดินออกมากับสุภาพถึงริมถนนใหญ่อย่างมีความสุข เธอถามสุภาพว่า เขาบอกมาตลอดว่าถ้าตนเลิกทำงานนี้ก็จะแต่งงานกับตนใช่ไหม สุภาพบอกว่าใช่ตนเคยพูดอย่างนั้น

แต่พอลินจงบอกว่าตนจะเลิกอาชีพนี้และแต่งงานกับเขา สุภาพถามว่าแน่ใจแล้วหรือ

“ฉันแน่ใจแล้ว พี่เป็นผู้ชายคนเดียวที่มั่นคงกับฉัน พี่เป็นคนแรกที่ทำให้ฉันอยากเลิกอาชีพนี้”

“พี่ดีใจ...แล้วก็เสียใจไปพร้อมๆกันนะลินจง” ลินจงตะลึงถามว่าหมายความว่ายังไง “ในความเป็นจริงเราคงแต่งงานกันไม่ได้หรอก...ครอบครัวพี่รับราชการ เขาคงไม่ปลื้มเมื่อรู้ความจริงว่าลินจงทำงานแบบนี้มาก่อน”

ลินจงช็อกถามเสียงสั่นว่าพี่พูดเสมอว่าพี่คุยได้ สุภาพบอกว่าตนพยายามแล้วแต่ไม่สำเร็จ ลินจงน้ำตาคลอ บอกว่าแต่ความรักเป็นเรื่องของเราสองคน...

“ถูก ยกเว้นครอบครัวพี่ พี่ไม่ใช่คนที่จะตัดสินว่าพี่จะรักใครได้ อีกสองเดือนพี่จะย้ายไปรับตำแหน่งใหม่ที่ภาคเหนือ คงยากที่จะได้พบลินจงอีก เพราะพี่จะต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่พ่อแม่พี่เขาดูให้แล้ว”

สุภาพบอกลินจงว่าตนรักเธอแต่ตนทำตามความต้องการของเราไม่ได้ ลินจงถามเสียงสะท้านว่า

“มันยากขนาดนั้นเลยเหรอพี่”

“จะให้พี่อธิบายกับพ่อแม่ยังไงว่าลินจงเป็นเด็กกำพร้า ทำงานในซ่องมาก่อน เรารู้จักกันเพราะพี่ชายพี่เป็นคนแนะนำ เขากับลินจงคงมีอะไรกันมาก่อน ความจริงแบบนี้พี่บอกได้เหรอ? พี่อยากให้ลินจงเข้าใจ พี่ยังรักลินจงอยู่”

“จะดีเสียกว่าถ้าพี่ไม่พูดคำว่ารักกับฉัน...” พูดจบลินจงวิ่งเตลิดไปเลย

ooooooo