พันธกานต์รัก

พันธกานต์สงสัยท่าทางแปลกๆของพ่อ รอจนท่านออกไปทำงานแล้วถึงลอบเข้าไปที่ห้องทำงานของท่านเพื่อหากล่องพัสดุใบนั้น เจอมันซุกอยู่ในลิ้นชักโต๊ะทำงาน หยิบขึ้นมาเปิดดูพบกระดาษโน้ตข่มขู่ถึงกับตะลึง...

ในเวลาเดียวกันทองเอกพบความผิดปกติหลายอย่างตั้งแต่นพดลกับนภชลเข้ามาทำงานในบริษัท ทั้งเรื่องบัลลูน ทั้งการยกเลิกสัญญากับบริษัทซ่อมบำรุงป้ายโฆษณาที่ทางบริษัทใช้บริการมาเป็นเวลานาน เปลี่ยนไปใช้บริษัทอื่นโดยที่ไม่ปรึกษากันก่อน เขาคว้าเอกสารทั้งหมดออกจากห้องทำงานทันที

ภายในห้องทำงานของแสนคม ขณะที่เจ้าของห้องนั่งหน้าเครียดนึกถึงโน้ตข่มขู่ที่ได้รับ นพดลเปิดประตูเข้ามา เขารีบปรับสีหน้าเป็นปกติแต่ไม่พ้นสายตาจับจ้องของนพดลไปได้ ถามว่ามีอะไรหรือเปล่าทำไมหน้าเครียดๆ เขาอ้างว่าตื่นเต้นเรื่องบัลลูนของเพื่อนจนนอนไม่หลับ นพดลขอร้องอย่าโกหกกันดีกว่า

“มันมีบางเรื่องกวนใจฉันอยู่ แต่ไม่มีอะไรหรอกฉันจัดการได้”

นพดลว่าตัวเองมีหนี้สินมากกว่าแสนคม ยังไม่เครียด เท่าเขา เพราะมีตัวช่วย แล้วส่งยาบางอย่างให้ อ้างเป็นยาบำรุงสมอง บำรุงระบบประสาท มีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นขัดจังหวะ เขารีบเก็บตลับยาใส่กระเป๋า ทองเอกเปิดประตูห้องเข้ามาเจอนพดลนั่งอยู่ในห้องก็ชะงัก นพดลเห็นว่าแผนเสียก็ขอตัวไปทำงานก่อน

“ผมว่าคุณอาอยู่ด้วยก็ดีเหมือนกันนะครับ เผื่อว่าคุณอามีอะไรอยากชี้แจง...ทำไมคุณอาถึงได้เปลี่ยนบริษัททำความสะอาดป้ายโฆษณาโดยไม่แจ้งให้ผมทราบก่อน”

“ก็ไม่มีอะไรนี่ อาก็แค่เห็นว่าบริษัทเดิมที่เราใช้งานอยู่ มันดูแล้วไม่ค่อยเวิร์กเท่าไหร่น่ะ”

“คุณอาก็เลยจัดการเปลี่ยนเป็นบริษัทใหม่ที่ราคาแพงขึ้นซะเลยงั้นเหรอครับ” ทองเอกแดกดัน นพดลแถกสีข้างถึงจะแพงขึ้นก็ไม่ได้มากมายอะไรเมื่อเทียบกับการบริการที่ดีขึ้น จึงอยากให้ทองเอกมองเรื่องงานบริการมากกว่าเรื่องราคา แสนคมเห็นเถียงกันไปมาขอร้องให้พอได้แล้ว บอกกับทองเอกว่าไว้ตนจะดูรายละเอียดเรื่องนี้อีกที แล้วหันไปทางนพดล ขอร้องทีหน้าทีหลังจะทำอะไรต้องผ่านทองเอกก่อน

ระหว่างนั้นพนักงานด้านล่างโทร.มาแจ้งแสนคมว่ามีคนมาขอพบ อ้างว่าเป็นเพื่อนของเขา แสนคมยังไม่ทันจะพูดอะไร ก้องภพเพื่อนคนที่ว่าแย่งโทรศัพท์ไปจากมือพนักงาน

“ฮัลโหล ฉันเอง คงไม่ต้องบอกชื่อนะ คิดว่าแกคงจำได้ว่าฉันเป็นใคร”

แสนคมถึงกับหน้าเสีย บอกว่าเดี๋ยวจะลงไปวางสายแล้วนั่งนิ่งจนทองเอกต้องถามว่ามีอะไรหรือเปล่า เขาพยายามเก็บอาการหวั่นใจเอาไว้ บอกว่าไม่มีอะไร ขอตัวสักครู่ แล้วเดินออกจากห้องไปเลย ทองเอกมองตามรับรู้ได้ว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติ นพดลเองก็รู้สึกไม่ต่างจากทองเอกเช่นกัน...