พันธกานต์รัก
ตอนที่ 13
พันธกานต์ดึงพระพายมาซบไหล่ตัวเอง เล่าให้ฟังว่าตอนเด็กๆถ้าเขางอแงไม่ยอมนอน แม่จะเล่านิทานให้ฟัง แล้วเล่านิทานเรื่องโปรดของตัวเองให้เธอฟัง พระพายนอนฟังอย่างมีความสุขก่อนจะหลับไปในที่สุด เขาค่อยๆจับเธอนอนในท่าสบาย ดึงผ้ามาห่มให้ ยืนมองเธอด้วยสายตาเปี่ยมรัก ทนห้ามใจตัวเองไม่ไหวก้มลงจะจูบปาก แต่เปลี่ยนใจไปหอมหน้าผากเธอแทน
“ฝันดีนะ ยัยตัวแสบ” พันธกานต์เดินออกจากห้องสุขใจอย่างบอกไม่ถูก
ooooooo
แสนคมชะงักเมื่อกลับถึงบ้านเจอช่อม่วงนั่งอ่านหนังสือรอท่าอยู่ ก็ร้องทักทำไมยังไม่ขึ้นนอนอีก เธอเห็นเขากลับผิดเวลาก็เลยมานั่งรอ ที่ออฟฟิศมีปัญหาอะไรหรือเปล่า เขาส่ายหน้าไม่มีอะไร เธอจะเข้ามาช่วยถือเสื้อสูทกับกระเป๋าเอกสารให้เหมือนที่เคยทำ แต่ครั้งนี้เขาเบี่ยงหนี
“ไม่เป็นไร พอดีผมมีงานต้องทำอีกนิดหน่อย คุณไปนอนก่อนได้เลยนะ” พูดจบแสนคมตรงไปยังห้องทำงาน ช่อม่วงได้แต่มองตามแปลกใจ ครั้นเข้าห้องทำงานได้เขาปิดประตูล็อก ก่อนจะหยิบกระดาษที่ส่งมาขู่ออกจากเสื้อสูท เอาเก็บไว้ในลิ้นชักโต๊ะทำงาน ต้องแปลกใจที่เห็นกล่องพัสดุแบบเดียวกับที่ส่งไปที่ทำงานวางอยู่รีบเปิดดู มีกระดาษโน้ตเขียนข้อความไว้ว่า “ความจริงสำหรับแก ราคาเท่าไหร่”
“โอนเงินเข้าบัญชีนี้ก่อนเที่ยงพรุ่งนี้ แล้วความจริงจะเป็นความลับตลอดไป” แสนคมเครียดหนักขึ้นอีก...
อีกมุมหนึ่งที่สนามข้างบ้าน พันธกานต์เดินกลับจากชมสวนจะเข้าตึกใหญ่ เจอทองเอกที่เพิ่งกลับจากทำงาน จะเดินเลี่ยงไปทางอื่นแต่ทองเอกร้องถามเสียก่อนว่ายังไม่รู้เหตุผลที่เขากลับมาครั้งนี้ พันธกานต์ไม่มีเหตุผลอะไร แค่จะมาทวงของที่เป็นของตัวเอง ทองเอกดีใจที่เขาคิดอย่างนั้นเพราะตอนนี้อาแสนไม่มีใครเหมือนกันจนต้องดึงอานพมาช่วยงาน เขาแค่นหัวเราะ
“บอกฉันทำไม ที่จริงนายน่าจะดีใจมากกว่านะที่ว่าที่ภรรยากับว่าที่พ่อตาจะเข้ามาช่วยนายทำมาหากิน”
“แต่ยังไงคมน์พิมุกต์ก็เป็นของคุณกับคุณอา จะให้คนอื่นดูแลคงไว้ใจได้ไม่เท่าเจ้าของหรอกนะครับ” ทองเอกขยับจะเข้าตัวบ้าน แต่หันกลับมาอีกครั้ง
“อ้อ ส่วนเรื่องกุ้งนั่น ถึงตอนนี้จะยังไม่รู้ว่าใครทำ แต่ยังไงก็ตามผมจะต้องสืบให้ได้ว่าเป็นฝีมือใคร” พูดจบ ทองเอกเดินต่อไป พันธกานต์รอสักพักถึงได้ตามเข้าบ้าน ต้องแปลกใจเมื่อเห็นพ่อถือกล่องพัสดุเดินหลังไวๆไปทางหลังบ้าน รีบเดินตามกระทั่งถึงหน้าห้องคนใช้
“สะดิ้ง ชื่น...นอนหรือยัง ออกมาหาฉันหน่อย” แสนคมทั้งร้องเรียกทั้งเคาะประตูห้องอึดใจ สะดิ้งกับป้าชื่นเปิดประตูออกมาพบ แสนคมยื่นกล่องพัสดุให้ดูพลางถามว่ามาอยู่ในห้อง
ทำงานตนได้อย่างไร สะดิ้งเป็นคนเอาไปวางเอง เมื่อตอนกลางวันมีคนมากดกริ่งหน้าบ้าน พอเธอออกไปก็ไม่เห็นใครเจอแต่กล่องนี่วางอยู่ จ่าหน้าถึงท่านก็เลยเอาไปวางไว้ให้ในห้องทำงานโดยไม่ได้เปิดดูอะไรเลย
“ขอบใจ...ไปนอนเถอะ” แสนคมถอนใจเครียด ขณะที่พันธกานต์ซึ่งแอบดูอยู่สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
ooooooo
