พันธกานต์รัก

“ยังไงเจ้าพันมันก็เป็นลูกฉัน”

นพดลไม่ค่อยจะพอใจนักที่สองพ่อลูกปรับความเข้าใจกันได้ พยายามจะเสี้ยมให้หมางใจกันอีก ถ้าแสนคมยอมพันธกานต์ง่ายๆแบบนี้ ช่อม่วงไม่ว่าเอาหรือ แสนคม เดินมาที่โต๊ะทำงานเห็นกล่องพัสดุวางอยู่บนโต๊ะ เปิดกล่องไป พลางคุยกับนพดลไปด้วยว่าช่อม่วงเป็นคนบอกตนว่าเรื่องกุ้งในอาหารไม่ใช่ฝีมือพันธกานต์ ครั้นเห็นของที่อยู่ในกล่อง แสนคมทั้งเครียดทั้งตกใจ นพดลไม่ได้สนใจเพราะจะคุยแต่เรื่องบัลลูน

“นพ...เรื่องนั้นเดี๋ยวค่อยคุยกัน ตอนนี้ฉันมีเรื่องต้องทำ”

“งั้นฉันไม่กวนนายแล้ว มีอะไรก็เรียกแล้วกัน” นพดลกลับออกมาอย่างผิดหวังที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผน ส่วนแสนคมหยิบโทรศัพท์ขึ้นโทร.ถามนักการเดินเอกสารว่าใครส่งกล่องพัสดุมาให้ตนที่ห้อง นพดลซึ่งยังอยู่หน้าห้องได้ยินเสียงเขาก็เงี่ยหูฟังแปลกใจกับน้ำเสียงร้อนรนของอีกฝ่าย

“มีใครเห็นไหมว่าคนที่เอามาให้หน้าตาเป็นอย่างไร...โอเค ไม่เป็นไร” แสนคมวางสายแล้วหยิบของในกล่องออกมาดู มีข้อความเขียนไว้ว่า “โรงเรียนปัญญา–นุสรณ์ รุ่น 12” คิ้วของเขายิ่งขมวดแทบผูกเป็นโบ...

อีกมุมหนึ่งหน้าห้องทำงานของพันธกานต์ พระพายเห็นเจ้าของห้องกำลังจะเปิดประตูห้องเข้าไปก็ร้องทัก คิดไว้ไม่มีผิดว่าเขาจะต้องมา ยินดีต้อนรับกลับคมน์พิมุกต์ เขารีบออกตัวถ้าไม่เป็นเพราะเธอขอร้องเขาคงไม่กลับ พระพายหมั่นไส้ แกล้งยั่วว่าเธอไปขอร้องเขาตอนไหน เท่าที่จำได้เธอบอกว่าคุณอาแสนอยากให้เขากลับ พันธกานต์งอน ถ้าอย่างนั้นเขาไปก็ได้ พระพายรีบรั้งตัวไว้

“โอ๋ๆๆ ฉันยอมให้นายชนะฉันสักวันก็ได้...

นี่ตกลงนายสงสัยว่าใครสั่งให้ไอ้มือปืนนั่นมาจัดการนาย”

“ไม่ต้องรู้สักเรื่องได้ไหม”

พระพายถึงกับร้องอ้าว นึกว่าที่เขากลับมาเพราะอยากหาตัวคนร้ายเสียอีก พันธกานต์ต้องการจะหาตัวคนบงการแต่ไม่ต้องการให้เธอมายุ่งวุ่นวายเพราะไม่อยากให้เธอมีอันตรายไปด้วย พระพายถึงกับอึ้งที่เขาห่วงใย ยังไม่ทันพูดอะไรเขาดึงแขนเธอเข้ามาในห้อง แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นนภชลนั่งรอท่าอยู่ พระพายรีบดึงแขนตัวเองออกจากมือเขา แล้วตีเนียน

“เอ่อ ฉันเข้าใจที่นายสั่งแล้ว ยังไงฉันจะรีบจัดการให้นะ ฉันไปก่อนล่ะ” พระพายชิ่งออกไปเลย พันธกานต์ถามนภชลว่ามีอะไรหรือเปล่า เธอเห็นความสนิทสนมของเขากับพระพาย อาการทางจิตของเธอกำเริบขึ้นอีกครั้ง จิตเหมือนจะหลุดไปไหนสักแห่ง เขาต้องร้องเรียกเธออยู่หลายครั้ง เธอถึงได้สติรีบยิ้มให้ พันธกานต์ถามซ้ำว่ามีอะไรหรือเปล่า เธอไม่มีอะไรแค่จะมาบอกว่าดีใจที่เห็นเขากลับมา

“ไม่มีอะไรแล้ว ถ้าอย่างนั้นชลไม่รบกวนพี่พันแล้วนะคะ” พูดจบนภชลรีบกลับห้องทำงานทองเอก โชคดีที่เจ้าของห้องไม่อยู่ อาการทางจิตของเธอสำแดงฤทธิ์ หายใจติดขัด รีบค้นกระเป๋าถือหยิบยามากินระงับอาการ