หนึ่งด้าวฟ้าเดียว

แมงเม่าไหว้พานรับมา ยังย้ำถามเรื่องอังวะอีก ขันทองกลับหันไปคุยกับอินต่อจนแมงเม่าทนไม่ไหว โวยลั่น แต่พอดีมิ่งกับชื่นเดินนำพระยากำแหงขึ้นเรือนมา ชื่นดีใจบอกแมงเม่าให้รีบมาไหว้ท่านเจ้าคุณเสีย

พระยากำแหงที่มีใจให้แมงเม่าอยู่รับไหว้กรุ้มกริ่ม แล้วหันไปทักขันทองว่านี่ถ้ารู้ว่าคุณพระจะมาที่เรือนนี้คงมาด้วยกันแล้ว แมงเม่าชิงพูดตัดหน้าว่าคุณพระศรีกำลังจะกลับ แล้วทำไม่รู้ไม่ชี้ดึงแขนขันทองบอกว่าจะไปส่ง ขอตัวกับพระยากำแหงว่า “ขอไปส่งคุณพระศรีสักประเดี๋ยวนะเจ้าคะ” แล้วดึงแขนขันทองลงเรือนไปทันที

ชื่นหน้าเสียแก้ต่างให้แมงเม่าว่าคิดว่าคุณพระศรีเป็นเช่นเดียวกับตัวเองเลยจับมือถือแขน พระยากำแหงพูดเอาใจว่าพวกข้าหลวงในวังก็ทำเช่นนี้หลายคน ตนไม่ถือดอก มิ่งชมว่าใจกว้างแล้วชวนไปนั่งพักกัน

พอแมงเม่าดึงขันทองลงเรือนไปแล้ว ขันทองจึงตอบแมงเม่าเรื่องอังวะว่า

“เรื่องอังวะ เพลานี้มีสองทัพบุกเข้าตีทวายแลเชียงใหม่ ส่วนภายหน้าจะบุกถึงอโยธยาหรือไม่ฉันไม่กล้าเดา ได้แต่หวังว่าคงไม่” แมงเม่าหน้าเครียดบ่นเสียดายที่ตนมิใช่ชาย ไม่เช่นนั้นก็คงจะช่วยบ้านเมืองได้ “ผิดแล้ว ไม่ว่าชายหรือหญิงหากมีความตั้งใจก็ช่วยบ้านเมืองได้ทั้งนั้น มิแน่ สักวันอโยธยาอาจจะต้องพึ่งพาหญิงอย่างเจ้าก็เป็นได้”

พระยากำแหงมองจากบนเรือนเห็นแมงเม่าคุยกับขันทองอย่างสนิทสนมก็ไม่พอใจ ครู่ใหญ่ก็ไปหาขันทองที่เรือนพร้อมกับเหล้าองุ่นจากเมืองฝรั่งมาฝาก ขันทองบอกว่าตนไม่ดื่มสุรา แต่ถึงไม่มีของกำนัลตนก็ยินดีแลเต็มใจรับใช้ท่านเจ้าคุณอยู่แล้ว

พระยากำแหงจึงเอ่ยด้วยท่าทีเขินอายว่าตนชอบแมงเม่า ขอให้คุณพระเป็นสื่อให้ได้หรือไม่ เพราะถ้าคุณพระช่วยพูดต้องสำเร็จแน่ ขันทองกระอักกระอ่วนใจ

แนะว่าเรื่องนี้ท่านเจ้าคุณพูดกับเศรษฐีมิ่งหรือแมงเม่าเองก็ได้ไม่ต้องให้ตนช่วยเลย

“ด้านเศรษฐีไม่กระไรดอก แต่แม่แมงเม่าดูเฉยชากับฉันนัก...อ้ายฉันจะเกี้ยวก็ไม่มีโอกาสสักที คงต้องพึ่งคุณพระแล้ว”

พระยากำแหงยอมรับว่าไม่กล้าพูดกับผู้อื่นกลัวจะปากมาก ส่วนผู้ชายไม่ต้องพูดถึง ใครฝากปลาย่างไว้กับแมวก็โง่เง่าเต็มทน จึงเหลือแต่คุณพระที่ตนหวังพึ่งได้

ขันทองหนักใจเพราะตัวเองก็เริ่มมีใจกับแมงเม่าแล้วแต่จำต้องรับปาก พระยากำแหงดีใจมาก จากนั้นพูดถึงเรื่องสงครามที่จะต้องบอกกันไว้ว่า

“เปิดศึกเมื่อใดฉันคงต้องกวดขันฝ่ายในหนักกว่าเดิม และมีคำสั่งลงมา เห็นผู้ใดมีพิรุธให้จับกุมได้โดยไม่ต้องรอหลักฐาน”

“ศึกนอกจะเป็นอย่างไรยังไม่อาจรู้ได้ กลับมาสร้างศึกในเพิ่มขึ้นอีก ทำเช่นนี้เท่ากับให้อยู่กันด้วยความหวาดระแวง แลเป็นช่องทางให้คนไม่ชอบกันทำร้ายกันเสียเปล่าๆ”

“ฉันก็ไม่เห็นด้วยดอก แต่เมื่อมีคำสั่งก็ต้องทำตาม” พระยากำแหงตอบเครียด

ooooooo

มีฉากแผนที่แสดงการเคลื่อนกำลังทัพของอังวะ พร้อมเสียงบรรยายว่า...

“หลังจากรวบรวมกำลังพลได้ กองทัพของอังวะก็เคลื่อนกำลังเข้าโจมตีเมืองทวายและเชียงใหม่พร้อมกันตามแผนทันที โดยมีการต่อต้านเพียงเล็กน้อยจาก