หนึ่งด้าวฟ้าเดียว

หลวงศรีมะโนราชที่เตรียมตัวมารับตำแหน่งหัวหน้าขันทีเต็มที่รวมทั้งขุนเทพชำนาญและขุนเทพรักษา แม้จะก้มกราบรับพระบรมราชโองการแต่สีหน้านั้นโกรธแค้นอย่างที่สุด หลวงศรีมะโนราชจะเข้าไปเอาเรื่องขันทอง แต่ขุนเทพรักษาห้ามไว้เกรงเรื่องบานปลายจะมีโทษหนัก แม้ขุนศรีมะโนราชจะโกรธจนตัวสั่น

แต่ก็ยอมฟัง

ขันทองกับแน่นชำเลืองมองกันอึ้งอย่างคิดไม่ถึง มีแต่ขุนรักษ์เทวาที่แสดงความดีใจจนออกนอกหน้า

ขันทองเห็นความโกรธแค้นของหลวงศรีมะโนราชแล้วถอนใจเฮือกใหญ่ ได้เลื่อนตำแหน่งก็จริงแต่ไม่ดีใจเลย เพราะมีแต่จะสร้างศัตรูมากขึ้นดังที่เห็น

คืนนี้หลวงศรีมะโนราชไปกินดื่มจนเมามายและอาละวาดอยู่ที่เรือนขุนเทพรักษาโดยมีขุนเทพชำนาญอยู่คอยรับใช้และปลอบใจด้วย

ขุนเทพรักษากระวนกระวายจนขุนเทพชำชาญถามว่าเป็นกระไร จึงรู้ว่าขุนเทพรักษาเอาลูกสวาทเข้ามา ถามขุนเทพชำนาญว่าจะทำอย่างไรดี ขุนเทพชำนาญยิ้มเจ้าเล่ห์บอกว่าคืนนี้คุณหลวงเมาขนาดนี้คงกลับเรือนไม่ไหวแน่และคงค้างที่นี่ บอกขุนเทพรักษาที่กำลังใจคอไม่ดีว่า

“ถ้าอย่างไร ฉันจะพาลูกสวาทออกจากวัง ให้เจ้าถ่วงเวลาคุณหลวงไปพลางๆก็แล้วกัน”

คืนนี้ขณะที่แน่นเดินตรวจตราตามหน้าที่ เจอพวกทาสแบกหีบเดินมาก็รู้ว่าเป็นหีบที่ใช้ขนลูกสวาทเข้าออกวัง จึงซุ่มดูเห็นขุนเทพชำนาญเดินนำพวกทาสออกไปก็เอะใจว่าไม่ใช่ทางออกวังแต่เป็นทางไปเรือนขุนเทพชำชาญ

“เวรแท้” แน่นส่ายหน้าปลงๆที่ขุนชำนาญลักกินของเพื่อนหน้าตาเฉย

ooooooo

หลังจากเจ้าจอมเพ็ญเสนอให้ขันทองขึ้นเป็นหัวหน้าขันทีแล้ว เช้านี้เดินคุยกับจมื่นศรีสรรักษ์อย่างกระหยิ่มยิ้มย่องโดยมีเลื่อนเดินตามคอยรับใช้

จมื่นศรีสรรักษ์ติงว่าคุณพี่ไม่น่าสนับสนุนอ้ายพระศรีขันทินขึ้นเป็นหัวหน้าขันทีเลย ตนเห็นหน้ามันแล้วไม่ใคร่ถูกชะตา ดูหูตามันไม่น่าไว้ใจอย่างไรพิกล เจ้าจอมเพ็ญจึงสอนน้องอย่างใจเย็นว่า

“เจ้าจะทำงานใหญ่ก็ต้องรู้จักใจกว้าง จะถือเอาอารมณ์ของตนเป็นที่ตั้งไม่ได้ดอก พี่สนับสนุนออกพระศรีน่ะถูกต้องแล้ว ด้วยหลวงศรีมะโนราชสนิทสนมกับเจ้าจอมอำพันมากกว่าพี่ ขืนให้ขึ้นเป็นใหญ่ อำนาจในฝ่ายในของพี่ก็สั่นคลอนน่ะซี”

“ผู้อื่นก็มี เหตุใดต้องเป็นออกพระศรีผู้นี้ด้วย”

เลื่อนที่เดินตามมาสาระแนตอบแทนว่า

“ออกพระศรีเป็นคนเฉลียวฉลาดนะเจ้าคะ รับราชการไม่ทันไรก็ได้เป็นคุณหลวง แลไม่มีผู้ใดรังเกียจ เหล่าข้าหลวง เหล่าโขลนล้วนชื่นชอบพ่อปันหยีรูปงามกันทั้งนั้นล่ะเจ้าค่ะ”

เลื่อนตอบแล้วหัวเราะคิกๆอย่างมีจริต จมื่นศรีสรรักษ์หน้าตึง พูดอย่างหมั่นไส้ว่า

“ชายไม่ใช่ชาย ถึงรูปงามแล้วใช้ทำกระไรได้ โง่เง่า”

“แต่ที่นังเลื่อนพูดก็มีส่วนถูก คุณพระศรีผู้นี้ไม่มีผู้ใดรังเกียจแลไม่อยู่ฝ่ายใด ถ้าพี่สนับสนุนก็ไม่มีใครตำหนิได้ว่าพี่เอาคนของตัวเองขึ้นเป็นใหญ่ แต่ในความเป็นจริงคือพี่สร้างบุญคุณกับคุณพระศรีแล้ว ก็เท่ากับ

คุณพระผู้นี้ อยู่ใต้อำนาจพี่อย่างไรเล่า”

จมื่นศรีสรรักษ์ยิ้ม ชมว่าคุณพี่ช่างฉลาดนัก เจ้าจอมเพ็ญยิ้มรับ แล้วหันสั่งเลื่อนให้จัดของหวานมาให้ ตนจะฝากคุณพระนายเอาไปให้หลาน พอเลื่อนไปเจ้าจอมเพ็ญก็หันถามจมื่นศรีสรรักษ์หน้าขรึมว่า ไปเจอขรัวท่านแล้วหรือไม่ ท่านว่าอย่างไรบ้าง