มนตราลายหงส์

เจบีพึมพำ มาจากไหนวะเนี่ย ส่วนเต้พอถีบฉัตรชัย ลงไปกลิ้งแล้ว ตวาดถามว่ามึงบ้าอะไร เล่นแรงไปแล้วนะแล้วพุ่งเข้าต่อย แต่ฉัตรชัยหลบพ้นตวาดว่า “มึงไม่ใช่คู่แบตเทิลกู” แล้วมองไปทางนักเต้นสองสามคน พวกนั้นกรูกันเข้าไปล็อกเต้แล้วดึงออกไป เต้พยายามดิ้น ในขณะที่ฉัตรชัยเข้าไปปรามพัสกรว่า

“ล้มแล้วห้ามลุก” เมื่อพัสกรพยายามจะลุก ฉัตรชัยสำทับ “กูไม่ให้ลุก”

ฉัตรชัยประกาศอย่างลำพองว่า ต่อไปจะไม่มีใครรู้จักชื่อพัสกรอีก เต้ถามว่า “มึงคิดว่าจะชนะหรือวะ... ลำพังมึงไม่มีปัญญาสู้พัสหรอก...ฝึกให้ตายก็สู้พัสไม่ได้ ต่อให้ไม่มีพัสมึงก็เป็นแค่ที่สอง ไอ้รองชนะเลิศ”

ฉัตรชัยด่าเต้ว่าเขาก็เป็นได้แค่ลิ่วล้อของพัสกรเหมือนกัน พัสกรแทรกขึ้นว่าถ้าฉัตรชัยแค้นตนก็ทำตนคนเดียวอย่ายุ่งกับเต้

“กูทำอยู่แล้ว” ฉัตรชัยพุ่งเข้าเตะพัสกร เต้ดิ้นจนหลุดถลาเข้าไปขวางหน้าเลยโดนฉัตรชัยเตะเข้าเต็มๆที่หางคิ้วคว่ำไป ทันใดนั้นจันทิมาพรวดเข้ามาตะโกน

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ตำรวจมาแล้ว”

ขณะสารวัตรนิรุตต์กำลังแปลกใจว่าจันทิมาร้องทำไมนั้น ก็ยิ่งแปลกใจเมื่อเห็นเธอเข้าไปดึงแขนฉัตรชัยวิ่งหนีไป สารวัตรงงๆไหนบอกว่ามาช่วยเพื่อน ที่แท้มาช่วยพาคนร้ายหนี เจบีเห็นดังนั้นวิ่งตามฉัตรชัยไป พวกนักเต้นต่างวิ่งหนีตัวใครตัวมัน

“จันทิมา...หมายความว่ายังไง?” พัสกรพึมพำทั้งที่ตัวเองบอบช้ำมาก สารวัตรนิรุตต์บอกแหวนพลอยให้รีบพาพัสกรไปโรงพยาบาลแต่พัสกรไม่ยอมไป แหวนพลอยจึงจะถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานและจะโทร.บอกทนายวิโรจน์ พัสกรห้ามไว้ว่าอย่าให้เรื่องมันยุ่งยากไปกว่านี้เลย ขอให้ช่วยเงียบสักพักตนต้องการความสงบ

แหวนพลอยถามว่าเขาเสียใจใช่ไหมที่คู่เต้นของตัวเองไปกับศัตรู จับมือปลอบใจว่า

“คุณพัสกรอย่าคิดมากนะคะ คุณจันทิมาอาจจะมีเหตุผล...ที่จริงคุณจันทิมารักคุณพัสกรจะตาย”

ขวัญกมลมาเห็นพอดี แหวนพลอยซีด เด้งตัวออกแทบไม่ทัน ขวัญกมลถามว่าเกิดอะไรขึ้น เต้บอกว่าฉัตรชัยพาพวกมากระทืบพัสกร เธอทำท่าช็อกบ่นว่าบ้านเมืองมีขื่อมีแปทำอย่างนี้ได้ยังไง ตำหนิแหวนพลอยว่าทำไมไม่พาพัสกรไปโรงพยาบาล เขาอาจกระดูกหักก็ได้ ถ้าพัสกรเป็นอะไรไปตนจะทำยังไง เข้าไปลูบไล้พัสกรและมองแหวนพลอยอย่างตำหนิ แหวนพลอยน้ำตาไหลขอโทษ พัสกรบอกขวัญกมลว่า

“แหวนพลอยพยายามจะให้ผมไปโรงพยาบาลแล้ว แต่ผมไม่ไปเอง อย่าไปโทษแหวนพลอยเลย”