มนตราลายหงส์

มนตรีที่เยาะเย้ยพัสกรตลอดเวลาถึงกับเต้นผาง แต่พัสกรก็ยังคงยืนยันว่าตนขอสละสิทธิ์ ส่วนบ้านที่อุบลฯตนขายไปแล้วก็ไม่มีสิทธิ์เช่นกัน แม้คุณวิทยาจะเป็นคนซื้อไว้และคืนให้เขาก็ตาม ทนายวิโรจน์ยังอ่านหมายเหตุในพินัยกรรมว่า หากพีรณากับพัสกรไม่รับทรัพย์สินนั้นไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม ก็ให้มรดกส่วนนั้นตกแก่มูลนิธิหกแห่งตามที่ได้ระบุไว้ทางด้านหลัง

มนตรีและอาๆยิ่งไม่พอใจ ทนายวิโรจน์จึงเอาดีวีดีให้พัสกร บอกว่า

“คุณท่านฝากจดหมายนี้ให้ คุณพัสกรอย่าเพิ่งตัดสินใจอะไรจนกว่าจะได้เปิดดูเลยครับ”

มนตรียังอาละวาดไม่หยุด ขู่ว่าจะฟ้องศาล ทนายวิโรจน์บอกว่าคุณวิทยาคาดเหตุการณ์ไว้แล้วจึงให้ตนอัดวิดีโอที่ท่านเขียนพินัยกรรมไว้และให้แพทย์ประจำตัวเพื่อนสนิทอีกสองท่านร่วมเป็นพยาน ถ้ามนตรีจะฟ้องจริงๆก็ได้ แต่คดีจะจบเร็วกว่าที่เขาคิด มนตรีโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงหาว่าทนายกับพวกร่วมมือกัน

ทนายวิโรจน์ยื่นซองสี่เหลี่ยมให้พัสกรอีก กำชับว่าอย่าลืมจดหมายของคุณท่าน พัสกรไม่รับบอกว่าตนไม่ควรรับรู้อะไรอีกเรื่องจะได้จบๆเสียที แล้วเดินหนีไป ทนายวิโรจน์กับแหวนพลอยมองหน้ากัน  ในขณะที่มนตรีเอาแต่ตะโกนด่าไล่หลังพัสกรไม่เลิก ครู่เดียวแหวนพลอยก็วิ่งตามพัสกรไป

ที่แท้แหวนพลอยรับซองจากทนายวิโรจน์ คืนนี้ขณะพัสกรกำลังดูรูปครอบครัวอยู่นั้น เขาบอกทุกคนในรูปว่า “ผมต้องหาตัวคนร้ายให้ได้” แล้วหยิบหนังสือรุ่นขึ้นมาดูพึมพำ “ใช่เพื่อนร่วมรุ่นเราจริงหรือ”

ทันใดนั้นจอทีวีก็ปรากฏหน้าวิทยาขึ้น เขาทัก “เป็นไงบ้างพัสกร” พัสกรแทบช็อก ที่แท้ฝีมือของแหวนพลอยนั่นเอง พอเปิดดีวีดีแล้วก็คลานไปแอบดูพัสกรในเงามืด

วิทยายังคงทักทายพัสกรอย่างรักใคร่ พัสกรรู้ว่าเป็นฝีมือแหวนพลอยก็สั่งให้ปิดทีวี แหวนพลอยบอกว่าให้ดูไปก่อน พัสกรจึงจะไปปิด แต่พอดีวิทยาพูดขึ้นก่อนว่า

“พ่อแค่อยากมีชีวิตที่มีประโยชน์กับคนอื่นเหมือนคุณภากร คุณพ่อของพัสไง...ตอนแรกพ่อก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าคุณภากรจะทุ่มชีวิตอุทิศแรงกายแรงใจเพื่อเด็กที่ไม่ใช่ลูกหลานไปเพื่ออะไร จนกระทั่งพ่อได้มาเห็นพ่อของพัส...คนอื่นอาจมองว่าพ่อให้โอกาสพัส แต่จริงๆแล้วพัสต่างหากที่ให้โอกาสพ่อ...คิดดูสิ พ่อให้แค่พัสคนเดียวแต่พัสคนเดียวส่งต่อให้เด็กอีกสิบอีกร้อยคน แล้วเด็กๆ เหล่านั้นก็คงอยากทำอย่างที่พัสทำ...มันคือการแตกแขนงความดีเหมือนกิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่...พัสคือความภูมิใจของพ่อ ของครอบครัวเราจริงๆนะ...”