มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 14
เดียวมาในมาดใหม่ แต่งตัวทำผมแตกต่างไปจากเดิมเพื่อไม่ให้ศักดิ์ชายที่เฝ้าหน้าประตูโรงเรียนจำได้ แล้วโกหกเขาว่ามาพบครูดารา
“วันนี้โรงเรียนหยุด...ครูดาราอาจจะไม่ได้มา”
“คือ...ฉันรู้แล้วค่ะว่าหยุด แล้วอาจจะหยุดเลยไปปีใหม่ด้วย แต่ว่าฉันสั่งกุหลาบหนูไว้ จะแวะมาถามว่าได้วันนี้หรือเปล่า”
“อ้อ! ถ้าอย่างนั้นก็เชิญครับ...ครูดารามาอยู่เวร”
“ขอบคุณมากนะคะ” เดียวรีบเดินเข้าไป ศักดิ์ชายมองตามแล้วพึมพำมั่นใจ
“ทดสอบแล้ว แสดงว่ารู้จักจริง”
เมื่อผ่านไปบริเวณโรงอาหาร เดียวเจอแก๊งแม่ค้าสี่ห้าคนกำลังคุยกันเรื่องเที่ยวปีใหม่ ทุกคนเห็นหญิงสาวหน้าตาดีและพอรู้ว่าเธอมาพบอาจารย์เอ๋ยก็ทำตัวสอดรู้สอดเห็น ถามว่าเป็นอะไรกับอาจารย์ เดียวตอบเน้นหนักเหลือเกินว่าเป็นเพื่อนสนิท ขมิ้นชักทะแม่ง รู้สึกหวงอาจารย์เอ๋ยแทนดาราขึ้นมาทันที
เดียวเดินไปทางห้องปกครองตามที่แม่ค้าชี้บอก แล้วหยุดยืนมองหน้าห้องเห็นอาจารย์เอ๋ยรูปหล่อกล้ามใหญ่ในชุดลำลองสะอาดสะอ้านนั่งทำงานอย่างขะมักเขม้น ครู่หนึ่งก็ตัดสินใจกระแอมเบาๆก่อนก้าวเข้ามา เอ๋ย
เงยหน้ามองด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“สวัสดีค่ะ...เอ๋ย”
“สวัสดีครับ...มีธุระอะไรหรือเปล่า”
“มีสิคะ ถ้าไม่มีก็คงไม่มา”
เอ๋ยนิ่วหน้า เดียวยิ้มเรี่ยราด พูดอ้อมแอ้มว่า “ขำๆน่ะค่ะ” แต่เขาไม่ขำด้วย พูดเป็นงานเป็นการ
“เชิญนั่ง...มีอะไรเหรอครับ”
“อาจารย์เป็นฝ่ายปกครองใช่ไหมคะ”
“ครับ”
“ฉันมีเรื่องไม่ค่อยดีมาบอก คือว่าอาจารย์ที่โรงเรียนปราชญาวิทย์คนนึงกำลังจะเล่นพนันบอล”
“งั้นก็แสดงว่ายังไม่ได้เล่น”
“แต่กำลังจะเล่นนะคะ แล้วผลที่ตามมาคือความวุ่นวายเสียหายไปหมด เขาจะขโมยเงินนักเรียน และในที่สุดคุณก็จะถูกแทง โคม่าเลยนะคะ ขอบอก”
เอ๋ยเดินอ้อมมาขณะที่สายตามองเขม็ง เดียวลุกขึ้นถอยหลังช้าๆจนไปติดผนัง
“ต้องการอะไร”
“ต้อง...ต้องการช่วยค่ะ”
เอ๋ยดึงหมวกกับแว่นดำเธอออก แล้วก็ถึงบางอ้อ “ผมจำคุณได้”
“เหรอ? เอ๋ยจำเดียวได้เหรอ”
“ถ้าไม่อยากให้ผมแจ้งตำรวจก็ออกไป”
“โธ่...ฟังก่อนสิเอ๋ย คืองี้...”
เอ๋ยไม่ฟัง รีบโทร.ไปแจ้งความ เดียวไม่รอช้าร้องลั่นว่าตนไปก็ได้ แต่ยังไม่วายทิ้งท้าย
“ถ้าไม่เชื่อฉัน คุณจะต้องเสียใจ” พูดพลางดึงหมวกกับแว่นตามาจากมือเขาแล้วเดินออกไป แต่ก็ย้อนกลับมาใหม่อีกรอบ ย้ำว่า “เสียใจจริงๆด้วย” พูดจบก็ผลุบออกไปอย่างเร็ว
ถึงเวลากินข้าวกลางวันด้วยกัน เอ๋ยนำเรื่องนี้ไปบอกดารา เธอตกใจมาก ถามว่า
“ใช่คนบ้า...เอ่อ...สติไม่ดีที่เราพบเมื่อคืนใช่ไหมคะ ตอนเดินสวนกัน ดาราจำได้”
