มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 13
เอ๋ยปักธูปแล้วก้มลงกราบรูปอาม่า วิงวอนอีกครั้งก่อนจะกลับลงมา
“ช่วยเอ๋ยด้วยนะครับอาม่า”
เมื่อกลับลงมาข้างล่าง เอ๋ยทำท่าเหมือนจะออกไปข้างนอก ป้ามอลลี่รีบเดินมาเรียกไว้
“คุณเอ๋ยคะ...คือป้า...ป้าไม่กล้าอยู่ที่นี่คนเดียวค่ะ คือถึงจะรู้ว่ามาดี แต่ก็เหมือนมาร้าย...ถ้าหากไม่ใช่คนเนี่ยป้าก็ไม่อยากพบอยากเจอหรอกค่ะ”
“ป้ามอลเคยเห็นอะไรเหรอครับ”
“อย่าให้ป้าพูดเลยค่ะ ว่าแต่คุณเอ๋ย...”
“เดี๋ยวผมกลับมาครับ ขอไปเก็บเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ที่บ้านโน้นก่อน”
“ค่อยยังชั่ว”
“ถ้าป้ากลัวก็ไปกับผม”
“อ๋อ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ป้านั่งรออยู่ข้างนอกได้”
“ผมจะกลับมาโดยเร็วที่สุดเลยครับ”
เอ๋ยรีบเดินออกไป ป้ามอลลี่เหลียวซ้ายแลขวาอย่างหวาดๆ ก่อนจะออกไปนั่งรอที่สนามเพื่อความอุ่นใจ
ooooooo
รุ่งขึ้นยิ้มโทร.ตามพุ่มออกมาพบที่ร้านข้าวต้มใกล้ออฟฟิศทั้งที่พุ่มถึงโต๊ะทำงานแล้ว แต่ยังนั่งแต่งหน้าแต่งตาเพราะโรสยังไม่มา
พุ่มไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรแต่ก็รีบออกมาพบยิ้มที่ร้านนั้น แต่แล้วเพียงเห็นสภาพเพื่อนรุ่นน้องที่มีตำแหน่งสูงกว่าพุ่มถึงกับนิ่วหน้าประหลาดใจ เพราะหน้าตายิ้มอิดโรยมากเหมือนอดนอนมาทั้งคืน หนำซ้ำยังออกอาการหงุดหงิดกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแค่พุ่มจะสั่งกาแฟมาให้แทนข้าวต้มที่วางอยู่ตรงหน้าซึ่งเธอไม่แตะต้อง
อาการวีนเหวี่ยงแบบนี้ของยิ้มทำให้พุ่มสงสัยและคาดเดาไปเองว่าเดียวอาจสัมภาษณ์เขมินทร์ได้แล้ว แต่พอถามออกไปยิ้มกลับบอกว่าตนก็ไม่แน่ใจ
“แต่นี่มันครบกำหนดแล้วนี่นา ครบวันนี้เลย ใช่แล้ว พี่พุ่มว่าไม่มีทางที่คุณเขมินทร์จะให้ยัยเดียวแน่ ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าน้องยิ้มจะได้เป็น...”
“หยุดพล่ามเสียทีเถอะ” ยิ้มตวาดอย่างลืมตัวจนพุ่มสะดุ้งตกใจ เมื่อพุ่มถามว่ามีเรื่องอะไร ยิ้มซึ่งทั้งอัดอั้น แค้น และเจ็บใจถึงกับน้ำตาแตก ขบกรามแน่นเค้นเสียงออกมา “ไอ้ทวีมันหลอกใช้เรา”
“คุณทวีน่ะเหรอคะ”
“ใช่...เมื่อคืนยิ้มไปทวงสัญญามัน”
ยิ้มเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้พุ่มฟัง ซึ่งเวลาเดียวกันนั้นทวีกำลังดักเจอโรสที่เพิ่งมาถึงหน้าตึก เขาบอกว่ามีของมาฝาก ให้เอาไปเปิดฟังเองแล้วจะกระจ่างใจ โรสทำท่าจะไม่รับเครื่องอัดเสียงนั้นไว้ แต่ทวียั่วยุให้ลองฟังดูเพราะมันเกี่ยวกับเธอและหลานสะใภ้โดยตรง
โรสตัดสินใจรับเครื่องอัดเสียงมาจากทวี พอถึงห้องทำงานไม่เห็นพุ่มจึงโทร.ถามว่าอยู่กับยิ้มหรือเปล่า ถ้าอยู่ช่วยบอกให้ยิ้มมาพบตนด้วย
หลังจากพุ่มรับคำ โรสลงนั่งเปิดเครื่องอัดเสียงฟังบทสนทนาระหว่างทวีกับยิ้ม...ส่วนพุ่มพอวางสายจากโรสก็รีบบอกยิ้ม แต่ปลอบว่าคงไม่มีอะไรหรอก
