มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 13
“ก็ข้าวของของฉัน ทำไมฉันจะเก็บไปไม่ได้”
เมื่อแบมกับเดียวโผล่เข้ามา ยิ้มหันไปทักทันที “มาทำงานแล้วเหรอเดียว ได้ข่าวว่าหยุดไปหลายวัน อย่าลืมส่งใบลาล่ะ”
“ก็คงหยุดพอๆกับเธอนั่นแหละยิ้ม”
“ใบลาของยิ้มส่งมาที่พี่ ไม่ต้องส่งไปที่คุณโรส”
“ยิ้มเป็นหัวหน้ากองนะคะพี่แบม”
“ต้องพูดใหม่ว่ากำลังจะเป็นอดีตหัวหน้ากอง ส่วนนี่...อนาคตอันใกล้” แบมชี้ตัวเอง
ยิ้มกรีดเสียงว่าไม่จริง คราวนี้เลยเถียงกันไม่หยุดกับแบม จนคนอื่นๆพากันเบ้หน้าเบื่อหน่าย
ตกเย็นอ๋อโทร.รายงานแบมว่าชวนเอ๋ยมาบ้านเรียบร้อยแล้ว แบมบอกต่อให้เดียวรู้ พอเลิกงานเดียวจึงลั้นลากลับไปบ้านประดิดประดอยทำเซอร์ไพรส์
วันเกิดให้เอ๋ยก่อนที่เขาจะกลับมา
เอ๋ยแปลกใจนิดๆกับท่าทีของอ๋อและแบมที่คะยั้นคะยอเหลือเกินให้อยู่กินข้าวกินขนมด้วยกัน ไม่ว่าเขาจะปฏิเสธยังไงสองผัวเมียก็ไม่เลิกรบเร้าเซ้าซี้ แต่อยู่ดีๆพอแบมรับโทรศัพท์เสร็จก็เดินมาบอกอ๋อว่าเรียบร้อย แล้วไล่เอ๋ยกลับบ้านทั้งที่ยังไม่ได้กินบะหมี่เป็ดย่างที่อ๋อเพิ่งไปจัดใส่จานมา
ooooooo
เอ๋ยกลับไปอย่างงุนงง แต่พอถึงบ้านก็หายงงเป็นปลิดทิ้ง เดียวตกแต่งหน้าบ้านสวยงามด้วยดวงไฟเล็กๆกะพริบระยิบระยับ เปิดเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ และจุดเทียนมุมห้องใกล้แจกันกุหลาบดอกใหญ่สวยสด
แล้วเดียวก็ค่อยๆก้าวออกมาจากที่ซ่อนพร้อมเค้กในมือ ส่งเสียงใสแจ๋ว “เซอร์ไพรส์ สุขสันต์วันเกิดย้อนหลัง”
“ถ้ามีต้นสนกับสโนว์แมนคงนึกว่าเป็นวันคริสต์มาส”
เดียวยิ้มแป้น จูงมือเอ๋ยมาที่หน้าต่างแล้วชี้ออกไป “โน่นไงต้นสน แล้วนั่นสโนว์แมน”
เอ๋ยหลุดหัวเราะออกมาเพราะเดียวชี้ไปที่มาสคอตปลาหมึก แต่แล้วรีบหยุด แกล้งทำหน้าเคร่งอีก
“เดียวลงทุนทำทั้งหมดเองเลย...เก่งมั้ย” เดียวพูดประจบ
“อ้อ! แล้วไปชวนพี่แบมกับไอ้อ๋อให้ร่วมมือ”
“อืม...เป่าเทียนก่อนดีกว่า”
“ทำไมเทียนมันเยอะอย่างนี้ล่ะ”
“คนเราต้องยอมรับความจริงว่าแก่แล้ว”
เอ๋ยชะงัก เดียวจุดเทียนเสร็จก็ยกขึ้นให้เขาเป่า เอ๋ยกระเซ้าว่าลงทุนทำขนาดนี้คิดว่าตนจะหายโกรธเหรอ
“เดียวรู้ว่าเอ๋ยหายโกรธแล้ว”
“รู้ได้ยังไง”
“ก็เอ๋ยเรียกตัวเองว่าเอ๋ยแล้วนี่ ไม่ใช่เรียกผมแบบวันนั้น”
เอ๋ยนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนบอกว่า “คุณชาลีมาหาเอ๋ยเพื่ออธิบายทุกอย่างให้ฟัง”
“คุณชาลีน่ารัก...แต่สู้เอ๋ยไม่ได้” พูดแล้วเดียวพนมมือไหว้ที่อกเขาอย่างน่ารัก “เดียวขอโทษน้า...ที่ทำให้เอ๋ยเสียใจมาตลอด ตอนนี้เดียวสำนึกผิดแล้ว”
“พูดสำนึกผิด ใครๆก็พูดได้”
“แต่เดียวไม่ใช่ใครซักหน่อย เราเป็นคนในครอบครัวเดียวกันต่างหาก เพราะฉะนั้นจากนี้ไปเดียวขอสัญญาว่าจะรักษาน้ำใจของคนในครอบครัว จะไม่ทำให้เสียใจ และจะไม่พูดอะไรร้ายๆอีก”
