มนตร์กาลบันดาลรัก

“หยุดนะ ไม่งั้นผมจะแทงให้ตาย”

พจน์ไม่กลัวแถมยังหัวเราะร่วน บอกว่าตนอุตส่าห์ช่วยซ้อมวิธู แต่เบญจกลับกล้าลูบคมตน จากนั้นก็สั่ง

ไอ้อ้วนลากอาจารย์เอ๋ยเข้ามาใกล้ๆ แล้วพจน์ก็จับมือเบญจที่ถือมีดแทงเข้าที่ท้องเอ๋ยสุดแรง

ร่างเอ๋ยทรุดฮวบแน่นิ่งท่ามกลางเสียงร้องตื่นตระหนกของเบญจ พลันมีเสียงจากภายนอกตึกดังแว่วมา เบญจรีบตะโกนขอความช่วยเหลือ

สมชายกับเพื่อนนักเรียนและครูดารากับเพื่อนครูผู้ชายอีกสองคนวิ่งตรงมา พจน์รีบสั่งสมุนของตนให้หลบไปก่อน จากนั้นพจน์ก็แหกปากตะโกนทำตัวเป็นพลเมืองดีผู้ประสบเหตุ วิ่งไปหากลุ่มของดารา

“ช่วยด้วยครับ มีนักเรียนแทงครู”

ดาราหน้าซีดเผือดรีบวิ่งตามพจน์ไป โดยคนอื่นๆ

ตามเป็นพรวน เมื่อเห็นเอ๋ยนอนแน่นิ่ง ทุกคนตกใจมาก สมชายจ้องเบญจอย่างเอาเรื่องเพราะคิดว่าเขาทำจริง แต่เบญจรีบปฏิเสธ ขณะที่พจน์พยายามเบนความสนใจบอกให้เรียกรถพยาบาลก่อนดีกว่า

“เกิดอะไรขึ้น” ครูชายคนหนึ่งถาม

พจน์แต่งเรื่องทันที “คือผมติดยาน่ะครับ แล้วก็มาที่นี่ประจำ กรุณาอย่าบอกตำรวจนะครับ ได้โปรด เดี๋ยวป้าเอาตาย ป้าผมแกสอนให้ผมเป็นคนดี”

“แล้วไงต่อ” ดาราซัก

“พอขึ้นมา...ผมก็ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ แต่เห็นพวกเขาทะเลาะกัน แล้วเด็กนี่ก็จะแทงคนโน้น แต่คนนี้พยายามขวางเลยโดนแทน” พจน์ชี้ไปที่วิธูก่อนหันมาชี้ที่เอ๋ย เบญจเบิกตากว้างมองพจน์ที่โกหกเป็นตุ

เป็นตะ “ไอ้หนู พี่พยายามห้ามแล้ว เอ็งน่าจะเชื่อพี่”

เบญจพยายามจะพูดแต่พูดไม่ออก พจน์ทำทีถามอาการคนเจ็บว่าเป็นอย่างไรบ้าง ทุกคนตอบไม่ได้ รู้แต่ว่าเอ๋ยหน้าซีดขาวเพราะเสียเลือดมาก ดาราร้องไห้อย่างใจเสีย...

เวลานั้นที่ออฟฟิศซีซั่น แบมกับเดียวคุยกันอยู่ตรงมุมกาแฟ

“ถามจริง...ทำไมคุณเขมถึงได้ยอมให้สัมภาษณ์ได้ ไปอ้อนวอนอ่อนหวานอีท่าไหน”

“ก็อีท่าเดิมนี่แหละค่ะ คุณอากำธรกรุณาเดินทางไปที่รีสอร์ตคุณเคี้ยงเองเลย แกฉุนมากที่เขียนจดหมายไปแล้วไม่สำเร็จ”

“แล้วไง”

“แล้วคุณเคี้ยงก็ต้องไปหักคอคุณเขมอีกทีน่ะสิคะ คุณเขมเห็นแก่เพื่อนเลยต้องยอม นี่พรุ่งนี้เดียวก็ต้องไปสัมภาษณ์คุณเขมที่รีสอร์ตแล้ว”

“ชวนเอ๋ยไปฮันนีมูนด้วยเลยสิ...เดียวคิดแผนเก่งจัง”

“แผนสุดท้ายนี่ของคุณโรสค่ะ เดียวน่ะถอดใจตั้งแต่ส่งจดหมายไม่สำเร็จแล้ว”

“วันนั้นใช่ไหม วันที่คุณโรสเรียกเดียวเข้าไปพบนานกว่าปกติ”

“ใช่ค่ะ”

สองสาวชนแก้วกาแฟกัน ทันใดเสียงโทรศัพท์เดียวดังขึ้น เจ้าตัวรับสายและทักทายคนที่โทร.มาเสียงใส

“สวัสดีค่ะครูดารา...” พูดได้แค่นั้นเดียวนิ่งอึ้ง ตาเบิกกว้าง อุทานเสียงหลง “อะไรนะคะ”

เดียวตกตะลึงโทรศัพท์หลุดจากมือ แบมแปลกใจถามเดียวว่าเกิดอะไรขึ้น