มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 12
“ทำไมวันนี้ท่านแม่เข้าใจอะไรช้าจัง ก็วันที่ลูกหมึกมาที่อนาคตวันแรก แล้วพบกับเขาน่ะ”
“ทำไม่ได้...กรรมใดใครก่อคนนั้นก็รับไป...บาย”
เดียวสะดุ้งตื่น รีบลุกไปยืนตรงหน้าต่างมองลงไปเห็นมาสคอตปลาหมึกหรือเจ้าแม่ซีซ่าเต้นเริงร่าสนุกสนาน แต่พอขยี้ตามองอีกครั้งเจ้าแม่ก็ยืนนิ่งเป็นปกติ เธอบ่นตัวเองสงสัยจะตาฝาด จากนั้นก็เดินกลับมาหยิบโทรศัพท์โทร.หาเอ๋ย แต่ไม่มีสัญญาณเช่นเคย จึงตัดสินใจจะไปง้อเขาถึงโรงเรียน
รุ่งเช้าเดียวขับรถออกจากบ้านพร้อมช่อกุหลาบหนูสีชมพูน่ารัก ระหว่างทางก็โทรศัพท์หาแบมให้บอกเจ้านายยิ้มด้วยว่าตนลาครึ่งวันไปทำธุระนิดหน่อย
เมื่อถึงโรงเรียนเห็นรถเอ๋ยจอดอยู่ เดียวใจชื้นว่ามาไม่เสียเที่ยว เดินถือช่อกุหลาบหนูตรงไปห้องปกครองตามที่นักเรียนชี้บอก แต่แล้วต้องชะงักไม่กล้าเข้าไป เพราะเห็นเอ๋ยกับดาราคุยกันชิดใกล้ เดียวค่อยๆถอยหลังเดินจากมาด้วยความเข้าใจผิด ทิ้งช่อกุหลาบลงพื้น
แล้วออกรถไปทั้งน้ำตา
เดียวเข้าออฟฟิศตอนเก้าโมงทำให้แบมสงสัยเพราะเมื่อเช้าบอกว่าลาครึ่งวัน เดียวพยายามปกปิดเรื่องทะเลาะกับเอ๋ย ไม่ว่าแบมจะเซ้าซี้ซักถามยังไง
ก็ไม่ยอมปริปากออกมา
ตกเย็นเลิกงาน คนอื่นๆพากันทยอยกลับบ้าน แต่เดียวยังนั่งปักหลักทำงานเรื่อยไป ยิ้มสังเกตได้ถึงความผิดปกติ พอคนอื่นกลับหมดก็ลุกมาทำปากยื่นปากยาวกับเดียว
“วันนี้ขยันจัง ยังไม่กลับเหรอ 6 โมงกว่าแล้ว”
“ค่ะ” เดียวตอบแล้วก้มหน้าทำงานต่อไปเงียบๆ
“เฮ้อ! เวลาเดินเร็วชะมัด แป๊บๆ เดี๋ยววันๆ แล้วก็สิ้นเดือน”
“ที่พูดมานี่จะให้ตอบหรือเปล่า ถ้าให้ตอบก็จะตอบว่าเวลาก็เดินตามปกติของมัน มีแต่ความรู้สึก
ของคนที่ปรุงแต่งไปเองว่ามันช้าหรือเร็ว”
“งั้นก็แสดงว่าเราสองคนคิดไม่เหมือนกัน”
“อ๋อ ไม่เหมือนอยู่แล้วล่ะค่ะ เดียวชอบคิดแต่เรื่องสะอาด”
“ยิ้มก็ชอบความสะอาดที่สุดค่ะ เพราะฉะนั้นเวลามีอะไรรกเกะกะ ยิ้มถึงต้องกำจัดทิ้งให้หมด”
ยิ้มจบคำพูดพร้อมกับรอยยิ้มเยาะ เดียวเม้มปาก สองมือกำแน่น ยิ้มเห็นอาการนั้นก็เย้ยต่อไปอีก
“ที่ผ่านมาเวลาของยิ้มอาจจะเดินช้าหน่อยก็จริง แต่สำหรับคนที่ต้องใช้เวลาอ้อนวอนคุณเขมินทร์ตลอด คงเดินเร็วน่าดู ค่อยๆทยอยเก็บข้าวเก็บของได้แล้วมั้งคุณเดียว อย่ามัวนั่งรกเกะกะขวางทางคนอื่นอยู่เลย”
ยิ้มหัวเราะเสียงแจ๋น แล้วเดินมาหยิบกระเป๋าบนโต๊ะออกไป ทิ้งเดียวนั่งคอแข็ง เจ็บใจสุดๆ
หลังจากป่วนเดียวแล้ว ยิ้มไปหาทวีที่ห้องทำงาน ทวงถามเรื่องข้อตกลงหากเดียวสัมภาษณ์เขมินทร์ไม่ได้แล้วต้องหลุดจากตำแหน่ง บก.สปริง ซึ่งยิ้มอยากได้ตำแหน่งที่โรสเป็นอยู่ทุกวันนี้ ทวีรับฟังและรับปากโดยดี แต่พอลับหลังก็แอบด่ายิ้มว่ายังมีหน้ามาทวงตำแหน่งทั้งที่ไม่ได้ช่วยอะไรสักนิด...
ooooooo
