มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 12
“อาม่าบอกแล้วว่าอีเป็นคนดี อาม่าบอกให้ลื้อละทิฐิ อาม่าเตือนแล้วใช่ไหมว่าถ้าอาจังเอ๋ยไม่ดีจริง
ลื้อจะยอมแต่งงานกับอีทำไม”
“เดียวไม่รู้นี่คะว่ามันจะเป็นยังงี้ เพราะอยู่ดีๆเดียวก็ถูกผีบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ถีบส่งเดียวมาในโลกอนาคต”
อาม่าสำลักกระอักกระไอ บอกว่า “ไม่ใช่ผีหรอก”
“ต้องเป็นผีแน่ๆค่ะ ผีที่อยากจะแกล้งเดียว ถ้าผีตนนั้นได้ยินล่ะก็ ขอให้ช่วยส่งฉันกลับไปวันแรกที่ถีบฉันมาใหม่ แล้วฉันจะถวายหมู เห็ด เป็ด ไก่ ให้เยอะๆเลย”
เสียงเหมือนประตูรถปิดดังแว่ว เดียวรีบลุกไปตรงหน้าต่างเห็นเอ๋ยกำลังขับรถออกไป เท่านั้นเองเธอร้องไห้โฮ บอกอาม่าเสียงสั่นว่าอาจังเอ๋ยไปแล้ว...
อาม่าลุกเดินมายืนข้างเดียว
“เห็นไหมคะอาม่า อาจังเอ๋ยไปแล้ว”
“ลื้อเคยบอกว่าอยากหย่ากับอีไม่ใช่เหรอ นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่ลื้อจะได้เป็นแฟนกับอาคุงชาลี”
“โอ๊ยยยย...อาม่า” เดียวโอดครวญ สะอึกสะอื้นแล้วรีบเดินออกจากห้อง
ooooooo
เอ๋ยขับรถกลับบ้านตัวเองด้วยความชอกช้ำระกำใจ เจอพ่อก็ไม่พูดไม่บอกอะไร แต่พ่อก็พอจะเดาได้ว่าต้องมีปัญหากับเดียวมาแน่ๆ ถามลูกว่าจะมาอยู่กี่วัน
“ยังไม่ทราบเลยครับ” เอ๋ยตอบอย่างเลื่อนลอย เมื่อพ่อถามว่ามีเรื่องอะไรกัน เขาตัดบททันทีว่าตนง่วงแล้ว ขอขึ้นไปนอนก่อน
ขณะเดียวกันนั้น เดียวนั่งบนเตียงในห้องนอนตัวเอง พยายามโทร.ถึงเอ๋ยแต่กลับไร้สัญญาณตอบรับ เธอโยนโทรศัพท์ไปบนหมอนแล้วชันเข่าขึ้นกอด ตามอง
ไปเห็นตู้เสื้อผ้าเปิดอยู่ เสื้อผ้าของเอ๋ยหายไปเกือบครึ่ง น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลพรากออกมาอีก
“คนบ้า! บทจะโกรธก็โกรธขึ้นมาไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย”
คืนนั้นเดียวฝันว่าตัวเองนั่งกอดเข่าฟุบหน้าร้องไห้ แล้วโดนเจ้าแม่ปลาหมึกค่อนขอด
“เนี่ย! แบบเนี้ยล่ะที่เขาเรียกกันว่าน้ำตาเช็ดหัวเข่า”
“ท่านแม่หมึก...ลูกหมึกจะทำไงดี”
“เขายังเปรียบเทียบผู้ที่ไม่รู้จักคุณค่าของสิ่งที่
ตัวเองมีอยู่ว่า...ไก่ได้พลอย วานรได้แก้ว หัวล้านได้หวี แล้วยังมีอะไรอีกน้า”
“ลูกหมึกผิดไปแล้ว”
“เฮ้อ! กว่าจะรู้ตัวมันก็สายไปซะแล้ว สมน้ำหน้า”
“อ้าว! ท่านแม่หมึก”
“ก็จริงนี่ แต่ก่อนเอาแต่ผลักไสไล่ส่งเขา ทำเรียกเขาว่าไอ้หมีควายบ้างล่ะ ไอ้หมียักษ์บ้างล่ะ”
“ก็ตอนนั้นลูกหมึกยังไม่รักเขาจริงๆ”
“เฮ่อ! ถ้าไม่ดีจริง ท่านไม่ให้ทดลองอยู่ด้วยกันก่อนร้อก”
เดียวชะงัก ถามว่าท่านไหน เจ้าแม่บอกท่านโน้น พูดพลางก็พยักพเยิดไปบนฟ้า
“งั้นก็แปลว่าท่านแม่รู้จักใครคนนั้น”
“คนไหน”
“คนที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา ท่านแม่ช่วยบอกใครคนนั้นหน่อยได้ไหมว่าช่วยทำให้ย้อนกลับไป
วันก่อนหน่อย”
“วันไหน”
