มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 12
“รออีกปีแล้วพี่จะให้ยิ้มเลือกเองเลยว่าอยากเป็น บก.ฉบับไหน”
ยิ้มชักมือออกฉุนๆ เอ่ยน้ำเสียงเย็นชา “ถ้าถึงวันนั้นคุณทวีจะเอาลูกศิษย์กับคนที่จะมาเป็น บก.สปริงไปไว้ที่ไหนคะ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง พี่จะ...”
“คุณทวีคงนึกว่ายิ้มโง่สิคะ ถึงจะได้ต้องเชื่อคำพูดเพ้อเจ้อของคุณทวี ทำไมยิ้มจะไม่รู้ว่าพอถึงปีหน้า คุณทวีก็จะบอกให้ยิ้มรอไปอีกปี”
“เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว”
“อย่าสะตออีกเลยค่ะ ผู้ชายสะตอมันน่าเกลียด”
ทวีเป็นฝ่ายโกรธบ้าง ตามองยิ้มเขม็ง น้ำเสียงเยือกเย็น “คุณรู้มั้ย ผู้ชายจะสะตอก็ต่อเมื่อเจอผู้หญิงสะตอเหมือนกันนั่นแหละ”
ยิ้มกำมือแน่น ปากสั่นระริก พูดไม่ออก
“ไอ้เราหรือพยายามพูดดีๆด้วย นี่ถ้ารู้ว่าปากตลาดอย่างนี้ตั้งแต่แรก ฉันคงไม่เสียเวลามีมารยาทด้วยหรอก”
“คุณหลอกใช้ฉันมาตลอด”
“ฉลาดขึ้นแล้วนี่...ดีใจด้วย”
ยิ้มโกรธตัวสั่นเทิ้ม “ฉันยอมรับว่าฉันโง่เองที่หลงเชื่อคนชั่วอย่างคุณ คนอย่างคุณมันร้ายกาจกว่าคุณโรสนัก”
“ฉันจะถือว่านั่นเป็นคำชม”
“ฉันจะไม่ยอมเป็นเครื่องมือคุณอีกต่อไป พรุ่งนี้ฉันจะขอพบคุณบังคม จะบอกให้หมดว่าคุณมันชั่วช้าเลวทรามยังไง รับรองว่าถ้าคุณบังคมได้ฟัง คนที่จะต้องกระเด็นออกจากบริษัทนี้คือคุณ ไม่ใช่คุณโรส”
“งั้นเหรอ แต่ฉันว่าต่อให้เธอตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จยังไง ก็รับรองว่าสู้บทสนทนาในคลิปนี้ไม่ได้หรอก” ทวีหยิบโทรศัพท์มือถือของตนออกมาวางลงกลางโต๊ะ “จำวันที่เราคุยวางแผนกำจัดโรสกับเดียวได้ไหม”
ยิ้มหน้าซีดเผือด คาดไม่ถึงว่าทวีจะเล่นสกปรกอัดบทสนทนาในวันนั้นไว้!
ooooooo
