มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 12
“เรียกว่ามาทวงตำแหน่ง...ว่างั้นเถอะ”
“แหม...อุตส่าห์พูดว่าเตือนเท่านั้นเอง ยิ้มกลัวคุณทวีลืม”
“ไม่ลืม นี่ก็ตั้งใจว่าจะพูดกับยิ้มเรื่องนี้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าคุยตรงนี้จะปลอดภัยหรือเปล่า”
“ปลอดภัยค่ะ ที่นี่พอเลิกงานแล้วไม่ค่อยมีใครเข้ามา”
“แต่ถ้าเกิดมีใครมาเห็นเราอยู่ด้วยกันอาจจะเข้าใจผิด แล้วยิ้มนั่นแหละคือคนเสียหาย...ไปร้านอาหารดีกว่า จะได้กินไปด้วย คุยไปด้วย”
“งั้นก็ได้ค่ะ”
สองคนไปที่ร้านอาหารบรรยากาศค่อนข้างเงียบสงบ เหมาะมากสำหรับการคุยธุระสำคัญ แต่แค่เริ่มบทสนทนาทวีก็ทำให้ยิ้มชะงัก หน้านิ่วคิ้วขมวด
“หลังจากคุณโรสกับเดียวออกจากสรรค์สื่อดีแล้ว ยิ้มควรเก็บตัวสักพักก่อน...คืออย่างงี้ ถ้าพี่โปรโมตยิ้มเป็น บก.ซีซั่นเลยมันจะน่าสงสัย”
“น่าสงสัย?”
“ใช่ ก็ถ้าอยู่ๆยิ้มได้เลื่อนตำแหน่งด้วยการสนับสนุนของพี่ คุณโรสก็ต้องรู้แน่ว่าที่ผ่านมาพี่เป็นผู้สมรู้ร่วมคิด”
“รู้ก็รู้ไปสิคะ ไม่เห็นต้องแคร์ ในเมื่อตอนนั้น
คุณโรสไม่ได้มีอำนาจอะไรแล้ว”
“ไม่มีอำนาจในสรรค์สื่อดีก็จริง แต่นอกสรรค์สื่อดี คุณโรสมีอิทธิพลไม่น้อย”
ยิ้มเม้มปาก ใบหน้าแสดงความไม่พอใจมากขึ้น
“คุณโรสเป็น บก.มานาน บารมีในวงการยังมีอยู่มาก ยิ้มเทียบไม่ติดหรอก พี่จึงคิดว่ายิ้มไม่ควรตั้งตัวเป็นศัตรูกับคุณโรสอย่างออกหน้าออกตา ไม่อย่างนั้นยิ้มเองจะอยู่ยาก ไหนจะศึกนอกและศึกใน นี่ถ้าบรรดาลูกน้องในกอง
ซีซั่นรู้ความจริงว่ายิ้มทำอะไรลงไป พี่เชื่อว่าพวกนั้นจะไม่ยอมรับยิ้ม”
“ถ้าไม่ยอมรับ ยิ้มก็จะบีบให้พวกมันลาออกให้หมด”
“ทำอย่างนั้นไม่ได้ หัวหน้ากับลูกน้องก็เหมือนน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า”
“หมายความว่าคุณทวีจะให้ยิ้มอยู่ในตำแหน่งเดิมไปก่อน”
“ใช่! รอให้เรื่องซาลง และรอให้ยิ้มเป็นที่ยอมรับของลูกน้องก่อน”
“ยิ้มมีลูกน้องที่ยอมรับยิ้มอยู่แล้ว”
“แต่มันก็ไม่ทั้งหมด”
“ระหว่างที่ยิ้มรอ ใครจะมาเป็น บก.ซีซั่นคะ อย่าบอก นะคะว่าจะปล่อยว่างรอยิ้ม”
“พี่จะให้ลูกศิษย์ที่พี่เคยจะผลักดันให้เป็น บก.สปริงมาเป็นไปก่อน ต้องมีประสบการณ์พอสมควร น่าจะเอาอยู่”
“ถ้าอย่างนั้น ตำแหน่ง บก.สปริงก็ว่างแทนน่ะสิคะ ดีเลย! ยิ้มไม่เอาตำแหน่ง บก.ซีซั่นก็ได้ แต่เปลี่ยน มาเป็น บก.สปริงแทน”
“ไม่เข้าใจหรือไง ไม่ว่ายังไงตอนนี้ยิ้มก็เป็น บก.ฉบับไหนไม่ได้ทั้งนั้น ต้องรอให้เรื่องมันซาลงเสียก่อน ไม่งั้นเกิดคุณโรสฟ้องคุณบังคมขึ้นมา เราจะถูกสอบสวนกันทั้งคู่”
เสียงอันดังของทวีทำให้ยิ้มตกใจ ทวีวางมือบนมือยิ้ม พูดเสียงอ่อนลง
