มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 11
“ดาราก็อยากโลกสวยอยู่หรอกค่ะ แต่อะไรหลายๆอย่างมันชวนให้คิด”
“คุณอย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับใครได้ไหม ผมขอเวลาสืบให้รู้แน่ก่อน”
“ไม่มีปัญหาค่ะ...ดาราอยากให้คุณระวังตัว”
“ขอบคุณที่เป็นห่วง” เอ๋ยขับรถไปเงียบๆ ครั้นถึงโรงเรียนเห็นศักดิ์ชายก็นึกอะไรได้ เรียกเขามาถามเรื่องแทงบอล ปรากฏว่าศักดิ์ชายรู้ลึกว่าเจ้ามือใหญ่อยู่ในชุมชนใกล้โรงเรียน แต่ไม่ยอมระบุชื่อ ได้แต่เตือนเอ๋ยอย่าไปยุ่งเพราะอันตรายมาก...
ค่ำนั้นวิธูไปโผล่หน้าบ้านเดียว ซึ่งเป็นเวลาที่เดียวกับเอ๋ยกำลังกินข้าว เอ๋ยจึงอาสามาเปิดประตูเอง เมื่อเห็นวิธูก็แปลกใจ ถามว่าไม่ได้เอารถมาเหรอ วิธูตอบสั้นๆว่า รถเข้าอู่ จากนั้นก็เดินตามเอ๋ยเข้าบ้านตามคำเชิญ
สองคนคุยกันโดยไม่มีเดียวเพราะเธอกำลังกินข้าว วิธูเอื้อนเอ่ยถึงธุระที่มาค่ำๆมืดๆว่า
“เรื่องเมื่อกลางวัน...ผมต้องขอโทษพี่เอ๋ย คือช่วงนี้ผมมีเรื่องไม่สบายใจหลายเรื่อง ไหนจะเรื่องแม่เจ็บ ไหนจะเรื่องหนี้สิน รอยแผลพวกนี้พี่เอ๋ยกับคุณดาราเข้าใจถูกแล้ว ผมไม่ได้หกล้ม แต่ถูกเจ้าหนี้ส่งคนมารุมซ้อม”
“แล้วทำไมนายถึงไปเป็นหนี้เป็นสินเขา”
“สองปีมานี่ที่บ้านผมทำการค้าขาดทุน พ่อแม่พี่น้องลำบาก จนแม่ต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะความเครียด ผมเป็นเสาหลักของบ้านเลยต้องกู้หนี้ยืมสินทั้งในและนอกระบบไปช่วย แต่มันก็เหมือนถมไม่เต็ม”
“ก็พี่บอกแล้วว่ามีอะไรให้บอก”
“ผมเกรงใจพี่ ห้าหมื่นที่ยืมมาผมยังไม่มีปัญญาใช้ แต่ไม่เป็นไรครับ คนเราเกิดมาก็ต้องสู้ ไม่มีใครไม่มีปัญหา และปัญหามีไว้ให้เราแก้”
“คิดได้อย่างนั้นก็ดี เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำมาให้”
“ไม่เป็นไรครับ”
“เอาน่า คุยมากๆเดี๋ยวคอแห้ง” เอ๋ยเดินหายเข้าไปข้างใน วิธูมองตามและลอบยิ้มพอใจในบทบาทที่ตนแสดงออกไป
เอ๋ยหายไปครู่เดียวก็กลับมาพร้อมน้ำส้มและน้ำเปล่าอย่างละหนึ่งแก้ว หลังดื่มน้ำแล้ววิธูก็เริ่มสนทนาต่อ โดยกล่าวถึงดาราด้วยท่าทีน้อยใจว่าเธอคงไม่มองเขา
“นายก็ต้องทำให้เขาเห็นคุณค่า”
