กุหลาบเกราะเพชร

วรมันรับคำรีบไปทำตามคำสั่ง สวนกับธรณ์เทพที่เดินเข้ามา เขามองตามวรมันแล้วหันไปพูดกับพิพัฒน์ว่ามันยังมีชีวิตอยู่ได้อีกหรือ พิพัฒน์พยักหน้าชมวรมันว่าแข็งแกร่ง หาคนแบบนี้ยาก เขาแนะให้ลองใช้บริการของชัชกับปอมดูบ้าง พิพัฒน์ส่ายหน้าทำให้ก็ตายเปล่าแค่แผลติดเชื้อก็ตายแล้ว ธรณ์เทพมีเรื่องจะมารายงาน พิพัฒน์ไล่ตะเพิดชัชกับปอมจะไปไหนก็ไป ธรณ์เทพเห็นทั้งคู่ไปแล้วจึงบอกว่าจะมาคุยเรื่องกฤตนัย

“เราต้องพึ่งด็อกเตอร์กฤตนัยอยู่” พิพัฒน์เสียงเข้ม...

คนที่พิพัฒน์พูดถึงเพิ่งลงจากเครื่องบินที่สนามบินสุวรรณภูมิโดยมีกัญญาวีร์กับกานดาไปรับ พอเห็นหน้าลูกเขาถามว่ามีใครไปซนอะไรที่ไหนหรือเปล่า น้ากับหลานได้แต่มองหน้ากันไม่ยอมตอบ กระทั่งขึ้นบนรถ กานดาทำหน้าที่สารถีโดยที่สองพ่อลูกนั่งเบาะหลัง เนื่องจากเบาะหน้าวางของเต็ม กฤตนัยทวงถามลูกสาวยังไม่เห็นตอบคำถามเลยว่าไปซนอะไรที่ไหนหรือเปล่า

ในเมื่อไม่ได้คำตอบจากลูก กฤตนัยก็เลยคาดคั้นเอาจากกานดาแทน กัญญาวีร์เห็นน้าทำท่ามีพิรุธกลัวพ่อจะจับได้ชิงตอบว่าไม่มี ถ้ามีเธอจะมารับท่านกลับจากสัมมนาตามสัญญาได้อย่างไร

“ก็แบบกลัวมีพิรุธไง รายงานพ่อมา” กฤตนัยทำเสียงเข้ม กัญญาวีร์จำเป็นต้องเล่าความจริง

“ก็ถูกจับใส่กุญแจมือ ไปโดนลูกหลงระเบิดมากระเด็นเลย แต่ไม่เป็นอะไรมาก ดีขึ้นแล้ว หมอเขาก็เลยให้ออกมา” อุตส่าห์เล่าความจริง กฤตนัยกลับหาว่าลูก

โกหกแถมต่อว่าทีหลังหากจะโกหกช่วยสร้างเรื่องให้เนียนกว่านี้หน่อย แล้วดึงลูกสาวมากอด บังเอิญโดนตรงที่ฟกช้ำพอดีเธอจะร้องก็ไม่กล้า เขาไม่ลืมถามกานดาว่ามีอะไรตื่นเต้นเล่าให้ฟังไหม เธอเล่าว่าอยู่ในเหตุการณ์เดียวกับหลาน เขาหัวเราะชอบใจ

“สองคนนี่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ”

กัญญาวีร์ถอนใจโล่งอกที่พ่อไม่ติดใจสงสัยอะไร

ooooooo

ครั้นกลับถึงบ้าน กัญญาวีร์ต้องตกใจเมื่อเจอเตชิตนั่งรอท่าอยู่ กานดาลากกระเป๋าเดินทางของกฤตนัยตามมาด้านหลังเห็นเขาถึงกับสะดุ้งโหยง กฤตนัยทักทายเขาแล้วแนะนำตัวเองว่าเป็นพ่อของกัญญาวีร์ ชื่อ ดร.กฤตนัย เตชิตยังไม่ทันพูดอะไร ขวัญรัตน์เดินถือน้ำมาวางให้เขาเสียก่อนเห็นสามีก็ร้องทักกลับมาแล้วหรือ

“ใช่จ้ะ เป็นไงมั่งที่ไปตระเวนให้ความรู้แพทย์ชนบท”