กุหลาบเกราะเพชร
ตอนที่ 1
ปอมเสนอตัวหากท่านไม่มั่นใจจะตามไปเช็กให้ก็ได้ วรมันหันขวับนี่ปอมข้องใจในความสามารถของตนหรือ ชัชกับปอมหุบปากเงียบไม่กล้าพูดอะไรอีก พิพัฒน์เห็นดีด้วย สั่งให้ทั้งคู่ไปเอาซากนังนั่นมายืนยันว่าความลับขององค์การจะไม่รั่วไหล ทั้งคู่รับคำรีบไปทำตามคำสั่ง
“ใจเย็นๆวรมัน แกเป็นความภาคภูมิใจของพวกเรา แกคือความแข็งแกร่ง อย่าคิดเล็กคิดน้อยแบบพวกอ่อนแอพวกนั้น” พิพัฒน์ว่าแล้วพยักพเยิดไปทางที่ปอมกับชัชเดินไป ขณะที่วรมันนอนนิ่งไม่พูดอะไร...
ณ สำนักงานตำรวจแห่งชาติ เตชิตไม่พอใจมากเมื่ออ่านแฟ้มรายงานแล้วพบว่ากล้องวงจรปิดที่เซฟเฮาส์ไม่ได้ภาพอะไรสักภาพ ชยธรตั้งข้อสังเกตหรือว่าโดนแจมจากดาวเทียมข้างบน เตชิตไม่เชื่อว่าเทคโนโลยีของพวกคนร้ายจะก้าวหน้าไปถึงขนาดนั้น นัธมนทักท้วงขนาดกล้องวงจรปิดตรงสถานโยคะยังโดนดึงไปเลย
“จริงครับ ข้อมูลโดนแชร์ไป แต่ตามหาปลายทางไม่เจอ มันโยงหลอกเราไปเซิร์ฟเวอร์ทั่วโลก”
“นี่ ขอบเขตของพวกมันทำอะไรได้ถึงไหนกันแล้วเนี่ย” เตชิตสีหน้าไม่สบายใจ นัธมนถามถึงตาลุงคนที่บุกเข้าไปในเซฟเฮาส์ของเรา เตชิตส่ายหน้าไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นพวกไหน แต่ที่แน่ๆตาลุงนั่นจะเข้าไปพยายามถอนฟันจากปากนักฆ่าหญิง ฟันที่ฝังชิปติดตามและระเบิดได้ด้วยคำสั่งจากระยะรีโมต
“มันถึงต้องตามมากดในระยะใกล้ไง ไอ้คนเหล็กนั่น”
นัธมนงงคนเหล็กไหนเพราะตอนเกิดเหตุยังสลบอยู่ ชยธรอธิบายว่ามันจัดการการ์ดของเราเกลี้ยง เธอไม่อยากฟังเขาพล่ามยกมือห้าม แล้วถามเตชิตถึงพยานที่โดนลูกหลงสลบว่าเป็นอย่างไรบ้าง
“ยังไม่ฟื้นเลย กัญญาวีร์” เตชิตพูดถึงเธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้
ooooooo
ที่ห้องพักฟื้นของกัญญาวีร์ซึ่งมีตำรวจเฝ้าอยู่ด้านนอก กานดาเห็นเตชิตมาเยี่ยมหลานสาวจึงฝากดูเธอให้ด้วย ตนขอไปหาอะไรกินแล้วจะเลยกลับบ้านไปอาบน้ำอาบท่าจะได้เก็บเสื้อผ้ากลับมาเฝ้า เขายินดีอยู่เฝ้าให้ เป็นหน้าที่ของเขาอยู่แล้ว กานดาพยักหน้ารับรู้เดินปวดบั้นเอวออกจากห้อง
เมื่อได้อยู่กันตามลำพัง เขามองกัญญาวีร์อย่างเป็นห่วง “ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ”
กัญญาวีร์นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วย...
ทางด้านนำบุญกำลังออกกำลังกายอยู่ในยิมส่วนตัวโดยมีทหารรับจ้างเฝ้าอารักขาอยู่หน้าประตูทางเข้า
บนโต๊ะใกล้ๆเขามีภาพขาวดำวางเกลื่อน หนึ่งในนั้นเป็น ภาพวรมันในชุดทหารกำลังรับเหรียญกล้าหาญ นำบุญเดินมาหยิบภาพนี้ไปเผาไฟ แล้วหยิบภาพแอบถ่ายของเตชิตกับกัญญาวีร์ขึ้นมาดูอย่างพิจารณา...
