ตอนที่ 1
เช้าวันรุ่งขึ้น เตชิตเอาของที่อยู่ในซองเอกสารซึ่งได้จากนำบุญไปที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติเพื่อให้นัธมนกับชยธรช่วยกันดู ข้างในซองมีกล่องจิ๊กซอว์ขนาดหนึ่งฟุตคูณหนึ่งฟุต เขาเชื่อว่าเหตุผลของนำบุญจะต้องอยู่ในจิ๊กซอว์กล่องนี้ แล้วเล่าให้ฟังว่านำบุญมีรีโมตตัวโตใช้บังคับรถของเขาได้
“ได้ส่งรถไปตรวจดูหรือยังครับสารวัตร”
“ส่งไปแล้ว มันแอบมาติดตั้งตัวอะไรก็ไม่รู้ ภาษาคอมพิวเตอร์เรียกไม่ถูก นิดเดียวเอง มันก็เก่งอยู่”
“เรากำลังสู้อยู่กับเทคโนโลยี” ชยธรตั้งข้อสังเกต เตชิตยังงงไม่หาย นำบุญให้ก้าวตามอะไรกันแน่...
ขณะขวัญรัตน์ในชุดเสื้อกาวน์หมอ เดินหน้าเครียดมาตามหลังรถขนศพ กัญญาวีร์โผล่มาจ๊ะเอ๋ ท่านสะดุ้งโหยง ดุว่าโตแล้วทำอะไรเป็นเด็กๆไปได้ เธอขอโทษไม่ได้ตั้งใจให้ตกใจ แม่ยุ่งอยู่หรือ มีอะไรให้ช่วยไหม
“ไปช่วยแม่ชันสูตรศพได้ไหมล่ะ...แวะมาหาแม่ถึงโรงพยาบาลมีอะไรหรือเปล่า”
กัญญาวีร์มีนัดกับแม่ไปออกกำลังกายด้วยกัน ขวัญรัตน์อยากไปแต่คงไปไม่ได้แล้วมองเจ้าหน้าที่กำลังจัดการเรื่องเอกสารของศพอยู่ กัญญาวีร์แอบเซ็ง ในเมื่อแม่ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร ไว้เจอที่บ้านก็แล้วกัน...
กัญญาวีร์อยากไปซ้อมยิงปืนด้วยจึงโทร.ตามเตชิตให้มาหาที่โรงยิมฝึกซ้อมมวยเพื่อขอติดรถไปด้วย
เขาต่อว่าว่าโทร.ตามเป็นแท็กซี่เลย เธออ้างหากไปกับเขาพ่อของเธอจะได้ไม่สงสัยเรื่องที่เราเป็นแฟนกัน จะบอกท่านว่าเรามาออกกำลังกายกันแล้วจึงติดรถเขาไป เขาว่าเธอว่าขี้โกหก เธอเสียงเขียวใส่ใครโกหก
“ก็คุณบอกมาออกกำลังกายกับผม ดูสิผมออกกำลังอยู่ซะที่ไหน”
“คุณกำลังจะ...” กัญญาวีร์ว่าแล้วมองไปที่คู่ซ้อมต่อยมวยของตัวเองที่ถอดนวมเสร็จแล้ว คู่ซ้อมรู้งาน
โยนนวมไปให้เตชิตเพื่อเป็นคู่ซ้อมมวยกับเธอแทน เขาส่ายหัวดิกไม่เอาด้วย เธอขอร้องจะได้สมจริงหน่อยไม่อยากโกหกพ่อ เขาส่ายหน้าอีกครั้ง เธอจีบปากดัดเสียงเป็นเขา
“ผมจะคุ้มครองคุณเอง โด่...เรื่องแค่นี้ก็ทำไม่ได้”
เตชิตอ้างที่ไม่อยากลงนวมด้วยเพราะไม่ต้องการทำร้ายผู้หญิง ครั้นขึ้นเวทีซ้อมมวยกัน เขาเป็นฝ่ายถูกกัญญาวีร์อัดล้มคว่ำล้มหงายหน้าตาบวมปูดโดยที่เธอมีเพียงรอยฟกช้ำเล็กน้อยเท่านั้น...
จากนั้นไม่นาน เตชิตกับกัญญาวีร์มาพบกับกฤตนัยที่สนามซ้อมยิงปืน เห็นกำลังประกอบปืนหลังจากทำความสะอาดเสร็จ แต่ประกอบไม่ได้เนื่องจากฝรั่งทำเกินเหลือชิ้นส่วนอีกชิ้นไม่รู้จะใส่ตรงไหน เตชิตอาสาจัดการให้ เห็นสภาพปืนใหม่มากอดทักไม่ได้ทำไมเพิ่งจะมาซ้อม
“ป้องกันตัว ก็มีอยู่ตั้งนานแล้ว เอามาใช้บ้าง”










