กุหลาบเกราะเพชร

ไม่นานนัก เตชิตขับรถมาจอดในลานจอดรถใต้ถุนคอนโดฯที่พักของตัวเอง โดยไม่รู้ว่านำบุญขับรถตามมาจอดห่างๆ สารวัตรหนุ่มหยิบมือถือขึ้นมาโทร.เช็กกับชยธรว่านักฆ่าหญิงเป็นอย่างไรบ้าง ฝ่ายหลังมองไปที่นักโทษซึ่งถูกขังกรงอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์ รายงานว่าอาการยังไม่ดีขึ้นเลย

“คุณย้ายที่กักตัวไปเรื่อยๆนะ”

ชยธรรับคำจะไม่ให้ซ้ำที่กันเลยไม่ต้องห่วง เตชิตเตือนให้เขาระวังตัวด้วยไม่รู้จะมีชิ้นส่วนไหนของเธอระเบิดได้อีก เขาเตือนเจ้านายให้ระวังตัวเช่นกัน เตชิต

วางสายนั่งใช้ความคิดอยู่ในรถอีกอึดใจ ก่อนจะเปิดรถออกไป แต่ประตูล็อกเปิดไม่ออก เขาพยายามดึงสลักที่ล็อกขึ้นก็ไม่ขยับ กดกระจกก็ไม่ลง สตาร์ตรถก็ไม่ติด

แต่อยู่ๆรถสตาร์ตขึ้นมาเองแถมเคลื่อนที่ออกจากซองจอดรถอีกต่างหาก เตชิตกระทืบเบรกแต่ไร้ผล ควบคุมอะไรไม่ได้สักอย่าง รถเคลื่อนมาหยุดตรงหน้านำบุญซึ่งในมือถือรีโมตขนาดใหญ่ไว้ เขาโดดขึ้นนั่งบนกระโปรงรถจ้องหน้าเตชิตผ่านทางกระจกหน้ารถ สารวัตรหนุ่มพยายามจะเปิดประตูออกไปหาแต่เปิดไม่ได้

นำบุญชูรีโมตบังคับรถในมือให้ดู “เทคโนโลยีมันไปถึงไหนแล้ว มีอีกหลายอย่างที่คุณยังไม่รู้”

“เปิดประตูสิ เดี๋ยวจะบอกให้” เตชิตเกรี้ยวกราดใส่ นำบุญสงสัยเขาจะร้อนก็เลยกดรีโมตเปิดแอร์ในรถให้ แล้วเตือนว่าเขากำลังเผชิญกับก้าวกระโดดที่คาดไม่ถึงของวิวัฒนาการ เตชิตโมโหยิงปืนใส่ แต่ทำอะไรไม่ได้

“รถจากทางหน่วย กระจกกันกระสุน อภินันทนาการจากผู้ไม่ประสงค์ออกนาม คุณว่าเฉพาะงบประมาณ กรมกองเขาจะดูแลความปลอดภัยคุณขนาดนี้เหรอ”

เตชิตโวยวายต้องการอะไรกันแน่ นำบุญพูดเหมือนเดิมว่าตนไม่ใช่ศัตรู เขาไม่มีทางสู้กับทุนมหาศาล วิทยาการล้ำ เทคโนโลยีที่พวกมันค้นคว้าได้แน่นอน

เตชิตสั่งให้นำบุญเปิดประตู เขาไม่ทำตาม ได้แค่เลื่อนกระจกรถลงให้เล็กน้อย เตชิตแค้นมากเอาปากกระบอกปืนยื่นออกมายิงไปทางที่นำบุญอยู่ กระสุนพุ่งไปถูกเสาด้านหลัง ไม่ใกล้เคียงจะโดนเป้าหมาย กระนั้นเตชิตก็ยังยิงต่อเนื่องจนกระสุนหมด

นำบุญเอาซองสีน้ำตาลขนาดใหญ่หนาสองนิ้วสอดเข้าไปทางกระจกรถที่เลื่อนลง บอกว่าสิ่งนี้จะพาเขาไปถูกทาง จงก้าวตาม ไม่ทันขาดคำมีแสงจากไฟฉายส่องวูบวาบเข้ามา เตชิตตะโกนถาม

“จงก้าวตามอะไร...ก้าวตามอะไร”

ไม่ทันที่นำบุญจะตอบคำถาม รปภ.สี่คนกรูกันเข้ามาเสียก่อน เตชิตหันไปโบกไม้โบกมือเรียก พอหันกลับมาอีกทีนำบุญหายไปแล้ว ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ประตูรถเปิดออกได้ รปภ.กรูกันเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไม่ตอบได้แต่มองซองเอกสารที่นำบุญให้

ooooooo