คมแฝก

ตะเภากับจงอางเจ็บใจที่ถูกพวกแสนเรียกร้องเงินค่าคุ้มครองจึงบุกไปแจ้งความ หมวดนิตย์ซึ่งทำหน้าที่รักษาการแทนสารวัตรคนใหม่ที่ยังไม่ปรากฏตัวมองมาขำๆ ไม่ยี่หระความทุกข์ร้อนของพวกชาวบ้านแถมปล่อยปละละเลยกฎระเบียบของทางราชการหลายข้อ

สองพี่น้องจากร้านกาแฟกวาดตามองบรรยากาศครื้นเครงบนโรงพักด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ โดยเฉพาะตะเภา รังเกียจถึงขั้นหมดศรัทธาพวกตำรวจแต่ก็ไม่มีทางเลือกต้องร้องทุกข์

“ฉันรู้เบาะแสของนายเซ่ง...นักโทษแหกคุก หมวดต้องรีบพาคนไปจับมันเดี๋ยวนี้”

หมวดนิตย์ปรายตามองมากวนๆก่อนตอบแบบเสียไม่ได้

“จริงเหรอ...แต่เผอิญฉันไม่มีหมายจับซะด้วยสิ แถมตอนนี้ก็ออกเวรแล้ว ไว้วันหลังค่อยมาแจ้งใหม่นะ”

จงอางเป็นเดือดเป็นร้อนโวยที่พวกตำรวจไม่ทำหน้าที่จับโจรที่อาละวาดทั่วเมือง หมวดนิตย์ไม่สะทกสะท้านแถมยกแก้วเหล้ามาจิบด้วยท่วงท่าสบายๆ

“นายเซ่งเป็นคนสนิทของ แสน ราชสีห์ เจ้าพ่อเมืองพล...มีอำนาจล้นฟ้า ถ้าจะจับตัวมันก็ต้องใช้กำลังคนและก็หลักฐานที่แน่นหนาเป็นพิเศษ เรื่องนี้คงต้องวางแผน...นานมาก”

“ก็รีบจัดการซะเดี๋ยวนี้เลยสิ อย่ามัวแต่เสียเวลากินเหล้าเมายาแบบนี้”

“เฮ้ย! จะมากไปแล้วนะ เดี๋ยวพ่อจับขังทั้งพี่ทั้งน้องเลยนี่”

ตะเภากับจงอางสบตาไม่กลัว หมวดนิตย์ฉุนขาดประกาศจะจับสองพี่น้องเข้าคุก

“นึกว่าเป็นเพื่อนไอ้กัลป์แล้วฉันจะกลัวงั้นเหรอ กะไอ้แค่นักเลงคมแฝก โน่น...อีกหน่อยก็คงเหมือน

ไอ้เพลิง...ทำเป็นเก่งอวดดีแล้วไง สุดท้ายก็ต้องก้มหัวให้แสน ราชสีห์!”

เหตุการณ์บนโรงพักโดยเฉพาะท่าทางกร่างของหมวดนิตย์ทำให้เหล่าตำรวจชั้นผู้น้อยมองหน้ากันเครียดๆ แม้จะชอบใจที่ไม่ต้องปฏิบัติหน้าที่เคร่งครัดเหมือนเคย แต่สำนึกผิดชอบชั่วดีในฐานะตำรวจก็ทำให้อดกระดากใจไม่ได้

ตะเภาแค้นใจมากที่เอาผิดพวกแสนไม่ได้ ไหนจะเรื่องเพลิงที่เธอยังทำใจเชื่อไม่ลงว่าเขาจะแปรพักตร์ เพลิงก็เสียใจไม่ต่างกันที่ทำให้เรื่องลุกลามขนาดนี้ แต่เขาหันหลังกลับไม่ได้แล้ว...หน้าที่สำคัญกว่าหัวใจเสมอ

เซ่งคาใจเรื่องที่ร้านกาแฟของปาน ท่าทางของอินทรีย์น่าสงสัยเหมือนจะพยายามปกป้องตะเภามากกว่าหาเรื่อง และเพื่อไขข้อข้องใจนี้เขาจึงมาดักรอเพื่อนรักที่บ้านพัก

“ตอบกูมา...มึงกับคนที่ร้านไอ้ปานมีอะไรตื้นลึกหนาบางกว่าที่กูเห็นหรือเปล่า”

เพลิงหรืออินทรีย์สะอึกเพราะมีชนักติดหลัง พยายามเฉไฉกลบเกลื่อน

“พี่เซ่ง...ถึงเราจะนับถือกันยังไง แต่ฉันไม่ใช่ลูกน้องของพี่ ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคำถามพี่ไปซะทุกเรื่อง”

เซ่งโมโหที่เพลิงพูดแบบนี้ ชี้หน้าคาดโทษ “จำไว้นะไอ้อินทรีย์...ถึงมึงจะช่วยกูออกมาจากคุก แต่อยู่ที่นี่...กูเป็นคนสนิทของนายแสน มึงต้องเชื่อฟังกู กูเป็นคนรับรองมึงไว้กับนายแสน ดังนั้นถ้ามึงทรยศ...กูจะเชือดมึงแน่!”