คมแฝก
ตอนที่ 6
รองเพชรไล่บี้เรื่องเซ่งกับหมวดนิตย์อยากให้แจ้งข้อหาจับขังคุกและส่งตัวให้ทางการ แต่นอกจากจะไม่ทำตาม หมวดนิตย์ยังพูดจายียวนเขาอีกต่างหาก
“รองเป็นคู่อริของนายแสน จะไปกล่าวหาเขาลอยๆอย่างนี้ได้ยังไง พยานสักคนก็ไม่มี”
“จะไม่มีได้ยังไง ตำรวจบึงโขงหลงที่ผมขอมาเป็นกำลังเสริมตั้งกี่นาย นั่นแหละพยานของผม”
หมวดนิตย์เอาเท้าลงจากโต๊ะแล้วหยิบโทรศัพท์มาวางกระแทกตรงหน้ารองเพชร
“ท่านรองก็โทร.ไปสิ ผมคุยกับผู้กำกับ
ทางโน้นแล้ว ไม่มีใครรู้ใครเห็นเรื่องนี้สักคน ส่วนตำรวจที่ตายน่ะ...ได้ไปคนละแสนห้าเรื่องก็จบ คนตายให้การอะไรไม่ได้!”
ความโอหังของหมวดนิตย์ที่กำเริบเสิบสานขึ้นทุกวันทำให้รองเพชรหนักใจจนต้องไปปรับทุกข์กับกัลป์ อดีตเพื่อนรักของแสน ราชสีห์ และน่าจะเป็นคนเดียวที่ต่อกรกับแสนได้
“ผมนึกว่าท่านรองต้องรีบไปรายงานตัวที่พระนครซะอีก”
“โจรเต็มบ้านเต็มเมือง...ผมไม่อยากไปไหนเลยโทร.บอกเจ้านายว่าผมประสบอุบัติเหตุบาดเจ็บจะได้อยู่ที่นี่ต่อ”
“แต่คงถ่วงเวลาได้อีกไม่นานหรอกครับ”
“อย่างน้อยก็รอจนกว่าจะเสร็จเรื่องของนายเซ่ง”
“ระวังด้วยนะครับ ไอ้แสนอาจจะบุกมาอีกเมื่อไหร่ก็ได้”
“ถามจริงๆเถอะ...ที่คุณทำมาทั้งหมดก็เพราะต้องการแก้แค้นนายแสนเท่านั้นเหรอ”
“เปล่า...ผมแค่อยากปกป้องเมืองพลในฐานะลูกหลานคนนึงของที่นี่”
รองเพชรนิ่งงัน แค่นยิ้มแกมสลด “ถ้าประชาชนทุกคนคิดแบบนาย แผ่นดินไทยคงสูงกว่านี้”
ไม่ใช่แค่รองเพชรที่คับแค้นใจ แสนก็โกรธมากที่ถูกกัลป์ขัดขวางการชิงตัวเซ่งจนต้องไประบายกับครอบครัวของอีกฝ่ายเหมือนเคย โชคดีที่อัญชันมาขวางไว้ทัน มาลัยกับกระรอกเลยรอดตัวไปได้อีกครั้ง
อัญชันร้อนใจมากรีบไปบอกกัลป์เพราะกลัวใจแสนจะหาทางล้างแค้นเขาอีก
“พี่แสนโกรธมากที่คุณไปขวางทางของเขา คุณต้องระวังตัวด้วยนะ”
“คุณก็เหมือนกัน ความจริงคุณไม่น่าเสี่ยงมาที่นี่เลย”
“ฉันรู้...แต่ว่าฉันเป็นห่วงคุณ”
กัลป์เอื้อมมือไปจับหน้าอัญชันให้สบตาเขา
“ชีวิตผมก็เหมือนคนที่ตายไปแล้ว มันไม่มีความหมายหรอกอัญชัน คุณอย่าเป็นห่วงผมเลย”
“ฉันทำไม่ได้หรอกกัลป์ ถ้าฉันตัดใจจากคุณได้ เราก็คงไม่มีวันนี้”
อัญชันน้ำตาไหลด้วยความสะเทือนใจ กัลป์ต้องดึงตัวมากอด...รู้สึกผิดเหลือเกินที่ทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้
ooooooo
เพลิงแวะส่งตะเภาถึงร้านกาแฟและขอโทรศัพท์ส่งข่าวบอกเจ้านายที่พระนครเรื่องเปลี่ยนแผน ตำรวจหนุ่มในคราบคนขับรถของอัญชันอึดอัดใจมาก แต่สุดท้ายก็ต้องตั้งสติโทร.หาแสนเป็นสายต่อมา
“เรียนนายแสนที่เคารพรักยิ่ง ก่อนอื่นผมต้องขออภัยที่หลบหนีมาโดยไม่ขออนุญาต”
แสนได้ยินเสียงเพลิงก็ของขึ้น เอ็ดลั่น “นี่มึงจะโทร.มาเย้ยกูหรือไงวะไอ้เพลิง”
“เปล่าเลย...ที่ผมโทร.มาก็เพราะต้องการหย่าศึกต่างหาก”
“มึงต้องการอะไรกันแน่...ว่ามา”
“ตอนนี้เรามีเป้าหมายเดียวกัน”
“มึงหมายความว่ายังไง”
“นายเซ่ง...เซ่ง พยัคฆ์ภูมิ”
