คมแฝก
ตอนที่ 6
องอาจทำแผลเรียบร้อยหันหารองเพชรที่แวะ
มาหาที่หลุมหลบภัยของตะโพน
“ท่านรองน่ะพลาดเองนะที่ไม่สืบปูมหลังนายเพลิงให้แน่ชัดซะก่อน”
“นั่นสิ...ปูมหลังของคุณ ผมก็ไม่เคยสืบเหมือนกัน”
“คนอย่างผมก็แค่คนฉายหนังเร่ จะมีประวัติอะไรให้ท่านรองมาขุดคุ้ยล่ะครับ”
รองเพชรรู้ทันว่าองอาจแก้ตัวไปเรื่อยแต่ไม่มีอารมณ์จะจับผิดเวลานี้
“ตอนนี้นายเพลิง...ความจริงคือ อินทรีย์ เขมราฐ... อดีตเคยเป็นนักโทษร่วมห้องขังเดียวกับไอ้เซ่ง”
“ถ้าเป็นเรื่องจริงก็แปลว่าเราเสียเพื่อนให้ฝ่ายศัตรูแล้ว งานนี้ไอ้แสนคงดีใจจนแทบตีปีก”
ตะโพนถอนใจเหนื่อยหน่าย อยากรู้มากกว่าว่าใครจะต่อกรกับแสนได้เพราะรองเพชรต้องย้ายเข้าพระนครแล้ว รองเพชรหันมองกัลป์แต่เจ้าตัวรีบส่ายหน้าปฏิเสธ
“อย่ามองผมอย่างนั้นเลยครับท่านรอง ผมไม่ใช่คนที่จะฝากความหวังอะไรได้”
“แต่ฉันเชื่อว่านายจะสู้กับมันจนกว่าฉันจะได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง!”
ooooooo
ตะเภาไม่อยากเชื่อว่าเพลิงจะช่วยนักโทษแหกคุก ร้อนใจจนต้องบุกมาหาพวกกัลป์ที่บ้านตะโพน กัลป์ยืนยันว่าทุกอย่างเป็นความจริง เพลิงช่วยแสนชิงตัวนักโทษจากเรือนจำในโรงพัก แถมยิงองอาจบาดเจ็บ ตะเภาไม่เชื่อผลุนผลันจากมาทั้งน้ำตา...ปวดหัวใจเหลือเกินที่ความเชื่อใจของเธอถูกเพลิงหักหลัง
เพลิงเสียใจไม่ต่างจากตะเภาแต่ภาระหน้าที่ทำให้แพร่งพรายความลับเรื่องภารกิจลับไม่ได้ ต้องทนเห็นสายตาหาเรื่องของบรรดาสมุนของแสนจนแม้แต่เซ่งก็รู้สึก
แสนไม่ยี่หระอาการของเหล่าสมุน เรียกทุกคนมารวมตัวที่เรือนใหญ่เพื่อเลี้ยงต้อนรับเซ่งในฐานะมือขวาคนใหม่ อัญชันมาร่วมโต๊ะด้วย โดยมีกระรอกกับดอกไม้คอยดูแลเรื่องอาหาร
เซ่งพอใจรูปร่างหน้าตาของกระรอกฉวยโอกาสดึงมานั่งตัก แสนไม่ห้ามแถมหัวเราะเสียงดัง ต่างจากเพลิงที่ต้องข่มใจอย่างมากไม่ให้ถลาไปเอาเรื่องมือขวาคนใหม่ของแสน
กระรอกกลัวตัวสั่น พยายามเบี่ยงตัวหนีและอ้อนวอนให้อัญชันช่วยแต่เซ่งกลับกอดเธอแน่น
“ไม่ต้องกลัวสาวน้อย พี่เห็นหนูหน่วยก้านไม่เลวก็เลยเอ็นดูเท่านั้น ขอจูบให้ชื่นใจสักฟอดได้ไหมจ๊ะ”
แสนยิ้มหยัน “มึงติดคุกซะนานคงอยากหาที่ระบาย สินะไอ้เซ่ง”
“มันแน่อยู่แล้วนาย ยิ่งเจอดอกไม้งามอย่างนี้
ก็ยิ่งอดใจไม่อยู่”
เพลิงเห็นสายตาเซ่งแล้วรีบโพล่ง
“แต่เสียดาย...ดอกไม้ดอกนี้มีเจ้าของ เห็นได้ข่าวว่านายแสนจองตัวอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
“ไม่เป็นไร...กับลูกน้องคนสนิท...กูยกให้”
เซ่งตาวาวจะลวนลามกระรอกแต่เพลิงทนไม่ไหวดึงกระรอกมานั่งตักตนดื้อๆ
“แหม...ก็แบ่งกันบ้างสิพี่ ฉันเองก็อดอยากปากแห้งอยู่เหมือนกัน”
กระรอกตกใจมาก เช่นเดียวกับอัญชัน แต่คง
ไม่มีใครของขึ้นเหมือนแสน
“เสียใจด้วยนะ คนสนิทที่กูพูดถึงคือไอ้เซ่ง...ไม่ใช่มึง!”
“แต่ฉันเป็นคนช่วยพี่เซ่งออกมา นายไม่คิดจะตกรางวัลฉันบ้างรึไง”
