คมแฝก
ตอนที่ 6
เซ่งเชื่อสนิทว่าอินทรีย์เพื่อนรักอยากได้กระรอกจึงจะสละให้ แสนมองมานิ่งๆราวกับจะวัดใจ
“ย่อมได้...ถ้าภายในสามนาทีมึงทำอะไรกูได้แค่รอยแมวข่วน นังกระรอกจะเป็นของมึง!”
ooooooo
แสนท้าดวลเพลิง หากภายในสามนาทีเพลิงทำให้เขามีแผลหรือรอยขีดข่วน กระรอกจะเป็นของเขา เพลิงหรือ อินทรีย์ เขมราฐ ไม่หวังชนะแต่การสู้ครั้งนี้ก็ทำให้เขาเห็นจุดอ่อนของ แสน ราชสีห์!
จุดอ่อนของแสนอยู่ที่ดวงตา เพลิงใช้ขวดปากฉลามฟาดฟันจนเกือบทำให้เกิดแผลแต่แสนใช้คมแฝกปัดป้องไปได้ ตำรวจหนุ่มในคราบอินทรีย์ เขมราฐ จึงจะใช้ท่าไม้ตายแต่แสนก็ใช้แม่ไม้คมแฝกจัดการเขาจนร่วงกับพื้นเสียก่อน
ผลดวลคือเพลิงหรืออินทรีย์ทำไม่สำเร็จ เซ่งจะกระโจนหากระรอกอย่างหื่นกระหาย โชคดีที่แสนเปลี่ยนใจให้โอกาสอินทรีย์อีกครั้ง กระรอกเลยรอดเงื้อมมือเซ่งอย่างหวุดหวิด
ไม่มีใครรู้ว่าแสนจะให้เพลิงหรืออินทรีย์ทำอะไรเพื่อแก้มือ เช่นเดียวกับไม่มีใครรู้เหตุผลการกระทำของเพลิงที่เปลี่ยนข้างไปอยู่กับแสน กัลป์เข้าใจความรู้สึกตะเภาดีและอดไม่ได้จะแวะไปคุยด้วยที่ร้านกาแฟ
“พี่กัลป์ไม่ต้องอธิบาย ถึงยังไงตะเภาก็ไม่ยอมเชื่อ นายเพลิงไม่มีทางเป็นคนแบบนั้น”
“แต่มันคิดจะฆ่าองอาจ ตำรวจก็บาดเจ็บไปตั้งหลายนาย”
ตะเภาหน้าเครียด คำพูดทิ้งท้ายก่อนลาของเพลิงเมื่อคืนหวนมาในหัว เขาขอให้เธอเชื่อใจ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเป็นเพราะเขาหวังดีกับทุกคนในเมืองพล
“นายเพลิงต้องมีเหตุผลบางอย่างแน่ๆจ้ะพี่กัลป์”
“เหตุผลในการทำชั่วน่ะเหรอตะเภา...พี่เองก็ไม่อยากจะเชื่อ แต่ตะเภาก็เห็น วันนี้ เวลานี้...เพลิงอยู่ข้างนายแสน คนที่ทำร้ายครอบครัวของตะเภาเขาไม่ใช่เพลิงคนเดิมอีกแล้ว”
ตะเภาน้ำตาซึมก่อนจะสะอื้น กัลป์ยกมือลูบหัวอย่างเวทนา
“ทำไมเพลิงต้องทำอย่างนี้ด้วย ทำไมต้องหักหลังทุกคน ทำไมต้องหลอกตะเภา...”
กัลป์สงสารตะเภาจับใจ ก่อนเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราดเมื่ออัญชันแวะมาส่งข่าวเรื่องกระรอกเกือบถูกฉุด โชคดีที่แสนเปลี่ยนใจแต่กระนั้นกัลป์ก็โกรธมากอยากจะแล่นไปฆ่าอดีตเพื่อนรัก
“กัลป์...ฟังฉันก่อน คุณบุกไปแบบนี้ไม่ได้นะ”
“แต่ผมต้องไป ถึงตายผมก็ต้องไป”
อัญชันกอดแขนเขาแน่น “แต่ฉันไม่ให้คุณไป”
“กระรอกเป็นน้องสาวผมนะอัญชัน ไอ้แสนไม่มีสิทธิ์มายกเธอให้ใครแบบนี้”
กัลป์จะเดินไปอีกทางแต่อัญชันขยับขวางไว้
“สภาพคุณเป็นแบบนี้แล้วจะสู้ใครได้”
“อัญชัน...หลีกไป”
อัญชันไม่ขยับ ยืนกรานหนักแน่น “ฉันไม่หลีก ฉันไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น”
“ผมจะไปช่วยน้องสาวผม”
กัลป์กับอัญชันยื้อยุดกัน ด้วยแรงของเขาทำให้เธอเสียหลักล้ม กัลป์ได้สติรีบประคอง
“อัญชัน...คุณเป็นยังไงบ้าง”
อัญชันเจ็บน้ำตาเล็ดแต่แข็งใจส่ายหน้า “ฉันไม่เป็นไร...ขอแค่คุณหยุดฟังฉันก็พอ ชีวิตคุณมีค่าเกินกว่าจะเอาไปทิ้งเพื่อความแค้น แม่กับน้องคุณยังต้องการคุณนะกัลป์ คุณอย่าทำลายตัวเองแบบนี้เลย...ฉันขอร้อง”
