คมแฝก
ตอนที่ 6
“ศิษย์เอกของอัคนีที่แท้ก็เป็นแค่ไอ้ง่อย...วันนี้มึงตายแน่ไอ้กัลป์!”
พูดจบเซ่งก็จะเผด็จศึกกัลป์ องอาจซึ่งผละจากเพลิงมาได้ปรี่มาขวาง เพลิงตามมาเห็นท่าไม่ดีตัดสินใจยิงเฉียดหัวไหล่องอาจและพาเซ่งหนี กัลป์ได้แต่มองตามด้วยความเจ็บใจแต่ไม่มีทางเลือกต้องพาองอาจไปทำแผล
ไม่ใช่แค่องอาจที่บาดเจ็บจากการปะทะกัน เซ่งอาการสาหัสไม่น้อยเพราะสู้กับกัลป์ แต่กระนั้นอิสรภาพสดๆร้อนๆก็หอมหวานจนลืมทุกสิ่งอย่าง ตะโกนโห่ร้องด้วยความยินดีเมื่อถึงเขตไร่ราชสีห์
“ในที่สุดกูก็ได้คืนถิ่นเสียที ขอบใจมากไอ้อินทรีย์น้องรัก”
เพลิงยิ้มเจื่อนๆจนเซ่งผิดสังเกต “มึงไม่ดีใจกับกูหรือไงวะ”
“ฉันกับนายแสนไม่กินเส้นกัน ฉันคงส่งพี่ได้แค่นี้”
เซ่งหัวเราะโอบไหล่เพลิง “เฮ้ย...มึงอย่าโง่น่า มึงช่วยชีวิตกูเอาไว้ เรื่องนายแสนเดี๋ยวกูจัดการเอง ไม่ต้องห่วง...ถ้าไอ้เซ่งออกปากเมื่อไหร่ ยังไงนายแสนก็ต้องฟัง!”
ooooooo
แสนหงุดหงิดมากที่แผนการถูกขัดขวางจนต้องไปไล่เบี้ยเอาจากอัญชันน้องสาวคนเดียวที่เขาสงสัยว่าอาจมีส่วนรู้เห็นการหลบหนีครั้งล่าสุดของ เพลิง กัมปนาท!
“อัญชันก็บอกแล้วไงคะว่าไม่รู้ไม่เห็นอะไรด้วย อัญชันแค่เอาอาหารไปส่งให้นายเพลิงเพราะเขาเคยเป็นคนงานของไร่แสงดาว ลูกน้องพี่แสนดูแลเชลยไม่ดีแล้วมาโยนความผิดให้อัญชันแบบนี้มันถูกแล้วเหรอคะ”
“พี่ยังไม่ได้กล่าวหาอะไรสักคำ พี่แค่สงสัยว่าทำไมพอน้องส่งเสบียงแล้วไอ้เพลิงก็หนีออกไปทันที”
“ก็ถามพวกลูกน้องพี่ดูสิคะ...เฝ้ากันยังไง ใช้หมายังจะดีซะกว่า”
อัญชันเถียงไม่ลดละ โยนความผิดทุกอย่างให้บรรดาสมุนของแสนจนเจ้าพ่อเมืองพลเริ่มลังเล แต่ไม่ทันสะระตะอะไรมากกว่านั้น เซ่งก็มารายงานตัวที่เรือนใหญ่พร้อมเพลิง... หรือเวลานี้คือ อินทรีย์ เขมราฐ!
แสนยินดีมากที่เห็นหน้ามือขวาคนใหม่หรืออดีตคนสนิทของพ่ออีกครั้ง
“มึงหนีมาได้ยังไงไอ้เซ่ง”
“ก็ว่าจะรอให้นายแสนไปช่วย แต่นึกไม่ถึงว่าคนของนายแสนจะไม่ได้ความ เพื่อนผมเลยชิงลงมือก่อน”
เซ่งปรายตาไปทางเพลิงหรือ อินทรีย์ เขมราฐ แสนนิ่วหน้าไม่อยากเชื่อ
“เพื่อน...ไอ้เพลิงเนี่ยนะ”
“มันไม่ใช่ไอ้เพลิง ชื่อจริงของมันคืออินทรีย์ เขมราฐ ...อดีตนักโทษแหกคุกที่เคยอยู่เรือนจำเดียวกับผม”
แสนประหลาดใจ ขณะที่เพลิงทำยักไหล่กวนๆ
“ก่อนหน้านี้ถ้าไม่ได้มันช่วยเอาไว้ ไอ้เซ่งคงตายไปแล้วนายแสน”
คำการันตีของเซ่งทำให้แสนพูดไม่ออก เช่นเดียวกับอัญชันที่ตามมาทันได้ยินทุกอย่างและสงสัยมากว่า เพลิง กัมปนาท เป็นใครกันแน่!
ความเปลี่ยนแปลงของเพลิงทำให้ทุกคนกังขา ไม่ใช่แค่อัญชันแต่พวกกัลป์กับรองเพชรก็คาใจพฤติกรรมแปลกๆของเพลิง ตะโพนก็คิดไม่ต่างกัน ยิ่งเห็นองอาจ
ถูกยิงยิ่งแค้นใจ
“ไอ้เพลิงมันอำมหิตจริงๆ โชคดีที่ลูกปืนไม่ถูกที่สำคัญ หนุ่มๆแน่นๆอย่างนี้เดี๋ยวก็หาย”
กัลป์ส่ายหน้าเซ็งๆ “ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เราคิดว่ามันเป็นเพื่อนจะทำอย่างนี้ได้”
“เอ็งไม่ต้องคิดไปหาเหตุผลหรอกวะไอ้กัลป์
ไอ้เพลิงมันเล่นงานพวกตำรวจซะยับเยินขนาดนั้น แล้วมันใจหมาคิดจะฆ่าเพื่อน เนี่ยล่ะน้าคนเรา รู้หน้าไม่รู้ใจว่ะ”
